mahnaz-talebi.jpg
مـه نـاز طالبی طاری

گزارشِ وضعِ هـوا

من کفش هایم را در برف جا می گذارم
و گوش هایم را با دقتِ تمام
پشتِ نوسان های سردِ خاک گُم می کنم
تا رد پای سکوت
در تمامِ طولِ فصل
دست نخورده بماند ...



bishetab.jpg
رضا بی شتاب

برف

مقراضِ زمان چيد چو پرچينِ چمن را
دی آمد وُ برچيد پَرِ سبزِ دمن را
در سينه ی مأيوسِ فلک يخ زده آمال
داسِ دَمه سيمابی وُ بگشوده دهن را



n-afshari.jpg
نادره افشاری

اهالی کافورستان

زن سرکار استوار جانبخش – خانم جانبخش - زن میانسالی بود که همیشه ی خدا چیزی برای گفتن و خندیدن داشت. من ازش خوشم میآمد، اما مامان که خیلی دماغ سربالا بود، تحویلش نمیگرفت. آخر خانم جانبخش گاه حرفهای سکسی میزد و مامان که میترسید چشم و گوش من - این دختره ی ورپریده به گفته ی خودش - باز شود، فورا میفرستادم پی ی نخود سیاه و بعد هم لابد با تلخی میگفت: «وای خانم جانبخش، اقلا جلو بچه ها ملاحظه کنین!»



vida-farhoudi.jpg
ویدا فرهودی

زردی یک دست

جای عطرمهربانی بوی بد یُمـن نفـا ق
خانه ها آکند وایمان، بر ریا پیوست و رفت

آن بهاری بهمنی کابستن صد غنچه بود
شد خزانی صحنه ای با زردی یک دست و رفت



nafisi.jpg
مجید نفیسی

خنده هایت را دوست داشتم

خنده هایت را دوست داشتم
وقتی که پا بر گاز می فشردی
و از آینه کناری نگاهم می کردی
بی آنکه من فرصت آن را بیابم
که برایت دست تکان دهم.




kavir.jpg
محمود کویر

بر خاکریز

گُّرگانِ گر
ماه را تکه تکه می درند.
کفن های کهنه از گور گریخته اند.
چندین کلاغ پیر
بر تابوت هایی از نقره ی خام
مراثی ارمیا را تلاوت می کنند.



جعفر شفیعی نسب ِ لنگرودی

کلمات

کلمات
منقار پرنده
قلم شاعر
و حنجره آدمیان را
گم کرده اند.



seif.jpg
سيروس"قاسم" سيف

پيرمرد ضد انقلاب

نفسش که بالا می آيد، نيمچه لبخندی هم روی لب های کبود شده اش می رويد و در ضمن، فرصتی دست می دهد که به اطرافش نگاه کند و موقعيتش را بشناسد و خيلی هم سريع می شناسد و باور می کند که اين، خود خود او است که الان روی پله ی چهارم ايستاده است و پس از باور کردن خودش و مزه مزه کردن آن پيروزی، به هوس می افتد که نفس عميق ديگری بکشد.



bijan-baran.jpg
بیژن باران

۴ فصل

در گذر فصول برابر منی-
بوم ابریشم برف، تار تعلیق تماشای زمین
گلبرگهای سفید و صورتی در نسیم
الوان میوه های پرآب افتند بخاک
مرگ برگ با رگ خشگ در باد



ر. رخشانی

"رویای خنده"

پیرمرد،
اَفسُرده و پِِنهانی،
میانِ خاكستر و زنجیر
بَر لَكه های خون
می نِگَرد،
می گِرید.



esfahani.jpg
محمدعلی اصفهانی

از خاوران، تا غزّه هيچ نيست به جز هيچ!

از خاوران
تا غزه هيچ نيست به جز هيچ ـ
بر پهنه ی زمين ِ بدون مرز.
همسنگ
همسان
هم ارز.



bardaran-alaii.jpg
م. سحر

ضد ویروسید ، در زندان بپوسید !

