|
مسعود نقره کار شعبان جعفری، شعبونِ تاج بخش! شعبان را از مدت‌‌ها قبل از ۲۸ مرداد، یواش یواش از میانه تظاهراتـی که بـرای دکتر مصدق می‌شد، به سمت خود کشیده و به صحنه آورده بودند. اوج کارش هم در ۲۸ مرداد بروز یافت. عامل اصلی هم در این کار شمس قنات آبادی بود، همان که بعدا در مجلس شورای نوزدهم لباس روحانیت را کنار گذاشت و ریش‌‌ها را هم‌‌‌‌تراشید و رفت، و بعد شد حقوق بگیر آستان قدس رضوی که تولیت آن در آن زمان با شاه بود، و چنانکه می‌گویند حتی با مادر شاه (تاج الملوک) ازدواج کرد."
کاظم کردوانینگاه داریوش همایون به جنبش ملی و رهبری مصدق به مناسبت سال‌گرد ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و کودتایی که ایران را به این روز رساند جنبشی که مصدق به راه انداخت به‌نظر من یک ارزش دارد و آن این است که توده مردم ایران را باز می‌گویم به‌عنوان مردم نه به‌عنوان شیعه اثنی عشری نه به‌عنوان شیعه آل علی نه به‌عنوان مقلد فلان مرجع مذهبی، نه به‌عنوان سربازان فلان پادشاه، توده مردم ایران را برای اولین بار در تاریخ وارد صحنه کرد و به مردم ایران یک شخصیتی، یک هویتی داد که هیچ‌وقت دیگر از بین نخواهد رفت.
علی آشورییادنامهای برای بیست و هشتم مرداد در کردستان پیش از ۲۸ مرداد ۱۳۵۸، در کردستان و بسیاری از مناطق دیگر ایران، نوعی اتحاد مدنی و سیاسی میان اقوام، ملل و مذاهب شکل گرفته بود. شوراها و انجمن‌های محلی، معلمان و روشنفکران، نیروهای چپ، مذهبی و ملی‌گرا در کنار هم می‌کوشیدند تجربه‌ای نو از خودگردانی و مشارکت اجتماعی را بسازند. اما با فرمان آیت‌الله خمینی و فتوای «جهاد علیه کُردها»، این تجربه‌ی دموکراتیک نیز در فراز و فرود رشد خود خفه شد.
دکتر محمد حسین یحیاییجمهوری فدرال یک ضرورت تاریخی است جمهوری فدرال هیچگونه خللی به تمامیت ارضی کشور وارد نمی کند، هرچند اتحاد واحد ها با مرکز داوطلبانه است ولی با گذشت زمان با توجه به ساختار اقتصادی و سیاسی این اتحاد عمیق تر می شود، در نتیجه برای حفظ تمامیت ارضی جمهوری فدرال ایران یک الزام و ضرورت تاریخی است بنابرین باید اذعان کرد که رژیم ولایت فرسوده شده، قادر به ادامه حیات نیست و از هم اکنون باید کنشگران واحد های ملی در کنارهم قرار گیرند و آینده جمهوری فدرال را بررسی کنند، البته این جمهوری سکولار، با آزادی اندیشه و بیان و احترام به جامعه مدنی و منشور جهانی حقوق بشر خواهد بود، با این روش آینده سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ایران فدرال تضمین خواهد شد.
تقی روزبهاعتراضات شهروندان اسرائیلی وارد نقطه عطف تازه‌ای می‌شود!
شکاف های درونی دولت و طبقه سیاسی حاکم. چنانکه مخالفت ارتش اسرائیل و نهادهای امنیتی با اشغال کامل غزه و گسترش جنگ و بی اعتنائی دولت به جان گروگان‌ها، اکنون بسی بارزتر شده است. حتی نهادهای امنیتی نیز با اشغال غزه موافق نیستند و اخیرا هم ۶۰۰ تن از مسولان رده بالای امنیتی و نظامی و سیاسی سابق در نامه ای به ترامپ خواهان اعمال فشار او برای اجتناب از این حمله و تاکید بر مذاکرات صلح بود. اکثر مخالفان براین باورند که شخص نتانیاهو با اولویت دادن به امیال و مطامع و منافع سیاسی خود، کشور اسرائیل را با تهدیدها و فاجعه و بحران‌های بزرگ مواجه می کند.
