انقلاب‎ ‎تازه‎ ‎پیروز‎ ‎گشته‎ ‎لنین، ‎در‎ ‎شرف‎ ‎نابودی‎ ‎است‎. حفظ‎ ‎قدرت‎ ‎در‎ ‎روسیه‎ ‎از‎ ‎هم‌گسسته‎ ‎آن‌زمان، ‎به‎ ‎بزرگترین‎ ‎مشغله‎ ‎فکری‎ ‎لنین‎ ‎تبدیل‎ ‎شده‎ ‎است‎. او‎ ‎با‎ ‎آنکه‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎رهبر‎ ‎از‎ ‎کمک‎ ‎بالقوه‎ ‎کارگران‎ ‎و‎ ‎دهقانان‎ ‎که‎ ‎درصد‎ ‎بالایی‎ ‎از‎ ‎مردم‎ ‎روس‎ ‎آن‎ ‎روزها‎ ‎را‎ ‎تشکیل‎ ‎می‎دهند‎ ‎برخوردار‎ ‎است، ‎به‎ ‎تنها‎ ‎این‎ ‎اندازه‎ ‎راضی‎ ‎نیست‎ ‎و فکر‎ ‎قبضه‎ ‎تمام‎ ‎و‎ ‎کمال‎ ‎قدرت‎ ‎سیاسی‎ ‎را‎ ‎در‎ ‎سر‎ ‎می‌‎پروراند‎. او‎ ‎تمام‎ ‎هم‎ ‎و‎ ‎غم‎ ‎و‎ ‎تلاش‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎بکار‎ ‎گرفته‎ ‎است‎ ‎تا‎ ‎با‎ ‎کمک‎ ‎بلشویک‎ ‎ها‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎هدف‎ ‎خود‎ ‎نائل‎ ‎آید‎. همین‎ ‎امر، ‎موجب‎ ‎مقاومت‎ ‎و‎ ‎مخالفت‎ ‎بسیاری‎ ‎از متحدان‎ ‎سیاسی‎ ‎او‎ ‎می‎‌گردد‎. از‎ ‎جمله‎ ‎آن‎ ‎مخالفان، ‎سوسیالیست‎های‎ ‎انقلابی‎ ‎می‌باشند‎ ‎که‎ ‎سخت‎ ‎به‎ ‎شیوه‌های‎ ‎دیکتاتوری‎ ‎لنین‎ ‎اعتراض‎ ‎دارند‎. از‎ ‎آنسو‎ ‎بلشویک‌‎ها، ‎با‎ ‎وجود‎ ‎آنکه‎ ‎در‎ ‎محاصره‎ ‎دشمنان‎ ‎خود‎ ‎قرار‎ ‎دارند، ‎آنان‎ ‎را‎ ‎به ‎”‎حشراتی‎ ‎موذی‎”‎ تشبیه‎ ‎می‌کنند‎ ‎که‎ ‎باید‎ ‎از‎ ‎بین‎ ‎بروند‎.

هفته ی پیش، وزیران امور خارجه ی چین و آمریکا، در آلاسکا ملاقات ناموفقی داشتند. روز بعد از ملاقات، وزیر امور خارجه چین با همتای روسی اش، اعلامیه ی مشترکی دادند، تحریم های آمریکا در رابطه با چین و روسیه را محکوم کردند، و آنرا دخالت در سیاست داخلی کشورهای شان خواندند. پس از آن، وزیر امور خارجه چین برای امضای یک قرارداد عظیم به ایران رفت. قراردادی که حضورِ چین در خلیج فارس را پایدار می کند، تأئید و امضا شد. سپس وزیر خارجه چین، با عربستان سعودی و ترکیه که از متحدان آمریکا هستند، دیدار و گفتگو کرد. شی جین پینگ، رهبر چین نیز با رئیس جمهور کلمبیا تماس و گفتگو داشت و پیشنهاد همکاری داد. رهبر چین، سپس به کره شمالی که به تازگی دو موشک آزمایش کرده، قول پشتیبانی داد.

