|
رویداد۲۴ مازیار وکیلی: ناخدا بهرام افضلی؛ فرمانده نیروی دریایی ارتش که اعدام شد بهرام افضلی یکی از نام‌هایی است که در میان انبوه نام‌ها و حوادث سال‌های پس از انقلاب اسلامی گم شده است. او تنها نظامی ایرانی بود که از یک حزب اپوزوسیون جمهوری اسلامی به پست حساس فرماندهی نیروی دریایی منصوب شد و توانست در همان روز‌های آغازین جنگ طی یک عملیات پیچیده نیروی دریایی عراق را زمینگیر کند و در خرمشهر خدمات زیادی انجام دهد. اما در نهایت به او اتهام جاسوسی زدند و اعدام شد؛ اتهامی که افضلی تا آخرین روز دادگاه به ریاست محمدی ری شهری آن را نپذیرفت و تمام موارد اتهامی را تکذیب کرد.
یدالله بلدی ستارگان شبهای تیره
یادوخاطره چنگیز احمدی گرامی باد چنگیز در فروردین ۵۳ دوباره درارتباط با گروه "رازلیق "دستگیرشد این گروه که نام خودرا از یکی از روستاهای سراب آذربایجان بنام "رازلیق" اخذ کرده بود یک گروه مخفی بود که دراواسط دهه ۴۰ تشکیل شدو تاکید شان بیشتر به جنبش های روستائی بود وتحقیقاتی را در روستاهها اغاز کرده بودند که اولین آن "رازلیق "بود انتخاب "رازلیق"باین علت بود که چندسال پیش دراین روستا دهقانان شورش کرده بودند این گروه پس از تشکیل سازمان چریکهای فدائی خلق، توسل باسلحه را در دفاع از خود پذیرفتند وبرای اینکه زنده دستگیر نشوند درمواقع حساس وقرارها با خود کپسول سیانور حمل میکردند، بیشتر اعضای گروه رازلیق دستگیر شدند وهمگی چهره ای مقاوم ازخود نشان دادند
گذری بر زندگی رفيق عباس جعفری عباس اولین ایده ها را در تبیین افکارخود و انتخاب شیوه زندگی از کتاب ماهی سیاه کوچولو فرا گرفت. در سال ۱۳۵۱ زمانی که عباس ۱۴ ساله شده بود، شخصی که بیشترین تاثیر را در شکل گیری شخصیت عباس گذاشته بود، دستگیر شد و عباس که پشتیبان اصلی خود را در مواجهه با مشکلات رندگی از دست داده بود مجبور شد که در کنار درس خواندن به کار نیز روی آورد. استعداد او در یادگیری کارهای صنعتی باعث شد که در سن ۱۹ سالگی یک استاد کار ماهر در زمینه تاسیسات ساختمانی شود.
وداع با فیروز گوران! فیروز گوران، مرد خود ساخته‌ای بود که از همان دوران کودکی، با فقر و بی عدالتی پنجه در پنجه افکند و با عبور از هفتخوان دشوار زندگی، سرانجام توانست بی‌آن‌که تحصیلات دانشگاهی و آکادمیک داشته باشد، به یک روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی سرشناس در عرصه‌ی مطبوعات ایران مبدل شود.
فیروز گوران،انسانی آزاد اندیش، روزنامه‌نگاری بلند آوازه، که در طول زندگی دشوار اما پربار خویش، کلید رمز عبور از دشواری های آن را یافته بود. همواره مردم و میهن را پاس می‌داشت و با ایمانی خارائین یقین داشت که حق با مردم است و عدالت و آزادی، آن تاج زرینی است که سرانجام مردم میهن ما به چنگش خواهند آورد. چه ما باشیم و چه نباشیم. دریغا که هنوز آفتاب صبحگاهی سی‌ام خرداد سر برنیاورده، قلب مهربان فیروز گوران از حرکت باز ایستاد و میهن ما روزنامه‌نگاری توانا و انسانی شریف و اندیشمند را از دست داد که یاد نیکش همیشه گرامی خواهد بود.
یدالله بلدییاد و خاطره هبت اله معینی گرامی باد! «ستارگان شب های تیره» درسال ۵۳ با اقدامات مبارزه مسلحانه گروه دکتر اعظمی درلرستان، هبت که با دکتر اعظمی و دیگر اعضای گروه نسبت فامیلی داشت، بار دیگر مورد بازجوئی، و شکنجه قرار گرفت. ارتباط او با گروه اعظمی باعث شد که پس از گذراندن مدت محکومیت دوساله، به علت گمانه‌زنی ساواک در مورد فعالیت مجدد او پس از آزادی، از زندان آزاد نشد و به جمع ملی‌کش‌ها پیوست. درسال ۵۵ که زنده یاد بهروز امیری دوان در درگیری با عوامل رژیم کشته شد، هبت را برا ی شناسایی به کمیته مشترک منتقل کردند، و در آنجا رسولی، سرشگنجه‌گر ساواک به او گفته بود: "با شناختی که ازتو داریم هرگز آزاد نخواهی شد."