بهزاد كریمیدر رابطه با سریال «تاسیان» و این «۵۷ ای‌ها»! خانم سناریست که هنگام انقلاب شیرخواره بودند، چرا باید شیارخوردگی جوانی خود در حکومت اسلامی را بس غیرمنصفانه از چشم چپ ببیند و آن را به حساب چپ بگذارد؟ او اگر تاریخ را منصفانه بخواند در متن همین انقلاب که دردمندانه ذبح در مذبح اسلامی شد، نمونه‌های فروانی از عشق و عاطفه و مهربانی در آن می‌یابد. چپ مسلماً کم خطا نداشته است، در عین حال اما چپِ مواجه با سرکوب راستگرایان اسلامی و غیر اسلامی در طول تاریخ این سرزمین، در زمره‌ی عاشق‌ترین‌ها و به سروده‌ی شاملو «زیرا که مردگان این سال عاشق‌ترین زندگان بوده اند». نتیجه‌ی انقلاب را عیناً به حساب خود انقلاب نوشتن، خواندن تاریخ به دلخواه خویش است و هم‌خوان با تمایلات خود.
ایرج فرزاددرباره مصوبات کنگره پ.ک.ک به برداشت من، انحلال پ.ک.ک به عنوان نیروئی که پس از فروپاشی دیوار برلین سنت پیشمرگایه‌تی را زنده نگاه داشت، یک تصویر کاذب از مبارزه در "کردستان" را زیر و رو می‌کند. نه فقط در میان جریانات ناسیونالیست کُرد، پیشمرگایه‌تی یک سنت مقدس و "کردی" است، بلکه چپ بطور کلی و انواع سوسیالیستهای خلقی و جهان سومی در غرب، از کردستان همین تصویر را ارائه داده و کماکان ارائه می‌دهند. در این سنت کار شده، "کوه" و کوهستان‌های کردستان مرکز مبارزه است و "مبارزه مسلحانه"، از این منظر هم "طولانی" است و هم بی ربطه به تحولات اقتصادی، یعنی سرمایه‌داری شدن جوامع و از جمله در همه "چهار پارچه".
مهناز متینخشونت و بی‌رحمی رویارویی سیاسی در اپوزیسیون ایرانی، بر بستر نابسامانی‌های دنیایی بحران‌زده کمتر از سه سال پیش، ایران جنبش «زن، زندگی، آزادی» را تجربه کرد؛ جنبشی با خواست‌هایی انسانی: آزادی، حقوق شهروندی، جدایی دین از دولت، رفع تبعیض از زنان و برابری همه‌ی انسان‌ها به رغم تفاوت‌های‌شان. «زن، زندگی، آزادی»، نطفه‌های فکر و فرهنگی انسانی را به جامعه عرضه کرد که با نظام ارزشی جمهوری اسلامی تقابلی بنیادین دارد. آیا «زن، زندگی، آزادی»، شهابی بود که در آسمان ایران، لحظه‌ای درخشید و رفت؟ یا نشانی از آغاز دوره‌ای تازه در مبارزات دموکراتیک ایرانیان، مبتنی بر ارزش‌های انسانی جهان‌شمول و جهان‌روا، در نفی فرهنگ خشونت، بی‌رحمی، طرد و حذف دیگری؟
فرید دهدزی مداخله‌جویی و مداخله‌خواهی از کودتای ۲۸ مرداد تا دوران معاصر براساس اسناد وزارت امور خارجه آمریکا کودتا و مداخله نظامی توسط بیگانگان و ابرقدرت‌ها در ایران، متضمن وجود جریان‌های مستعد و پذیرا از درون در مقابل استیلای سیاسی و نظامی قدرت‌ها است. تا از درون میل و فکر تمایل به بیگانه وجود نداشته باشد، امکان استیلاء ابرقدرت‌ها امکان‌پذیر نیست. تنها هیأت حاکمه نیست که باید پذیرای استیلای بیگانه باشد، بلکه نیروهای سیاسی پیرامون و بیرون از قدرت هم خواسته و یا ناخواسته، مداخله و استیلاء بیگانه را اعتبار می‌بخشند. در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مشاهده شد؛ آمریکا نیازمند زمینه‌سازی کودتا در داخل ایران نبود. زیرا برخی جریان‌های درون و بیرون حاکمیت، پیش از این‌که تحت‌تأثیر تحریکات آمریکا و غرب قرار بگیرند، خود به فکر و میل مراجعه به بیگانه، پیدا کرده بودند.