سیزدهمین کنگره نمایندگان منتخب مردمی ملی چین با شرکت نزدیک به سه هزار نماینده، در تاریخ پنجم مارس امسال آغاز و بعد از مدت نزدیک به یک هفته به کار خود پایان داد. نه تنها به این کنگره در رسانه های غربی آنطور که باید پرداخته نشد، بلکه حتی وقتی رسانه های مجازی و اینترنتی غربی را در این مورد جستجو میکردیم، به زحمت در مورد آن به گزارشات لازم را بدست بیاوریم.

در هر کتاب قانون اساسی، دمکراسی بمثابۀ یک سیستم سیاسی که منشاء قدرت آن رای اکثریت مردم در یک انتخابات آزاد می باشد، تعریف می گردد. این تعریف از دمکراسی که شباهت به تعاریف دقیق موضوعات علوم تجربی دارد به این معنا نیست که ما از آسیب های تدریجی که سیاست در هر لحظه بوجود می آورد، غافل بمانیم. به سخنی دیگر واقعیت آنست که می توان دمکراسی را با دقت و ظرافت بسیار تعریف کرد اما این تعریف به مفهوم کارائی واقعی آن نخواهد بود. اگر نیم نگاهی به تاریخ عقاید و باورهای سیاسی اندازیم، درخواهیم یافت که دو باور در مورد تعریف مذکور از دمکراسی با جهان امروزی ما یکی بی ارتباط با آن و دیگری در ارتباط است.

هنگامی که دونالد ترامپ با طرح الحاق در بهار ۲۰۲۰، پیشنهاد می کرد که اسرائیل ۳۰% از کرانه باختری را به خاک خود ضمیمه کند و برای فلسطینی ها «دولتی» باقی می گذاشت که از تکه های جدا از هم و در محاصره اسرائیل تشکیل شده بود، خود فلسطینی ها از شرکت در بحث محروم بودند. همچنین در«طرح ترامپ»، پیش بینی شده بود که با انتقال ده شهر اسرائیلی به حوزه قضائی دولت آینده فلسطین، تقریبا یک چهارم از فلسطینی های اسرائیل، شهروندی خود را از دست بدهند. بسیاری از استدلالات علیه طرح آمریکائی بر این امر مبتنی بود که سرزمین های یادشده، در عمل (دوفاکتو) الحاق شده و در مالکیت اسرائیل خواهد ماند.

گردآوری نمونه های دیگری از خشونتهای باورنکردنی دیکتاتورها آسان است، آنچه باعث می شود از خود بپرسیم آیا برای حفظ قدرت است که آنها دست به این جنایات وحشتناک می زنند؟ چرا اقدام به این نمایشهای طاقت فرسای ظلم و تحقیر می کنند؟ آیا احتیاج دارند که هزاران انسان را برای حفظ موقعیت خود از بین ببرند؟ می توان فهمید که یک دیکتاتور دستور اعدام افسرانی را صادر کند که خیال کودتا علیه او داشته اند، ولی شواهد تاریخی نشان می دهد که اکثر قربانیان یک دیکتاتور تهدید مستقیم علیه قدرت او نبوده اند. پس چرا شکنجه شان می کند، چرا آنها را می کشد؟ پاسخ شاید این باشد که ریشۀ خشونت دیکتاتور شاید قدرت بلامنازعی است که از داشتن آن لذت می برد. او آنقدر شیفتۀ خود است که تحمل کسی را که مخالف او باشد یا حتی کسی که او را حمایت نکند، ندارد.

بمب های قرانسوی حتی قبل از اولین انفجار در صحرا برای فرانسه مسله ساز شدند. در نوامبر ۱۹۵۹، متحدین الجزایر که دولت های مستقل افریقایی و اسیایی را نمایندگی میکردند طرح فرانسه برای استفاده از صحرا برای ازمایشات هسته ای را در کمیته خلع سلاح سازمان ملل به چالش کشیدند. بخشی از استراتژی فرانسه در سازمان ملل کشیدن خطی بین مسله هسته ای و چیزی بود که دیپلومات های فرانسوی با لحن ملایم تری ان را " سوال الجزایر" میخواندند. این سیاست دو پهلو و ایجاد شبه و ابهام برای دهه ها از سوی فرانسه ادامه داشت .