باقر مرتضویبدرود مهدی عزیز، بدرود خبر بسیار کوتاه بود؛ رفیق خوبم مهدی شرفی نیز جهان ما را ترک گفت. وقتی این خبر دردناک را از دوستان شنیدم، باورم نشد. نمی‌خواستم باور کنم.مگر ممکن است؟ چندی پیش در تماس تلفنی به من گفته بود کار مداوایش خوب پیش میرود و حالش رو به بهبود است. در چنین موقعیتی بود که قرار گذاشتیم تا برای مکتوب گردانیدن بخش‌هایی از تاریخچه کنفدراسیون، در آینده‌ای نزدیک باهم بنشینیم و یا از طریق اینترنت این تجربه‌ها را بازگوییم. می‌خواستیم در رابطه با علل انشعاب در کنفدراسیون صحبت کنیم، چیزی که تا کنون کمتر از آن گفته شده و هم‌چنان در سایه مانده است.
اشرف دهقانیبه یاد گرامی بهروز دهقانی که در پیوند اندیشه و عمل صمیمی بود مطالب کتابهای درسی که در دوره شاه در مدارس تدریس می شدند یکی از مواردی بود که بهروز به هیچ وجه برای دانش آموزان مناسب نمی دید و بسیار تأسف می خورد از این که نوشتن کتاب برای دانش آموزان به دست کسانی افتاده که نه سواد لازم برای این کار را دارند و نه از احساس مسئولیت و تعهد نسبت به دانش آموزان کشور برخوردار می باشند، آن هم در شرایطی که انسان های فرهیخته و متعهدی وجود دارند که قادر به چنین کاری می باشند.
یدالله بلدییاد وخاطره، حسن ضیا ظریفی گرامی باد ستارگان شبهای تیره درسال ۴۹ زنده یاد غفور حسن پور، به ملاقاف او میرود و ورود صفائی فراهانی را از فلسطین به ایران به اطلاع او میرساند، پس از دستگیری حسن پور او را با هلیکوپتر به تهران منتقل میکنند و بعنوان یکی از عوامل سیاهکل مورد شدید ترین شکنجه ها قرار میدهند واین بار در بیدادگاه محکوم به اعدام میشود، حکم اعدام بعلت اعتراضات در خارج از کشور به حبس ابد تبدیل میشود واو را به زندان کرمان تبعید میکنند و بار دیگر بزندان قصر منتقل میکنند، درسال ۵۳ در ارتباط باجنبش چریکی لرستان برهبری دکتر هوشنگ اعظمی لرستانی مجددا تحت شکنجه قرار گرفت وبنا بر گفته یکی از هم سلولی هایش، تهرانی شکنجه گر ساواک باو گفته بود "این بار باید به همه چیز اعتراف کنی وگرنه شهیدت میکنم.
باقر مرتضویبه یاد رفیق دکتر علی صادقی (کاک ابراهیم) ر کمال تأسف شنیدیم که قلب پُرشور همرزم سالیان ما، على صادقى (كاكابراهيم )، دهم اسفند ۱۳۹۷ در بيمارستانى درسوئد، برای همیشه بازایستاد. اگرچه از بیماری او آگاه بودیم ولی مرگ كاك ابراهيم براى همه آنانى كه او را ازنزديك و دورمى‌شناختند بسیار سنگين بود. این غم برای ما که ساليانی دراز با او همرزم و همسنگر بوديم و طعم خوش پیروزی و تلخِ شکست را به اتفاق چشیده بودیم، دردناک تر بود.
او به خاطر آرمانهایش راه خدمت به زحمتکشان، دمکراسی و آزادی. او صادقانه به راهی که پیش گرفته بود، باورداشت. بهروزی زحمتکشان آرمانش بود و تا واپسین لحظه‌های عمر بدان باور داشت.