فرشید یاسائینگاه سوم؛ بیدارسازی نیروی خفته (۴) «برای آینده‌ای فراتر از دوگانه‌های فرسوده» دوگانه سلطنت و جمهوری‌خواهی سنتی، اگرچه در برهه‌های مختلف تاریخ توانسته‌اند پاسخگوی بخشی از نیازهای سیاسی و اجتماعی ایران باشند، اما اکنون بیش از هر زمان دیگری نشان داده‌اند که ناکارآمد و محدود هستند. این دو مدل سیاسی، عمدتاً حول محور قدرت متمرکز شده‌اند و در بسیاری موارد، منافع واقعی مردم در پس پرده رقابت‌های سیاسی و ایدئولوژیک گم شده است. در چنین فضایی، بسیاری از مردم حس می‌کنند که صدای آنها شنیده نمی‌شود و نقش واقعی در تصمیم‌گیری‌های سرنوشت‌ساز ندارند.
ژاله آذری وقتی قورباغه ابوعطا می خواند چپ ایرانی که ریشه در انقلاب مشروطیت دارد و توانسته در یکصد و بیست سال اخیرا نام خود را بر پرچم همه جنبش های سیاسی – اجتماعی درج نماید امروز می تواند با افتخار به نسل «زن ، زندگی ، آزادی » و کارگران و زحمتکشان اعلام نماید اگرچه در بحبوحه انقلاب ۱۳۵۷ با درک نادرست از مناسبات ضد امپریالیستی در مقطعی کوتاه در افشای حاکمیت ارتجاعی جمهوری اسلامی سرگردان بود اما بخش مستقل چپ ایرانی از فردای سال ۱۳۵۸ در افشای گشادترین کلاه تاریخ که بر سر ایرانی ها با رنگ و لعاب « ولایت فقیه» رفت فعال بود و تقاص این افشا را با اعدام و تیرباران هزاران نفر هم چون«مجاهدین خلق آن روزگار» داد.
مهرداد درویش پورگیرکردگی سیاست در ایران و صدای سوم در جنگ دوازده‌روزه در سال‌های اخیر، ناامنی، اضطراب و بی‌افقی سیاسی – که پیش‌تر نیز ویژگی دوران ما بود – در پی بازگشت ترامپ به قدرت، گسترش تهاجم نظامی اسرائیل در غزه و در منطقه، جنگ دوازده‌روزه‌ی اسرائیل و آمریکا با ایران، به مرحله‌ای بی‌سابقه و مخاطره‌آمیز رسیده است. این رویدادها، نه صرفاً به‌عنوان حوادث منفرد، بلکه به‌مثابه نشانه‌های بارزِ گسترش و ژرف‌تر شدن پدیده‌ای است که پیش‌تر از آن به عنوان «گیرکردگی سیاست» نام برده‌ام؛ وضعیتی که آینده را نه‌فقط نامطمئن، بلکه به نحو بنیادین غیر قابل‌پیش‌بینی ساخته است. خطر شعله‌ور شدن جنگی فراگیرتر در خاورمیانه، در صورت شکست کامل دیپلماسی، دیگر صرفاً سناریویی فرضی نیست، بلکه کابوسی است که در آستانه‌ی تحقق ایستاده است.
