اطلاعیه مطبوعاتی گلنازامین، بنیاد پژوهش های زنان ایران لازمست يادآوری کنيم که کميته محلی کنفرانس بنياد دراستهکلم، داوطلبانه برگزاری کنفرانس را به عهده گرفته وعلاوه برتقبل دلسوزانه زحمات بسيار، انتخاب سخنرانان را بی هيچ جانبداری به انجام رسانده است. اينک روزها و روزها ست که دوستان اين کميته با ما و دیگرياران بنياد، به چند وچون و رایزنی درباره اين اعتراض هم پرداخته اند.
نتيجه اين است که نمی توان به جای دادگاهی صالح در جايگاه قاضی نشست و حکم حذف را صادر کرد. ما برای جامعه ای قانون مند و مبتنی برحقوق انسانی مبارزه می کنیم وبراین باورایستاده ایم. اميدواريم که اين مباحثه و جدل درشرايطی مناسب ادامه يابد و شيوه های بهتری برای رسيدن به نتيجه را بيابد.
اعتراض بیش از ۱۰۰ کنشگر حوزههای مختلف
به کنفرانس بنیاد پژوهشهای زنان ما، امضاکنندگان این نامه، بر این باوریم که دادن تریبون سخنرانی به کسی که در افترای سازمانیافته علیه یکی از فعالان جنبش زنان نقش داشته، مغایر با اهداف کنفرانس بنیاد پژوهشهای زنان مندرج در اساسنامه آن است که گام اول در اجرای آن، مبارزه با خشونت علیه زنان است.
افترا به دلیل هتک حرمت و سلب حیثیت فرد موضوع افترا، یک نقض جدی حقوق و عملی مجرمانه محسوب میشود و دادگاهها در کشورهای مختلف، با آن برخورد حقوقی و فرد مفتری را مجازات میکنند. اما متاسفانه برگزارکنندگان این کنفرانس که ۸ تا ۱۰ ژوئن جاری برگزار میشود، با وجود اطلاع قبلی از عملکرد این سخنران و اسناد رسمی ارائه شده در دادگاه مبنی بر نقش وی در این افترازنی و خشونت سایبری، تاکنون نام او را از فهرست سخنرانان حذف نکردهاند. به عبارت دیگر، این فشار روحی ناعادلانه را به قربانی خشونت تحمیل کردهاند که در زیر یک سقف، شاهدِ دادن اعتبار به خشونتگر باشد.
بیانیه چهل و چهارمین نشست نهاد آلمانی زنان در علوم طبیعی و تکنیک در حمایت از جنبش زنان در ایران برای از بین بردن تبعیض جنسیتی اعضای این نشست با انتشار این قطعنامه از جنبش زنان ایران حمایت می کنند. آنها خواستار لغو همه اشکال تبعیض علیه زنان در ایران و فرودست نگاه داشتن آنان می باشند. به ویژه آنها خواهان پایان دادن فوری به قوانین و مقررات تبعیض آمیز در رابطه با پوشش زنان و حجاب اجباری و نیز خواهان از بین بردن تبعیض قانونی و آشکار علیه زنان در خانواده، جامعه و کسب و کار هستند. امری که برای تغییرات اجتماعی در ایران ضروری است و همزمان به آزادی زنان در پهنه بین المللی خدمت می کند
رضا شکیباکارزار «میتو» و چند سند تاریخی! سابقه ما در جنبش «می تو» اگر چه در زمان حال، رنگ و لعابی ندارد اما اوراق تاریخی گذشته (اگر با انگشتان مورخان متعهد ورق بخورند) چه بسا جایگاه ما را در این کارزار به دوران اشکبوس و تیمور لنگ برسانَد. «اسماعیل بزاز» از جمله مشهورترین لودگان دربار ناصرالدین شاه قاجار بود که در اندرونی و بیرونی، به کار خنداندن عَمَله و اَکَرِه حکومت اشتغال داشت. اسماعیل بزاز هر وقت که برای امور لودگی به حرمسرا می رفت برای اینکه شیطنتی از او سر نزند چشمانش را می بستند و او جلوی زنان حرم(با چشمان بسته) چند چشمه «اِستند آپ» اجرا می کرد. سالی نگذشته خفیه نویسان برای پادشاه خبر آوردند که هر چند ما اسماعیل بزاز را با چشمان بسته به حرمسرا اعزام می کنیم اما بنا بر اعتراف سوگلی های حضرت والا ( اعتراف به «می تو»)، از انگشت اشاره ایشان کارهایی سر زده که زبان از گفتن آن قاصر است.
ششرنگ: تغییر همجنسگرایان از راه درمانهای بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز در ایران افزایش یافته است تعداد موسسات و کلینیکهای خصوصی و نیمهدولتی روانشناسی و روانپزشکی که در زمینه درمان همجنسگرایان فعالیت میکنند به شکل چشمگیری در یک سال گذشته افزایش یافته است. این در حالی است که در فرودین ماه سال گذشته و در یک نشست سازمان ملل، مقامات جمهوری اسلامی رواج استفاده از روشهای پزشکی و روانپزشکی برای تغییر گرایش یا هویت جنسی افراد را تکذیب کرده بودند.
