بدرستی روشن نيست که بازآرايی نقشه حغرافيای سياسی جهان پس از فرونشستنِ کورانی که پس از پايان جنگ سرد برباشد، چه شکلی خواهد گرفت. اما آنچه روشن است اين است که گرايش انسان به قدرت که ريشه در ذات خودکامه او دارد، هرگز اجازه نمی دهد که سرزمينِ های بی دفاع و چاپيدنی، از دسترس و دستبرد ابرقدرت های جهانخوارِ آينده در امان بمانند. انسان جانوری از دسته پستانداران است که جانورانی خاک و خون پرست هستند و گسترش خاک و پرورش خون، در ذات آن ها نهفته است.

عنوان مقاله عمدأ از دو تالیف سینمائی لوئیس بونوئل «شبح دموکراسی» و «جذابیت پنهان بورژوازی» که نقدی از جامعۀ معاصر فرانسه بودند، در رابطه با موضوع مقاله که استعمار است، انتخاب شده است. کمااینکه بنظر من ساختار استعماری و نژاد پرستانۀ عمدۀ فرهنگ اجتماعی فرانسه حداقل نقش مهمی در معضلات جامعۀ معاصر فرانسه دارند که بنظر برخی از متخصصین فرانسوی و حتی دولتمردان فرانسه نیز زمینه ساز ترورهای اخیر در فرانسه محسوب می شود.

آغاز قرن ۲۱ بنابر پیکر بندی نوین اندیشگی توصیف می شود. این پیکر بندی به روشنی از دو دهه پایان قرنی پیش که نمایشگر فرمانروایی دو ایدئولوژی یعنی لیبرالیسم نو و در کنار آن شریک جوان پسا مدرنیستی اش است، متمایز می گردد. وضعیت اکنون به گونه ای دیگر است. لیبرالیسم نو از هر سو، نفی شده است. پسا مدرنیسم که اکنون در پس پشت ما است، ماندگاری اش را تنها مدیون نهادی شدن اش به عنوان شریک یا به شکل تئوری پسا استعماری است.

یکی از آموزه های دانشمندان شرق از اندیشه ها و متودولوژی آموزشی غرب را شاید بشود متد اموزشی سکولستیک نامید که بصورت "علم کلام" شناخته می شود. متدی که شاید برای اولین بار در مدرسه "لایسییم" ارسطو بصورت بحث های دونفره و چند نفره در مورد موضوعات به پیش برده میشد و سپی توسط "اپیکور" و دیگران به صورت متدولوژی و فرهنگی ویژه آموزشی مخصوصی در آمد تا از طریق بحث و جدل به ماهیت و جوهر و ذات موضوعات پی ببرند. این متد به بحث و جدل میان دانشمندان شرق در دربارهای خلافت عباسی و همچنین حکومت های خودمختاری شرق میانه بصورتی زنده و پویا ادامه می یافت. این مساله مصادف با زمانی می باشد که تاریکی سیاه حکومت دینی کلیسا اروپا را در خفقان ارتجاعی غرق کرده بود و امکان مطالعه، کنکاش و بحث آزاد بر سر مسائل علمی فلسفی از مردم گرفته شده بود.

انديشه ی نيازِ انسان به قانون در جامعه انسانی نيز، ريشه در قانون جنگل دارد. اگر انسان همانندِ ديگر زيندگان، جانوری خودکامه و خويشتنخواه و خود پسند نمی بود، نيازی نيز به قانون نمی داشت زيرا که گفتمانِ "حق"، بی معنا می بود. اما به گمان صاحب اين کيبورد، آنچه سبب پيدايش حق و قانون در جامعه انسانی شده است، آگاهی از بودن در جهان است. اين آگاهی دربرگيرنده ی آگاه بودن از تجربه درد و هراس از درد و مرگ نيز می شود و انسان را برآن می دارد که رفتارها و کردارهای خود را هنجارهايی تنش گريز دهد.

ارتباط سیاه اسلام با ترور نظیر ارتباط سیاه هر جریان اجتماعی، دینی و یا سیاسی دیگر با ترور است. این رابطه منفی هیچ تفاوت عقیدتی (!) با رابطۀ منفی مسحیت، یهودیت یا تفاوت عقیدتی با جریانهای راست و چپ افراطی با ترور ندارد. در مورد این ارتباط تنها زمانی می توان بطور منطقی نوشت که آنرا نه بعنوان استثناء بلکه در مقایسه با موارد عقیدتی دیگر ارزیابی کرد. تا زمینه و برآمدن آن بدرستی و نه از دید سطحی اسلاموفوبی روشن شده و بتوان بدرستی و اساسأ با آن مقابله کرد. چون ضدیت سطحی با یک پدیده به عکس تصورات عامیانه می تواند بواسطۀ ساختار غیر خطی پدیده ها به تقویت آن منجر شود.

به سبب اینکه گروه چپ تعریف و شناخت درستی از مذهب ندارد، فقط مذاهب رسمی و شناخته شده را مذهب می داند. اگر تعریف درستی از دین فراهم شود و بدانیم چه نوع عقیده و اعتقادی است، آنگاه بسادگی می توان دریافت که بسیاری ازما مارکسیستها مذهبی هستیم. از این رو رفتار درست و روشنی را با مذهبیون درکارنامه ما چپی ها نمی توان پیدا کرد که بعدا" به آن اشاره خواهم کرد.