بانگِ ناقوسید در زندان بپوسید
ضد ویروسید، در زندان بپوسید

جرمتان انسانیت بود ست و جان را
نام و ناموسید در زندان بپوسید

دانشی مردید ، ازین رو جهل و کین را
عین کابوسید ، در زندان بپوسید

از پزشگانید و از آزادگانید
نوع ِ مخصوصید ، در زندان بپوسید



aghapour.jpg
شهلا آقاپور

تر نج مست

بگذار بخوابم
تا اتفاقات روزانه را هضم کنم
فردا ترنچ مست
خودش را
ازاسارت کاغذ های مچاله
آزاد خواهد کرد...



maryam-satwat.jpg
مریم سطوت

سرگشتگی

برگی از یک داستان (۱۲)

تا وقتی مسئولین این کار هنوز در رهبریاند، تا وقتی سازمان برخوردی با آن ها نکرده، تا وقتی ما اعتراضی نکردیم، ما هم مسئولیم... ما نمی تونیم بگیم: ما که نبودیم.. پس به ما ربطی نداره.."
نیما میان حرفش دوید:- " نمی فهمم! مگه ما جوابگوی تک تک اعمال افراد این سازمان هستیم؟ مگه اصلا می دونیم مسئولین کی ها هستند؟ مگه تو کسی رو غیر از رفیق نقی می شناسی؟....تا وقتی حمید زنده بود، همه می دونستند که او توی رهبریه. همه هم او رو قبول داشتند. اما امروز اصلا معلوم نیست که کی رهبری سازمان را توی دستش گرفته. همیشه ممکنه یکی توی رهبری تصمیم غلط بگیرد. این که دست ما نیست...."



safarian.jpg
محمود صفریان

ادبیات ما می تواند جهانی شود؟

ادبیاتی که نویسندگاه مقیم خارج رواج داده و مداوم در راه تکامل آن گام بر می دارند، بخاطر فضائی که در آن قرار دارند، و دوری دست سانسور، برای جهانی شدن، دارد تدارک لازم را می بیند. اما برای گستردگی بیشتر، آهنگی سریعتر و عبور از راه میان بُر، بهترین راه عبور از گذرگاه حکومت است. که اگر می خواست، می توانست در همه کشور ها با امکانات کنسولی و ایجاد روابط فرهنگی گامهای اساسی بر دارد، و با سرمایه گداریهای لازم، فرصت تلاشهای دیگر را فراهم کند.



bishetab.jpg
رضا بی شتاب

فانوسِ لاله ها

ای اشکِ چشمِ گلشن
در ديده ميدمی باز
زين ماتمِ دمادم
يک قطره خون جهان شد
ای بغض وُ رازِ پاييز



alireza-parviz.jpg
علیرضا پرویز

صنم

شب،سیاه و سرد و غمناک ،آسمان پاک و هوسناک
قطره های خیس باران،رفته در مجرای نودان
برگ ها افتان و خیزان،در قبای رنگ و الوان
سرخ و زرد وارغوانی،یا سیاه و کهربایی



بابک یحیوی

شرم انسا ن بودن

سکوت تو و من هم
جنايت است!
ديگر وجود من،
در زهرخند و خفتن
و دستی بدست فشردن،
جنايت است!



محمود علی آبادی

تولد ستاره

پشت آن دیوار بلند
که چغدها می خواندند
سرود انتقام.
که ماه بیرون نیامد از خجالت
وشب ستاره باران شد



nasim-khaksar.jpg
نسيم خاكسار

از زير خاك

با ياد جانباختگان تابستان ۶۷

يكی دو هفته بعد دوستان و آشنايان ما يكی يكی آمدند به ديدنمان. اوائل برايشان سخت بود. نمی گذاشتند. مادرم می آمد با خواهرم. آن طرف تر از آن ها پدر پيری و پسرش. هی نگاه می كردند به اطراف. توی چشمانشان، هم نگرانی بود از رسيدن آن هائی كه ما را زير خاك كرده بودند و هم موجی از جستجو برای يافتن تكه لباسی و شيئی از ما در اين يا آن گوشه خاك كه به آن ها بگويد ما اين جا هستيم. همان دو هفته اول چند لنگه كفش و يك آستين پيراهن و يك ساعت پيدا كردند و من هم كه دستم را كشانده بودم بيرون از خاك.
من را زودتر از بقيه پيدا كردند. دستم كه بيرون بود از خاک، آسمان آبی را می ديد و پرنده هائی را كه می گذشتند و چند لكه ابر سفيد را و به بقيه می گفت چه ديده است.