ایران دلایل خوبی دارد تا توجهات فعالیت های خود در سوریه را منحرف سازد. رژیم ایران مدتها است که نقش خود را در سوریه کم اهمیت جلوه می دهد. در روزهای اخیر تحلیلگران آمریکائی عمدتا روی این موضوع متمرکز کرده اند که آیا قول انتقام گرفتن قتل فخری زاده از سوی ایران، امید های رئیس جمهور منتخب آمریکا، جو بایدن را برای توافق هسته ای با ایران بر باد می دهد؟. اما مناسبات و تعهدات تهران با دمشق همچنان خطری برای ثبات منطقه محسوب می شود. همچنین تنش ها میان ایران و اسرائیل در مورد سوریه به سرعت رو به افزایش است و احتمالا دولت بایدن را مجبور سازد که در این مورد (به نفع اسرائیل) اقدام نماید.

برای تدوین یک توافق نامه پایدار و قابل دستیابی (و یا مجموعه ای از توافقات) ایالات متحد آمریکا باید نقاط تفاهم احتمالی با ایران را همراه با خطوط قرمز خود مشخص کند. این تشخیص می تواند با تفاهم در زمینه های اجماع درون رژیم مانند یک برنامه موشکی جهت تامین نیازمندیهای دفاعی ایران و با استفاده از شکاف های موجود در سیستم حکومتی آنها عملی گردد. در مورد موضوعات ویژه مانند برنامه های هسته ای و موشکی ایران ( شامل برد موشک ها، آزمایش و گسترش آنها و نیز گروه های تروریستی شبه نظامی) می توان به یک نتیجه قابل قبول و جامع رسید که تمام چالش های ایران را پوشش دهد.

آنچه به دنبال پاندمی آمد "دیپلماسی ماسک" چینی بود که تاکنون ادامه دارد. در سرتاسر دنیا هواپیماهایی از چین فرود آمدند و در پرتو نورافکن ها و تبلیغات وسیع رسانه ای ماسک به کشورهای دیگر تحویل دادند بطوریکه گاهی به نظر تعداد دوربین های خبرنگاران به هنگام فرود هواپیما از تعداد ماسک های قابل استفاده در بار آن بیشتر بود. برداشت پکن همیشه یکسان بود: حزب کمونیست چین در حال نجات جهان است

در شرایط بحران عمیق و گسترده اقتصادی اجتماعی کشورهای امپریالیستی، فرصت برای روی کار آورده شدن حکومت های غیر دست نشانده و مردمی در کشورهای جهان سوم، از قبیل ایران فراهم تر میشود. در یک چنین شرایطی نیروهای چپ، به عنوان نمایندگان سیاسی آلترناتیو سوسیالیستی، باید بر بستر اتکا به تشکلها و ساختارهای مدنی مردمی و متدولوژی مبتی بر آزادی و حقوق بشر، هر چه بیشتر پلاتفورم و برنامه آلترناتیو سوسیالیستی خویش را در دستور روز تحول های اجتماعی سیاسی قرار دهد. این امر از این نظر اهمیت دارد، که هر پلاتفورم غیر سوسیالیستی، نه تنها در ماهیت خویش خواستار نزدیکی با کلان سرمایه داری جهانی میباشد، بلکه با تغییر شرایط امکان بازگشت به نئولیبرالیسم عقیم دست نشانده امپریالیستها را خواهد داشت.

بازگشت به منشاء لابی طرفدار اسرائیل در فرانسه، در نهایت کارساده ای است، کافی است بوی باروت را دنبال کنید. در سال های دهه ۱۹۵۰، کارِ عمده ی سازمان های یهودی فرانسوی که به اسرائیل توجه می کردند، نیکوکارانه بود، گرچه عمیقا در طرح صهیونیستی غرق بودند (این امر در مورد «شورای نمایندگی نهادهای یهودی فرانسه – کریف» صدق نمی کند، که پس از جنگ جهانی [دوم]، هنگامی تاسیس شد که حزب کمونیست فرانسه نفوذ داشت). این سازمان ها، بی سروصدا بوده و با مردم کاری نداشتند و حتی با رسانه ها کمتر از آن، و تلاش می کردند یهودیان فرانسه را بسیج کنند و محصولات کیبوتس ها را به آنان می فروختند.