بدرود با کامل رئوفی مبارز صادق و خستگی ناپذیر کامل درآبان ۱۳۵۷ همراه با دیگر زندانیان سیاسی آزاد شد ودر شهرهای پاوه ونوسود مور استقبال گرم مردم قرارگرفت، وبلافاصله فعالیت خورا در صفوف حزب توده آغاز نمود. کامل، در اردیبهشت ۶۲ بار دیگردستگیر شد و این بار، وحشیانه تر از قبل مورد شکنجه قرار گرفت ومدت یکسال ونیم درسلول انفرادی بود. در بیداگاه رژیم ملایان این بار به ۳ سال زندان محکوم شدودرسال ۶۶ پس از اینکه یکسال ونیم ا ز مدت محکومیتش گذشته بود با تنی بیمار ودرهم شکسته از عوارض شکنجه آزاد شد ، مسلمااگر کامل تاسال ۱۳۶۷ درزندان بود بدست دژخیمان بجوخه اعدام سپرده میشد.
در بزرگداشت بیژن مصاحب‌نیا بیژن جزء اولین گروه از فعالان جبهه ملی در آمریکا بود که به خاورمیانه رفت (تابستان ۱۳۴۹). وی در شکل‌گیری جبهه ملی ایران (بخش خاورمیانه)، انتشار «باختر امروز» دوره چهارم و گروهی که بعدها به نام «ستاره» شناخته شد نقش داشت. اما در سال ۱۳۵۱ به دلائل خانواده‌گی به آمریکا باز گشت.
او پس از بازگشت به آمریکا گرچه روابط دوستانه خود را با جبهه ملی و اعضای آن حفظ کرد، و در صحنه سیاسی و نظری فعال ماند، فعالیت سیاسی تشکیلاتی را دنبال نکرد.
یدالله بلدیستارگان شبهای تیره :
یاد و خاطره هوشنگ عیسی بیگلو گرامی باد! هوشنگ عیسی بیگلو درکمیته مشترک، براثر صدمات وجراحات ناشی از شکنجه ها بارها دربیمارستان بستری شد، اما او هم‌چنان مقاوم، شکنجه‌ها را تحمل میکرد و آن‌چنان دربرابر شکنجه‌گران جسور و باشهامت بود که یک‌بار درحضور شکنجه گران گفته بود، اینجا روزی موزه مقاومت زندانیان و جنایات شماخواهد شد؛ پیش بینی او جامه‌عمل پوشید و کمیته مشترک تبدیل به موزه شد، اما دریغا که به‌جای تندیسهای، بهروز دهقانی عیسی بیگلو، یحیی رحیمی، غلامرصا اشترانی و فاطمه امینی و صدها مبارز دیگر، تندیسهای، خامنه‌ای و رقسنجابی را در سلول‌ها جای داده اند.
در گرامیداشت یاد بیدار امیر پیشداد امیر پیشداد چهرۀ آشنا و هموارۀ مبارزۀ سالها در راه استقلال، آزادی و برابری مردمان، دیگر در میان ما نیست. دیگر نه نگاه نافذش بر چهرۀ ما خواهد نشست و نه سخن او را که با واژه هایی گزیده از سر دقت و فراست و بی هیچ عاریتی از کلمات خارجی بیان می شد به گوش خواهیم شنود. خط خوش او را که همواره پیام گرم مهر و دوستی و راستی بود، دیگر نخواهیم خواند. امیر متانت و وقار بود.
امیر، خودسری و خودکامگی را بر نمی تابید. در برابر ظلم و سرکوب و خفقان و زندان و شکنجه و اعدام یکپارچه فریاد خشم و اعتراض می شد. و هرگز و در طی سالیان از تلاش و کوشش در راه آرمانهای آزادی ، استقلال، برابری و بهروزی مردمان باز نایستاد و دراین راه، در کمال یکدلی و یکرنگی، هر آنچه می توانست با صمیمیت و از سر عقیده و اعتقاد انجام داد.
فرنگیس حبیبی را از یاد نخواهیم برد! فرنگیس از زنان برجسته و فرهیخته، و از مدافعان حقوق زن، انسانی مهربان، بردبار، آرام و دلنشین و بی تکلف بود. به ادبیات ایران به ویژه به ادبیات زنان و طنز در ادبیات علاقه وافری داشت و در این زمینه کارهای ناتمامی از او بجای مانده
است.
ما از دست رفتن فرنگیس عزیز را به خانواده رضوی ناظر، به همسر گرامی او رضا ناظر و فرزندان عزیزش، نرگس و بامداد و به برادرش سروش حبیبی و دیگر اعضای خانواده حبیبی تسلیت گفته، خود را در این اندوه شریک می دانیم. ما یاد و خاطره فرنگیس عزیز را گرامی می‌داریم و وجود پر تلاش و خستگی‌ناپذیرش را فراموش نخواهیم کرد.