دکتر محمد حسین یحیایینگاهی دیگر به بیانیه ۱۲ شهریور ( شهریورین اون ایکیسی) فرقه دمکرات آذربایجان ۸۰ سال پیش حق تعیین سرنوشت را مطرح و آن را در فرایند طولانی پیشبرد، که سال ها بعد در کنوانسیون های مختلف جهانی ( منشور سازمان ملل، منشور جهانی حقوق بشر، کنوانسیون حقوق مدنی و سیاسی و... ) مورد تائید و تاکید جهان و دنیای مدرن قرار گرفت، در نتیجه باید متن ارزشمند و تاریخی بیانیه ۱۲ شهریور و روند تهیه آن که به تشکیل فرقه دمکرات آذربایجان انجامید مورد بازخوانی و ارزیابی مجدد بویژه از سوی کنشگران اجتماعی و پژوهشگران قرار گیرد زیرا تشکیل حکومت ملی آذربایجان درس های نهفته ای در سینه دارد که باید بازگو شود..
فرامرز پارساخانه ای که از دست می رود ما نه در حال جنگ با موجودات خیالی هستیم، نه با سیاره‌ای بیگانه با اشکال عجیب و هوشی خارق‌العاده. دشمن ما، خود ما هستیم. هر روز، تغییرات شدید آب‌وهوایی را در نقاط مختلف دنیا می‌بینیم و همه تقصیرها را گردن کارخانه‌هایی می‌اندازیم که با دود و سوخت خود هوا را آلوده می‌کنند. آلودگی مزرعه‌ها و خوراک دام‌ها را به صنایع می‌بندیم که پسماند هایشان را به رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و حتی اقیانوس می‌ریزند و حیات آبزیان را نابود می‌کنند.
نسرین آزاد«پروژه شکوفایی ایران» از چه کسی و از کجا می آید؟
برای چه کسانی است؟ و به کجا می‌رود؟ چرا شخصی بعد از بیشتر از چهل سال و بعد از کوشش‌های ناکام، در شکل دادن به یک تشکیلات، به جای صحبت کردن با مردم ایران، وظیفه فروپاشاندن رژیم دیکتاتور جمهوری اسلامی را به دیدار با سران دولت‌های خارجی خلاصه کرده است؟ مردم ایران نمایندگان خود را به دول کشورهای دیگر معرفی خواهند کرد، به خودتان زحمت ندهید. چرا سازمان امنیت اسرائیل در فروردین ۱۴۰۲ رضا پهلوی و خانمش را به اسرائیل دعوت کرده بود .آیا در آن‌جا به او قول داده بودند که اسرائیل و آمریکا به ایران حمله خواهند کرد و به رضا پهلوی قول تاج شاهی ایران را دادند؟ که ایشان با فراغ بال صحبتی از چگونگی فروپاشی نظام جمهوری اسلامی نمی کند.
علی شاکری زندبرگهایی از زندگی سیاسی
دکتر شاپور بختیار* - دفتر دوم بخش بیست‌وهفتم ـ الف مدتی پس از کنگره رهبران جبهه ملی بعلاوه‌ی عده‌ی زیادی از دانشجویان عضو آن دستگیر و زندانی شده‌بودند. چندماه از این زندان دسته‌جمعی وسیع نگذشته‌بود که عده‌ای بجای هر کار دیگری لازم دیدند که برای رهبری جبهه ملی پرونده‌سازی کنند و این کار را به‌دست عده‌ای از دانشجویان انجام‌دهند. این عده، که نام خود را «اکثریت دانشجویان در کنگره ی نمایندگان جبهه ملی ایران» گذاشته‌بودند، طی نامه‌ای به رهبر نهضت ملی کوشیده‌بودند چنین وانمود‌کنند که حق آنان در کنگره تضییع‌شده‌است.