در عصری که جدائی طلبی های اجتماعی رشدِ سر سام آوری یافته است، و خصومت های سیاسی، ایدئولوژیکی و یا مذهبی بیش از پیش به رشد خود ادامه میدهند، آثارِ اُوروِل میتواند همواره امروزین باشد. بوریس بِگو معتقد است که میتوان اُوروِل را سوسیالیست ِ رادیکال و اندیشمندی لیبرال دانست. و با نگاهی به جنبش های مردمی که به حرکت در آمده اند؛ از جلیقه زردها در فرانسه تا حرکت‌های خود جوش در عراق، ایران و هنگ کنگ که مطالبه ی شایستگی خواهی در برابرِ « نا شایستگی‌های صاحبانِ قدرت» را فریاد می زنند، میتوان به اُوروِل فکر کرد. و براین اساس به گفته ی بورُس بِگو، اگر چه در اندیشه ی اِوروِل « میل به پوپولیسم» دیده می‌شود ولی اندرزِ سیاسی او در این فراخوانی، به جوش و خروش افتادنِ انسان‌های معمولی ست.

آن هنگام که این گردنگشان حریصانه و با ولع فریاد برآوردند که "مالکیت" در "ذات بشر"، "سنگ بنا و شالوده نظم نوین است"، آنگاه و فقط آنگاه بود که طبقه کارگر اروپا، حتی بسیار قبل از اینکه طبقات بالای محافظه کار و مرتجع اشراف فئودال غرولندهای نومیدانه خود را در این مورد آغاز کند، فهمید و درک کرد که "سرکشی برده داران" و "شورش" آنها زنگ خطر شروع جنگ و جهاد مقدس مالکیت علیه اردوی کار است.

امروزه، انتقاد از اسرائیل در فرانسه، ماموریت خطرناکی است و این کار، دستِ کم به ظاهر، برای کسانی که تلاش می کنند حتی طرح هر پرسشی درباره سیاست حکومت اسرائیل را ناحق نشان دهند، پیروزی بزرگی است. ایده روشن است: به فراموشی سپردن سرنوشت فلسطینی ها به سود روابط سیاسی و اقتصادیِ نوپا. و با این همه، افکار عمومی فرانسه با این نقطه نظر سازگار نیست.

از آن جا که اصطلاح «لابی یهودی» که منشاء آن راست افراطی یهودی ستیز است، مُهر داغ خورده، واژه «لابی» ایجاد جر و بحث زیاد کرده است. گرچه برخی ترجیح می دهند از «محافل نفوذ» صحبت کنند، همه موافقند که از بیست سال پیش، فشار تاثیرگذاران طرفدار اسرائیل افزایش یافته است و خواست آنان سلب حقانیت از هواداران فلسطین است.

احکام اجرایی وی اصول دموکراسی را تضعیف می کند، اما نه به دلیل برهم زدن توازن ظریف قدرت بین شاخه‌های دولت یا نیروهای درگیر در سیاست حزبی. “اجماع دو حزبی” که به عنوان ستون فقرات اخلاقی دموکراسی مطرح می شود، به ریاست جمهوری قدرت اعلام جنگ و نظارت بر شهروندان را، پنهان از انظارعمومی و خارج از بحث های دموکراتیک ومسؤلیت پاسخگویی وی، اعطا کرده است. از جنگ با ترور تا اخراج مهاجرین، از جاسوسی داخلی گرفته تا مقام تضمین شده وال استریت در مشاورت های اقتصادی، ترامپ شاخه ای از دولت را که از قبل برای تضعیف دموکراسی مجهزشده است، به ارث می برد.

مردم برای پیدا کردن سرپناه به داستان هائی از گذشته، مثل داستان ناسیونالیسم و یا داستان مذهبی که در قرن ٢٠ به حاشیه رانده شده بودند وهرگز به طور کامل رها نشده بودند، پناه بیاورند. مسلما این پدیده در مکان هایی مانند خاور میانه، که در آن افراط گرایی ملی و بنیادگرایی مذهبی در حال افزایش است اتفاق افتاده است. با این حال، با همه هیاهو وخشمی که دارند، جنبش هایی مانند دولت اسلامی به هیچ عنوان جایگزینی جدی برای داستان لیبرال نیستند، چون آنها هیچ پاسخی برای سوالات بزرگ عصر ما ندارند.