دادخواهی: یاران نرگس محمدی از او میگویند، در سالگرد اسارتش شیرین عبادی، خدیجه مقدم، آسیه امینی، مهناز پراکند، منصوره شجاعی، پروین اردلان روز ۱۵ اردیبهشت سال۱۳۹۴ نرگس محمدی، فعال سرشناس حقوق بشر، در خانهاش در تهران دستگیر شد. نرگس در مجموع ۲۲ سال حکم زندان در کارنامهاش دارد که ۱۶ سال آن لازمالاجراست. در این سالهای دور از هم، هربار که نرگس از قفسش پیامی و نامهای میدهد، حکایت طوطی و بازرگان از برابر چشممان رژه میرود. نرگس، و نه هیچ پرنده خوشالحانی سزاوار قفس نیست، و ما هم پرندگانی نیستیم که زندگی را با نمایش مرگ به او نوید دهیم، که او سرشار از زندگی و عشق است حتی در گوشه قفس و اوست که با نامههایش از گوشه زندان، با سخنان و نظرها و حتی با گلایههایش هشدار میدهد که نمیتوانیم و نباید خودمان را به مردن بزنیم. این نوشتهها پاسداشت یاد نرگس است از زبان تعدادی از دوستاناش.
سپیده جدیریبه مطالبات زنان کارگر بیتوجه بودهایم گفتو گو با مریم رحمانی آیا منظور شما مطالباتی مانند دستمزد برابر در برابر کار برابر و برخورداری از کلیهی حقوق در محل کار مانند مردان کارگر است؟ یا مطالبات و مسایل دیگری را هم شامل میشود؟ اگر مربوط به این دست مطالبات باشد بله جنبش زنان ایران به آن کماعتنا بوده است. این مساله را شاید بتوان در شکلگیری متفاوت جنبش زنان در ایران و جهان و شرایط متفاوت ایران دید. اولین خواست زنان در ایران آموزش بوده است و در کنار آن به ازدواج در سنین کودکی اعتراض میکردند ضمن آن که در زمان مشروطه ما شاهد فعالیت اقتصادی زنان در خارج از خانه به شکلی که در طول جنگهای بینالمللی در اروپا اتفاق افتاد نبودیم. آنجا نیروی کاری شکل گرفته بود و سندیکاهای کارگری قدمت داشتند و مسلما زنان در فضای این چنینی بعد از پایان جنگ و دستور بازگشت به خانه دیگر کوتاه نمیآمدند.
مسعود نقره کارزنان در کانون نویسندگان ایران نکوداشت پنچاه سالگی کانون نویسندگان ایران سیمین دانشور، فریده فرجام، غزاله علیزاده، سیمین بهبهانی، هماناطق، رویا کهربایی، طاهره صفارزاده، گلی ترقی، شهرنوش پارسی پور، بتول عزیزپور، صغرا باقری، منصوره هاشمی، لیلی گلستان، کیاندخت پرتوی، پرتو نوری علاء، فرزانه ابراهیمی، قدسی قاضی نور، مهین خدیوی، عاطفه گرگین، کبری سعیدی(شهرزاد)، روشنک داریوش، نازی عظیما، فرشته ساری، مهرانگیز کار، فرزانه طاهری، شهلا لاهیجی، شیرین عبادی، نسترن موسوی، فرخنده حاجی زاده، روجا چمنکار، ساناز فلاح فرد، شهرآشوب امیرشاهی، منیژه نجم عراقی، فرخنده آقایی، بنفشه حجازی، خاطره حجازی،غزل تاجبخش، مهنازآذرنیا، منصوره بهکیش( عضو افتخاری)، فریده خردمند، فرشته توانگر، رزاجمالی، مریم خراسانی، فریده رازی، ویولت رازق پناه، منیرو روانی پور،...
تریبونی برای زنان چپ گزارش از روز کارگر در ساعت ده صبح به تجمع پنج تشکل مستقل کارگری و اتحاد بازنشستگان در جلوی مجلس، پشت به مجلس و روبه خیابان، پیوستیم. جمعیت بر خلاف انتظار قلیل بود گرچه در اطراف محل و روبروی محل کسانی گرد آمده و به تماشا ایستاده بودند. علت نیز این بود که از روز قبل نیروهای امنیتی با تهدید و حمله به خانهی اعضای این تشکلات کارگری عملا مانع شرکت بسیاری از آنان در این تجمع شده بودند. تا ساعت یازده و نیم جمعیت، که بنرهای بزرگی در گرامیداشت روز اول ماه مه، محکوم کردن فقر و بیکاری، آزادی کارگر زندانی، تشکل مستقل زنان کارگر و ... را در دست داشت بدون درگیری ادامه داشت
|