نادر عصارهکسری دموکراسی
در
راهکار «رفراندوم» دموکراسی، با فرهنگ دموکراتیک و رفتار و هنجارهای دموکراتیک میان مردم پا می گیرد. وفاق مردم بر قواعد بازی، بر همپذیری و طرد دگر ستیزی زمینه نظام دموکراتیک است. در این راستا، وفاق بر دموکراسی میان نیروهای سیاسی از اولین الزامات فرآیند دموکراسی سازی است. توافق همگانی بر گذار به دموکراسی، به عنوان خواست مشترک و مقدم و اولویت احزاب و تشکل ها و شخصیت های جنبش دموکراتیک، گقتمان ضرور و هدف مرکزی یک مرحله است
بایز افروزیسه گانه‌ی رضا پهلوی، مریم رجوی و حسن روحانی برخلاف دوران انقلاب مشروطه، دوران نهضت ملی و دوره ی انقلاب ۵۷ که متاسفانه به دلایل گوناگون هیچکدام نتوانستند به تحقق آرمان ها و اهداف اصلی خود دست یابند و در هر سه مرحله آلترناتیوهای تحمیلی کشورهای امپریالیستی جامعه ی ایران را به کژراهه بردند، به نظر می رسد در مرحله ی کنونی مردم ایران بار دیگر زیر سلطه ی یک آلترناتیو ساختگی و تحمیلی از بیرون قرار نخواهند گرفت و یک آلترناتیو مترقی، دمکراتیک و استقلال طلب را بر جای رژیم ولایت فقیه خواهند نشاند.
مهرداد درویش پورمونیخ و پهلویسم؛ تمنای آینده‌ای ناممکن؟ نه تنها فضای حاکم بر این همایش و سخنرانی‌های مطرح‌شده در آن – همراه با نمایش‌های خیابانی این جریان که آمیخته با تبلیغ خشونت و تهدید دگراندیشان بود – بلکه مواضع صریح برخی مشاوران ارشد رضا پهلوی در نشریاتی چون فریدون، که آشکارا تحقق "بازی انتخابات" را به آینده‌ای نامعلوم و مشروط به فروپاشی کامل نظام کنونی موکول کرده‌اند، همگی حکایت از آن دارد که این جریان، نه بدیلی دموکراتیک، بلکه بازتولید همان چرخه تکرارشونده استبداد و خشونت در سیمایی نو است.
جمعی از زنان و مردان زندانی سیاسی زندان وکیل‌آباد مشهد در دهه‌ی شصت سناریوی یک تواب ما در مورد نحوه‌ی عملکرد او در پروسه‌ی بازجویی در زندان اوین تهران، اطلاعات دقیقی نداریم .اما می‌توانیم درباره‌ی دوران حبس وی در زندان وکیل‌آباد مشهد گواهی دهیم که: آقای رضا کیانیان یکی از توابین فعال در زندان وکیل‌آباد بود. او سال‌های ۶۲ تا ۶۵، با بخش تفتیش عقیده‌ی زندان همکاری گسترده و همه‌جابنه‌ای داشت و از معتمدین سرشکنجه‌گر زندان مشهد، حسین بازجو (حسین قانع گلیان) بود. کیانیان در آن مقطع به موازات سازماندهی جلسات ایدئولوژیک عقیدتی، در تهیه‌ی روزنامه‌های دیواری، نقاشی و پوستر، گروه‌های سرود و تئاتر زندان نیز فعال بود.
س. حمیدیافلاس فرهنگی زاکانی در خانه‌ی اندیشمندان پس گرفتن خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی در حالی اتفاق می‌افتد که شهرداری تهران موضوع واگذاری بی‌ضابطه‌ی هزاران ملک مسکونی یا تجاری و اداری را در پرونده‌ی خویش دارد. در دوره‌ی محمدباقر قالیباف بسیاری از همین املاک، بدون ضابطه‌ی اداری به سپاه، بسیج و نیروی انتظامی واگذار گردید. گاهی نیز موضوع تهاتر بهانه قرار می‌گرفت تا املاک ارزشمندی را در اختیار سپاه و نیروی انتظامی بگذارند. اما در دوره‌ی ریاست زاکانی نه تنها چنین حرکتی متوقف نشد بلکه هم‌چنان نمونه‌های فراوانی از آن را به اجرا می‌گذارند. حتا گاهی اوقات از پوشش راه‌اندازی انواع و اقسام مراکز خیریه در این خصوص سود می‌برند. مراکزی از خیریه که بدون استثنا همانند نهادهای سیاسی بسته و وابسته به شهردار یا دفتر رهبر نظام عمل می‌کنند. با این همه مدیران جدید شهرداری و شورای شهر آن، هرگز نتوانستند پرونده‌ی املاک نجومی را به جایی برسانند و آنها را به شهرداری بازگردانند.