درگذشت فرنگیس حبیبی، راوی جشن ناپایدار انقلاب ۵۷ علی جیحون - بی بی سی فرنگیس حبیبی نیز در بیست و شش قطعه‌ای که در کتاب "جنگ با من از دور سخن گفته است" (نام کتاب برگرفته از نام یکی از این قطعات است) منتشر کرد، با زبان شعرگونه، داستان‌گونه و خاطره‌گونه، و با تکیه بر حافظه، اندیشه و احساسات، تلاش کرد به گونه‌ای دیگر خواننده را به دنیای ساخته و پرداخته خود ببرد، که دنیای یک "زن متعهد و آرمانگرا"ست.
محمدتقی سیداحمدی روایتی دیگر از رفیق جانباخته حمید توکلی در حاشیه مصاحبه آقای پرویز خرسند، من دوست و آشنایان مذهبی زیادی داشتم که با برخی از آنها جلسه قرآن داشتیم ودر برخی از این جلسات که مسائل سیاسی، اجتماعی بحث میشد گاهی درباره دیدگاه مارکسیسم سخن به میان می‌آمد، و به پیشنهاد من رفیق حمید توکلی در این جلسات شرکت میکرد، در مجموع در همه جلسات خودمان دو نفره و یا جلسات مشترک با دیگران، رفیق حمید می کوشید میکرد که جلسات را آرام کند تا بحث‌ها به سطح جدل لفظی نرسد.
در سوگ شهروز رشید
درگذشت نابهنگام شهروز رشید، شاعر (۱۳۳۹-۱۳۹۷)، نویسنده، مترجم و منقد ادبی، فقدانی بس اندوهناک برجا نهاده است. شهروز که از سال ۱۳۶۳ در آلمان زندگی میکرد علیرغم مشکلات زندگی در تبعید دمی کار خلاقه را وا ننهاد. پیوسته و با عشق کار میکرد و می‌آفرید.
گرامی می داریم یادش را و پاس می داریم میراث تلاش‌هایش را.
ع. شریفی چهل سال پیش،
انقلاب و رفیق قاسم سیادتی
روی یک تکه کاغذ کوچک "ساعت و آیزنهاور- میمنت" را نوشته بود، سرقرار با دوچرخه آمده بود و وقتی همدیگر را دیدیم، داد دستم و سفارش کرد تا زمانیکه با هم هستیم در همان چنددقیقه حفظ اش کنم و بعد پاره کنم بریزم دور. از حدود یکسال پیش از طریق یک محفل دانشجویی که خیلی بچه های خوبی بودند و برای درست کردن یک دستگاه چاپ استنسیل دستی دنبال مکان مناسبی میگشتند و من پذیرفتم و در خانه من اینکار انجام گرفت، توانسته بودم با سازمان تماس بگیرم. از اولین قرار"کاظم" آمد، با دوچرخه یا موتور از محل ملاقات در مسیری که خوب می شناختم از "چای کنار"بطرف قهوه خانه "قله"(قله قهوه سی) و یا کوچه ها و محلات اطراف میرفتیم و صحبت میکردیم.
یدالله بلدی یاد و خاطره “یحیی رحیمی” گرامی باد ستارگان شبهای تیره
آخرین دستگیری یحیی در زمان شاه در خرداد ۵۲ در منزل مسکونی پدرش در کرمانشاه بود، به‌هنگام دستگیری، یحیی به‌قصد فرار از کوچه‌ای که با فاصله چند متر بالاتر از خیابان قرار داشت، با یک جهش به خیابان پریده بود، اما ماموران ساواک در خیابان او را دستگیر کردند و به کمیته مشترک ساواک و شهربانی تحویل دادند، کمیته مشترک ساواک و شهربانی که در زمان حکومت اسلامی به کمیته ۲۰۰۰ و توحید تغییر نام داد، شاهد کشتار و شکنجه‌های طاقت فرسای دو نظام بود، اما زندانیانی بودند که در این شکنجه‌گاه حماسه آفریدند و یکی از این حماسه سازان یحیی رحیمی است و او تنها زندانی بود که مدت دو سال و نیم زیر بازجویی و شکنجه بود، در این دوسال و نیم، چندین بازجو از او بازجویی کردند و انواع شکنجه‌ها را روی او آزمایش کردند
ع. شریفی هدیه «پاپا نوئل» خصوصیات مشترک این رفقای زنده‌یاد، مردم‌دوستی، وفاداری به توده‌ها، شرافت اجتماعی و خانوادگی، داشتن آرمانهای بلند برای غلبه بر رنج و بیماری کودکان و برای رسیدن به مختصاتی که نشانه‌های عمومی همه‌کسانی است که در دهه پنجاه خورشیدی در گذرگاه رشد و شکوفایی قرار داشته‌اند، و تحت تأثیر «جنبش فدایی» به فعالیت درراه آزادی و عدالت و رسیدن به سوسیالیسم از هیچ تلاشی فروگذار نکردند.
