غالباً سقراط را به عنوان پدر فلسفه میشناسند. یکی از غیبگویان شهر دلف وی را خردمندترین آدمیان یافته بود. با این وجود به نظر میرسد که خودوی هرگز دربارهٔ اصول و سلوک زندگی چیزی ننوشته باشد. در گفتگوهائی که از وی توسط افلاطون نقل شده است ارسطو به پرسش از مردم زمان خود بسنده میکند تا بیهوده بودن شناخت و مهارت آنان را نشان دهد. هنگامی که دانش خوداو مورد سئوال واقع میشود پاسخ میدهد که تنها چیزی که اورا کمی از دیگران داناتر میکند اینست که به وسعت نادانی خود آگاه است. آیا بایستی این حرف را جدّی گرفت ؟

مثلی است مشهور میان عوام که "چمن همسایه سبز تر است". یعنی آنچه که از اروپا و غرب آمده بهتر از محصولات شرقی است. اما آنچه که تعجب برانگیز است، سوء استفاده ی تحصیلکردگان ایرانی، که موظف به کاربرد طرز فکر منطقی هستند، از این تصورات عامیانه بر علیه شرق و ایران است. اگر چه طبیعی است که مد ضد اسلامی دهه های اخیر سبب تشدید این بینش عوامانه میان تحصیلکردگان ایرانی شده، و باب انتقاد از رژیم اسلامی ایران را به انتقاد از فرهنگ ایران بعد از اسلام تعمیم داده باشد.

سوسیالیسمی که ما برای آن مبارزه می کنیم سوسیالیسمی است که آزادی های بی قید وشرط سیاسی یکی از شالوده های اساسی آن را تشکیل می دهد. اما آزادی های بی قید و شرط سیاسی چیست؟ چرا ما سوسیالیست ها برروی جنبه بی قید و شرط آزادی ها تاکید می کنیم، تاکید ما ریشه در کدام سنت جنبش سوسیالیستی دارد؟ ترازنامه این سنت چیست ؟ در تجربه سوسیالیسم قرن بیستم آزادی های سیاسی به چه صورت در آمد و چه ربطی با سنت اصلی جنبش سوسیالیستی داشت؟

ارسطو در سیاست انسان را موجودی اجتماعی میداند در حالیکه مدعی است یک اختلاف طبیعی بین انسانها وجود دارد به این دلیل از نظام برده داری دفاع میکرد . ارسطو در بوتیقا یعنی هنر شعرگویی خواهان یک نقش واقعگرایانه ، تربیت کننده و تعثیرگذار برای هنر است . او روی جریانات فلسفه مادی و ایده آلیستی قرون وسطی نقش عظیمی داشت و لقب فیلسوف واقعی را از آن خود نمود .

ارسطو سعی برآن دارد و میخواهد نشان دهد که مو جودات زنده از طریق دانش شناخته میشوند. ساختارشان امری تصادفی نیست و آشکار کنندهٴ نوعی نظم و سازمان است که میتواند موضوع یک مطالعهٴ جدّی باشد. هر بدن سامانی از اندامها ست که هریک کار ویژه ای را به انجام رسانده و هیچیک پارهٴ زائدی ندارند. مشاهده میکنیم که طبیعت اصراف نکرده و از همهٴ منابع خود با دانائی استفاده میکند.

من کوشیدم نشان دهم که چه گونه دگرگونی در جوامع دموکراتیک پیشرفته، پایه های لیبرالیسم اقتصادی و سیاسی را به تدریج تضعیف کرده است، و کارکرد لیبرالی رواداری را نیز دگرگون ساخته است. رواداری که دست آورد بزرگ عصر لیبرالی بود، هنوز هم به ظاهر ( با جرح و تعدیل های بسیار) بدان عمل می شود، در حالی که فراشُد اقتصادی و سیاسی̊ تحت سلطه ی همه جا حاضر مدیریت موثر و منافع مسلط است. نتیجه ی چنین وضعی، تضادی عینی میان ساختار اقتصادی و سیاسی از یک سو، و نظریه و عمل رواداری از سوی دیگر است.