شهریار حاتمیچه شد که چنین شد؟ معروف است که گذشته چراغ راه آینده است. باور من این است که بررسی و تحلیل گذشته، صرفاً چراغی را پیش پای ما نمی گذارد اما میتواند، موقعیت ما را در شرایط امروز برایمان روشن کند و به ما نشان بدهد که به عنوان یک شهروند، در کجای این صحنه‌ی سیاسی ایستاده‌ایم و از کدام نیروها حمایت می‌کنیم، برای چه کسانی هورا می‌کشیم و پیرو کدام تفکر سیاسی و اجتماعی هستیم و چه راه حل‌هایی را برای برون رفت از بحران ها انتخاب می کنیم
مسعود نقره کارشاپور بختیار، سوسیال دموکراتی که فهمیده نشد به زمانۀ حکومت محمدرضا شاه پهلوی، شاپور بختیار در زمرۀ روشنفکرانی بود که دلسوزانه تلاش می کردند جامعه در مسیر درست ترقی و تعالی پیشرفت کند اما انزوا و محدودیت های اجتماعی و زندان نصیب اش شد. رژیم پهلوی به ویژه محمد رضاشاه او را نفهمیدند و وقتی فهمیده شد که خیلی زود دیر شده بود. نه فقط رژیم پهلوی، بخش بزرگی از جامعه "روشنفکری" ایران و کنشگران سیاسی و فرهنگی ِ مدعی دموکراسی خواهی هم او را نفهمیدند و ناباورانه بزرگترین شانس دستیابی به آزادی، رفاه، عدالت اجتماعی و همبستگی را هم بر خود حرام کردند و هم بر مردم.
ژاله وفا استرداد لوایح ضد آزادی؛ مقاومت بی‌امان جامعه مدنی در برابر سرکوب جامعه مدنی ایران با پاسداری از آزادی و استقلال کشور و حقوق خود، مجال سوءاستفاده را برای رژیم حاکم ایجاد نمی‌کند، چرا که واقف است زور و قدرت هر نظام دیکتاتوری از انفعال مردم نسبت به حقوق خود و عدم رعایت حق رهبری همگانی که از حقوق ذاتی هر انسانی است، به‌دست می‌آید. بر همه ماست که جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” را پیش بگیریم و با اتخاذ روش‌های خشونت‌زدا، جلو ایجاد فضای پر رعب و وحشت و سانسور و تفرقه را از رژیم وابسته و مستبد ولایت فقیه بگیریم.
رضا جاسکیما، سیاست و جنگ مشکل جنبش‌های ضدجنگ، تداوم آن است. می‌توان مردم را برای مبارزه با یک جنگ مشخص و کوتاه‌مدت به خیابان کشید اما به مجرد نزدیکی به اهداف جنبش، بسیاری به خانه باز خواهند گشت. از‌این‌رو، بنا بر تجربه‌‌های موجود، وجود یک تشکیلات منسجم با فعالان کارآزموده، راز موفقیت‌های نسبی بوده که جنبش‌های متفاوت ضدجنگ در اوج خود کسب کرده‌اند. جنبش ضدجنگ نیز مانند هر جنبش دیگری هیچ ضمانتی برای موفقیت ندارد. در بهترین حالت، اگر بتواند به‌درستی عمل کند، به اهداف خود می‌رسد و یا به آنها نزدیک می‌شود، در بدترین حالت میتواند تجربه‌ای برای تربیت کادرهای ورزیده برای مبارزات بعدی باشد. آیا ما چاره‌ی بهتری داریم؟
| 