همنشین بهارپای سخن «آذر بی‌بی»(آذر قشقایی) - به یاد بهمن در صحبت با آذر بی‌بی، از «بهمن قشقایی»، چهرهٔ نام‌آور شورش جنوب، یاد شد. همو که شور آزادیخواهی داشت، رودرروی ستم می‌ایستاد و سالها پیش از واقعه سیاهکل بر سر زبانها بود. آذر بی‌بی خواهر بهمن قشقایی است. بهمن، ۱۷ آبان ۱۳۴۵ در شیراز مظلومانه تیرباران شد. پنهان نمی‌کنم که افتادگی و واقع‌بینی این بانوی فرزانه مرا تحت تاثیر قرار داد. ایشان را ندیده‌ام، بهمن را نیز. اما انگار سالهاست آنها را می‌شناسم
یدالله بلدییاد و خاطره غلامرضا اشترانی گرامی باد ستارگان شبهای تیره اشترانی نسلی از مبارزین را دربروجرد تربیت کرد، که نامهای آنان درعرضه مبارزاتی ایران فراموش نخواهند شد، گروه ارمان خلق که مقاومت دلیرانه شان درزیر شکنجه درآن سالها بازتاب وسیعی داشت وهمایون کتیرایی ، شاخص ترین چهره این گروه بعنوان نماد مقاومت شهرت یافتند، از دیگر دست پروردگان اشترانی محمود ومجتبی خرم ابادی ، چریکهای جانباخته فدایی خلق وهمچنین تورج اشتری تلخستانی فدایی جانباخته از شاگردان ویاران صمیمی او بودند، یکی دیگر از شاگردان علیرضا شکوهی از اعضای برجسته ستاره سرخ ویکی ازمقاومترین زندانیان آن سالها ست، شکوهی ازرهبران سازمان راه کارگربود، که توسط حکومت اسلامی اعدام گردید.
در سوگِ بیژن زرمندیلی، یاری که دیگر در میان ما نیست بیژن زرمندیلی در سال ۱۳۲۰ در تهران زاده شد. پس از پایان دوره‌ی دبیرستان به پیشنهاد پدرش، که تهیه کننده‌ی فیلم‌های سینمایی بود، و در رابطه‌‌ای تنگاتنگ با کشور ایتالیا داشت، برای ادامه تحصیل به این کشور رفت. در آغاز در رشته‌ی معماری در دانشگاه رُم نام‌نویسی کرد، اما پس ازیک سال به خواست دل در دانشکده حقوق سیاسی نام نوشت. او در همان دوران به صف مبارزان کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی پیوست و پس از آشنایی و دوستی با زنده یادان معصومه طوافچیان، پرویز واعظ‌زاده، خسرو صفایی و گودرز برومند که از کادرهای برجسته‌ی سازمان انقلابی بودند، به این سازمان پیوست و با نام رفیق "شوشتری" به مبارزات خود ادامه داد. بیژن کادری فعال در سازمان انقلابی و عضو هیات تحریریه نشریه‌ی "ستاره سرخ" بود .
گزارش ویدیویی: مراسم بزرگداشت و یادبود بیژن هیرمن پور
در خانه وکلای پاریس تصویربرداری از مراسم را جمشید گلمکانی
تدوین: آرش هیرمن‌پور
اجرا: ناصر زراعتی
رحمان به یاد رحمان هاتفی و زاد روزش ، بزرگمردی که اسطوره پایداری بود او صداقت بر عهد وپیمان را به ما آموخت سخن گفتن درباره کسی که در زندگی پربار و تاثیر گذار خود در عرصه های روزنامه نگاری ، فعالیت ادبی و سیاسی حتی به اعتراف مخالفین فکری و سیاسی اش بی همتا بود ، سخت و دشوار است اما سخن ، یاوه ای بیش نیست و عاری از اغراق است که بی پیراهه و عریان باشد چون خورشید روشن ، چون رود روان ، که فرکانس واژه هایش در تارو پود انسان نفوذ کند، سخن بی راهی نگفته ایم اگر بگوییم رحمان هاتفی در فعالیت روزنامه نگاری در نقد و نگارش مقاله سیاسی و ادبی گوهر یگانه ای بود. او در روزنامه کیهان ابتدا با معاونت سر دبیری اقای امیر طاهری و سپس با سمت سردبیری، سبک ژورنالیسم نوینی را به وجود آورد که تا آن زمان سابقه نداشت .
| 