در فلسفه دیالکتیکی و فلسفه آنتروپولوگی هگل اهمیت خاصی به فلسفه مرگ داده میشود . کوویف در باره تحقیقات فنومنولوگی هگلی متکی به مارکس و هایدگر بود . پیرامون استقلال فیلسوفان غرب اشاره میشود که کانت برای چاپ آثارش آنرا به تاخیر انداخت تا دچار سانسور و التماس نگردد . هگل مورد سرزنش مارکسیستها قرار گرفت چون برای چاپ آثارش به تملق از دولت پروس آلمان پرداخت . و هایدگر برای پست و مقام و نشر کتابهایش مدتی عضو حزب نازی آلمان شد .

پایان­گرایی تاریخ در نظریه­ فوکویاما به پایان­گرایی کار در نظریه ­ی ریفکین رسید. تاریخی که با کار انسان بر روی طبیعت آغاز شده بود با "مرگ یأس­ آور نیروی کار" به "پایانی خوش برای نظام نولیبرال" رسید. دست­ها و ذهن­هایی که در طول تاریخ ابزار تولید را ساخته و توسعه داده­اند حالا قربانی ابزار خود ساخته­ شان شده­ اند. صاحبان ابزار تولید هر روز هزاران نفر را از ابزار کارشان جدا و از جامعه و اقتصاد طرد می­کنند. ریفکین آیه ­های یأس و ناامیدی را در مجلس ترحیم نیروی کار می­ خواند و چنان آینده ­ی تیره و تاری را به تصویر می­کشد که گویی همه ­ی نیروی کار جهانی زنده به ­گور شده است.

بررسی اوضاع رو به رشد در ایران کنونی نشان میدهد که مردم بویژه کارگران و دیگر زحمتکشان ایران زمانی می توانند به استقرار یک جامعه ی آزاد و آباد و مستقل نایل آیند که آنها بعد از خلع ید و گسست از مدار نظام جهانی سرمایه خود را از بلای توسعه ی لومپنی منبعث از حاکمیت سرمایه داری کمپرادوری رها سازند. بدون تردید امروز ایران در جاده ی توسعه و رشد افتاده ست ولی این پروسه ی رشد و توسعه چیزی به غیر از یک توسعه ی دم بریده و به قول آندره گاندر فرانگ یک توسعه لومپنی و ناموزون نیست.

از نقطه نظر پاسکال هم قلب و هم خرد دو سرچشمهٴ متفاوت برای آگاهی هستند. منظور از قلب همان جایگاه احساسات و شهودات و آنچه بدان گواهی قلبی میگوئیم است. با قلب خویش حقائقی را بدون دلیل و بطور آنی احساس میکنیم. در حالیکه خرد برای باورکردن و پذیرفتن ، به زنجیره ای از دلائل و استدلال احتیاج دارد. این دو مکمّل یکدیگر در روند آگاهی هستند چرا که باورهای قلبی حس میشوند و نتائج عقلی از طریق استدلال بدست میایند و هردو به یقین تبدیل میگردند.

در دموکراسی ثروتمندان، سخن ثروتمندان سخن غالب است، و در چارچوب رسمی نیز تا حد زیادی رواداری پذیرفته می شود. صدای تمامی دیدگاه ها را می توان شنید: کمونیست ها و فاشیست ها، چپ ها و راست ها، سفید ها و سیاهان، هواداران گسترش تسلیحات و خلع سلاح. افزون بر این، در رسانه ها در گفت و گوهای بی وقفه و خسته کننده، با افکار احمقانه همان گونه با احترام رفتار می کنند که با افکار خردمندانه، افراد بی خبر و ناآگاه به اندازه ی افراد با خبر و آگاه می توانند حرف بزنند، تبلیغات̊ همراه با برنامه های آموزشی و حقیقت̊ همراه با دروغ ارائه می شود.