فردای سوء قصد به ساموئل پاتی پروفسور تاریخ، ( که تروریست اسلامی، در شانزدهم اکتبر۲۰۲۰، او را با چاقو، جلوی مدرسه‌اش در نزدیکی پاریس، سر برید. مترجم) نامِ عبدلحکیم صفریوی واعظِ اسلامیست، به عنوانِ کسی که مشوق این فاجعه بود بر سرِ زبان‌ها افتاد. او با انتشارِ ویدئوئی در فضای مجازی دستور ِ بسیج علیه ی ساموئل پاتی را داده بود. صفریوی نامی آشنا برای پاره‌ای از مبارزان ِ چپ ِ تند رو بود و چهره او را می شناختند.این مبارزانِ چپ به خاطر دارند که زمانی با او و یارانش، بحث و گفتگو داشتند. آنها بی‌آنکه حسرتِ گذشته را بخورند، ولی به یاد آورده بودند که در تظاهرات ِ طرفداری از فلسطین در آن زمان ها، هنوز قادر بودند جلوی ی انارشیست ها و یا تروتسکیست ها بایستند و مهارشان کنند.

بدرستی می گویند خاورِمیانه، یا درست تر بگوییم، هلال حاصلخیزی که دره سند، کرانه های شمالی خلیج فارس، میانرودان، کرانه های شمالی دریای مدیترانه، دشت های فلسطین و دلتای نیل را دربرمی گیرد، گاهواره شهرنشینی، دانش، فناوری و فرهنگِ آدمی بوده است.
اغلب اما فراموش می شود که این کمانه جغرافیایی در عین حال بستر خونین ترین جنگ ها، شورش ها و برآمدهای اجتماعی، ایلغارها، چپاول ها و تاراج ها، آزمایشگاهِ فنآوری جنگی و گورستانِ آرزوهای صلج آمیزِ مردمانی بوده است که در ده هزار سالِ گذشته در این سرزمین ها می زیسته اند.

از نظراو تنها راه برون رفت از سرمایه داری، ساختن بر اساس سوسیال دموکراسی بود، و نه میان بر زدن به یایان آن، و بدین لحاظ به جمع بندی از شکستهای دهه ۱۹۷۰، به منظور جلوگیر از وقوع دوباره، به چگونگی بازپی ریزی یک جنبش کارگری، و چگونگی استفاده از محدودیتهای سرمایه داری توسط نسل بعدی رهبران جنبش، پرداخت. این مقولات مضمون غالب کار او را در دوره ریگانـ-تاچر تشکیل دادند، و نمونه خوبی از آن در سال ۲۰۰۱ در "تجدید سوسیالیسم: دموکراسی، استراتژی و تخیل" (۷) منتشر شد. در این مقاله ها، همزمان با اعتراف به شکست های دهه ۱۹۷۰، لئو تأکید دارد که آینده ی پروژه سوسیالیستی در گرو پایبندی استوار به محوریت طبقه کارگر است.

در تعریف اصطلاح "ستون پنجم" چنین آمده است. گویا در زمان جنگ های داخلی اسپانیا قبل از جنگ جهانی دوم، زمانیکه ملّی گرایان و کمونیستها بصورت نیروی غالب اکثر شهر ها و پایتخت را تحت کنترل خویش داشتند، یکی از ارتشیان فرمانده نیروهای ژنرال فرانکو، در مسیر حمایت فاشیسم هیتلری در تدارک حمله خویش به مادرید اعلام کرد، که چهار ستون لشگر جهت حمله به شهر، خود را آماده کرده اند. او در ضمن اشاره کرد که "ستون پنجمی" از نیروها نیز در درون مردم شهر خود را مخفی کرده اند و بر ضد آنها به نفع نیروهای مهاجم کار میکنند. اثر گذاری نقش نیروهای "ستون پنجم" به مراتب بیشتر از نیروهای چهار ستون نظامی ارتشی در این تحولات خواهد بود.