sahar.jpg
م. سحر

شخم بر گور زندگان رانید

خاوران خار چشم ِ نام شماست
دشمن خونی ِ قوام ِ شماست
حُکم ویرانی شما بی شک
حُکم بی شکّ ِ انهدام شماست
بولدزر هایتان بر این گلزار
راوی ننگ ِ بی لجام شماست




mohammad-maleki.jpg
دكتر محمد ملکی

مرگ قمری

چون کند مادر؟
گشته پوشیده
سبزه و صحرا
از مه و سیلاب
لانه می لرزد
از نهیب باد



shamloo-ayda.jpg
م. سحر

میــراث ِشــامـلـــو


آن یکی پیپ خواست وین پاپوش
واندگر خواستاراُستُره شد
آن یکی در کشید و این دیوار
واندگر پنجه سای پنجره شد
همچو برقی که اوفتد به شجر
سر ِ شاخ ِ شجر مُشاجره شد
یارِ ِ عاشق ز حلقه شد بیرون
خسته از این جدال ِ مسخره شد
ابن احمد ، سیاوش ، آخر کار
صاحب ِ خیک ِ روغن و کره شد



عباس صحرائی

شکار!

فکرمى کردم خيالاتى شده ام. آفتابى نمى شدم، خودم را با مسائل مختلف مشغول مىکردم، گاه از خانه مى زدم بيرون، وبى هدف راه مى افتادم وجسمم را به اينجا وآنجا مى کشاندم. فکرو روحم ازآن خانه جدا شدنى نبود. ناراحتى و درهم بودن مادرم که مى دانستم پدرم را دوست دارد، زيبائى وآب ورنگ فرشته و جوانى خودم دست در دست هم، داشتند کلافه ام مىکردند. تنهائى مادرم به نوعى، و همه آن چيزىکه، فرشته را شکل مى داد، و بغض انتقام جويانه ام به جنگى که بانى همه اين مسائل بود، و اينکه بايد کارى بکنم و مانع از رخداد هاى ناگوار بشوم، به نوعى ديگر زندگى ام را سياه کرده بود.



rashel.jpg
راشل زرگریان

ناگهان ازخواب بیدارمی شود!

لحظه ها وثانيه ها و ساعت ها وروزها وسال ها به مانند يک اشاره می گذرند. تا اين که آفتاب زندگی درشرف غروب مي رسد. برف کهولت برموهای سرورويش می نشيند. ابرهای تيره بيچارگی ونگون بختی آسمان زندگی اش را فرا می گيرد و پرنده های شوم نغمه های حزن آورشان را برای او سر می دهند. کودک خوشبخت همه کارکرد وهمه چيز ياد گرفت. به اميد اين که با کسب آزادی روزی وارد بهشت شود.



»  از شاهنامه تا خداینامه
»  ایران من
»  چنگیزهائی که بوی عطر و گلاب می دهند
»  یادداشتی بر چاپ جدید قصه نویسی
»  چشمان غزه
»  کسی ازمیانه قلبت / بر آسمان پر ستاره / هنوز نشا نه می رود
»  کجا بروم، کجا برویم؟
»  خرده مطالب
»  غزه
»  " خاطراتی از زندان اوين "
»  پيرمرد - مورچه - گلدسته
»  میهمان خانه ی مهمان کش
»  شکسپیر و سرکشی های رام شدنی
»  توحّش دینی با نام ِالله و یهوه
»  ناظم حکمت و احساس گناه
»  ده فرمان
»  دلخوشی شب
»  کلینیک شعر
»  درگرمگاه فاجعه
»  يادها-۱
»  فلسطین
»  برابری به سبک اسرائیل
»  „آه، ای حُضورِ پير“
»  رواندا
»  یادداشتی بر چاپ جدید قصه نویسی
»  زیبائی شب
»  نيايش آوارگان جهان
»  آش نذری
»  خواب آدم ها را می آشوبند!
»  ايمای مرگ
»  هفت رنگ ِ شعله ور
»  يک هفته با تو
»  هرگز