یک پنجم ، یک شاخص ریاضی تقریبی، با ضریب واریانس کمی بالا پایین، در این برآوردها و ارزیابی های ما در این نوشته همراهی خواهد کرد. کشوری که خود را بزرگترین اقتصاد دنیا میداند، پنج درصد جمعیت دنیا در آن ساکن میباشند، ولی در خیلی زمینه های سنجشی، یک پنجم شاخص ها را در ارزیابی معیارهای ارزشی به خود اختصاص میدهد. کاشکی معیار سنجش یک پنجم، بطور غالب معیارهای شاخصی بالندگی، ترقی و مدنیت انسانی را به خود اختصاص میداد.

علتِ بی صدا و بی اثر ماندنِ چپ و چپ ِ افراطی که جلبِ جذابیتِ استعمار زدائی شده بودند را میتوان این گونه بر شمرد : پارگی و چند دستگی نیروهای چپ، از نفس افتادگی ی مُدلِ سوسیال دموکراسی، ناباوری و بی ایمانی به مارکسیسم و جامعه ِ آرمانی کمونیسم و میراثِ باقی‌مانده از آن، یعنی ضدِ کاپیتالیسم و ضدِ امپریالیسم است . و افزون براین، به ابتذال کشیده شدن ِ نئو - فمینیسم گمراه و یا رادیکال. و در این میان نباید ضدِ نژاد پرستی منحرف و یهودی ستیزی ی زیر پوشش ِ « ضد ِ صهیونیست » را از قلم انداخت.

" در این غائله، جمهوری اسلامی نشان داد که متحد قابل اعتمادی نیست و کوته‌نظری، منافع آنی، تسلیم به فضای مصنوع لابی گسترده باکو در ایران بدون در نظر گرفتن منافع بلندمدت کشور، بی عملی در زمانی که باید وارد عمل شود و مداخله و تنش‌آفرینی در زمان و مکانی که هیچ نفعی برای ایران ندارد و به احتمال زیاد نفوذ خزنده‌ی عناصر پان‌ترکیست در بالاترین سطوح حکومتی ایران، عوامل تعیین کننده سیاست خارجی جمهوری اسلامی در این ماجرا بوده است".

»  در همراهی اعتراضات انقلابی در کردستان
»  آمریکا هراسی یا آمریکا ستیزی
»  جدایی‌طلبی اسلامی در فرانسه، نتیجۀ همدستیِ مسلمانان افراطی و چپِ اسلام‌گرا در سه دهۀ گذشته
»  شعار پیروزی دمکراسی در آمریکا
»  انتخابات آمریکا پَخمِه، بی عُرضِه، بازنده، یا هرسه؟!
»  انتخابات آمریکا نِرُن دیوانه یی که می خواهد زنجیر را به گردنِ تندر در اَفکَنَد*
»  انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا
»  انتخابات آمریکا تنها رییس جمهوری که دوبار متوالی نائل به کسب آراء عمومی نشد
»  توهین به مقدسات، آزادی بیان و عقیده و رابطۀ تاریخی این دو با نظام لائیکِ فرانسه
»  انتخابات آمریکا ندیدن ها ،نیاموختن ها، وساده لوحی های ما
»  هشدار: ترامپ گزینه‌های حمله نظامی به ایران را بررسی می‌کند
»  نگاهی به انتخابات آمریکا کس نخارد پشت ما، جز ناخن انگشت ما
»  انتخابات آمریکا ستایش حقارت
»  چپ از موقعیت ناشی از پاندمی استفاده نکرد
»  انتخابات آمریکا تحقیر عمومی از پوست آدم کُلفت تر است
»  پایان جنگ در قره باغ، تا وقت دیگر
»  انتخابات آمریکا نه به خود سری فردی، آری به خِرد جمعی
»  دموکراسی آمریکائی و انتخاب جو بایدن
»  انتخابات آمریکا و شش مانع مهم پیشروی ترامپ!
»  « خاطرات یک باز مانده از کشتارِ تروریست های اسلام گرا در پاریس» پروفسور تاریخ در برابر داعش
»  انتخابات غیر «دموکراتیک» در بزرگترین کشور دموکراتیک ،تاثیرات آن بر مناسبات داخلی و بین المللی!
»  وقتی گمان می بری در جای امنی؛ خطر را در نمی یابی!
»  سخنان امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه در گرامیداشت آموزگار سلاخی شده در حومه پاریس
»  نزدیکی سودان و اسرائیل: انقلابی در خاور نزدیک!
»  نقش های آزادی