گسترش تکنولوژی دررسانه ها ی اجتماعی، شیوه برقراری ارتباطات میان نسل ها و اطلاع رسانی را نیز تغییر داده است. روشن است که، نسل کنونی با رسانه های عمومی بزرگ می شوند و بخش زیادی ازاطلاعات فرهنگی جامعه خود را ازآنان دریافت می کنند. به عبارتی دیگر، بخش بزرگی از جامعه پذیری ی نسل جوان، توسط رسانه ها صورت می گیرد. فیلم ها، نوشته ها و تبلیغات، برای جوانان می توانند در شکل گیری و تغییر ارزش های اجتماعی ونوع ارتباطات آنان تاثیر گذار باشند. از سوی دیگر، کارکردهای گوناگون ونقش آموزشی و گسترده گی ی رسانه ها نیزبسیار حائزاهمییت است.

با وجود همۀ این شک و تردیدها و پرسش‌های سلیقه‌ای – که البته در پروسه نقد، صلاحیتِ مطرح‌شدن دارند - اما چه بسا «واپس‌ماندگی فرهنگیِ آن روز ایران» باعث شده که صادق هدایت در مقام داستان‌نویسی مدرن و پیشرو ، تحقیر و شکنجه‌شدنِ نیمۀ دیگرش را تا این حد، دستکم بگیرد؟ و حتا خشونتی چنین وحشیانه و «طولانی‌مدت» که بر زرین‌کلاه و هووی او (زن دوم گُل‌ببو) اِعمال شده را نه «فاجعه‌ای انسانی» و مصداق بارز «شکنجه» بلکه لذت بردن و «دلخواسته»ی خودِ قربانی معرفی کند؟

موضوع «مهریه» به عنوان یکی از چالش برانگیزترین مباحث حقوق زنان در ایران طی سال های گذشته مطرح بوده است. با وجود تلاش های بسیاری که از سوی فعالان حقوق زنان صورت گرفته اما همچنان بحث مهریه به دلیل عدم تغییر و اصلاح قوانین، به قوت خود باقی مانده است. شرایط دشوار و چالش های قانونی پیش روی زنان برای استفاده از مهریه به عنوان تنها ابزار مؤثر و اطمینان بخش، برای بسیاری این پرسش را به وجود آورده که به اجرا گذاشتن مهریه و طلب آن و همچنین شرط کردن مهریه های سنگین از سوی زنان آیا می تواند تضمینی برای بهبود وضعیت زنان باشد؟

منطقه ما سالهاست که از حضور افراطیون متعصب و زن ستیز دست ساز غرب و شرق رنج می برد. هر روز دامنه این افراط گری چهره کریه تری از خود نشان می دهد. فروش زنان به عنوان برده در بازارهای جهانی، دردی وصف ناشدنی به جان انسان می ریزد. فقر، بیکاری، خشکسالی، فساد گسترده دولتی زمینه ساز یارگیری بیشتر از مردمان به جان آمده این منطقه است. هر روز لهیب آتش جنگ های بی سرانجام گسترده تر می شود و زندگی های بیشتری را می سوزاند و نابود می کند.

كتاب «جنسیت و آگاهی تاریخی» عنوان كتابی به قلم دكتر عباس محمدی اصل است كه در 229 صفحه و توسط نشر گل آذین در سال جاری وارد عرصه نشر ایران شده است. محتوای این كتاب كه در راستای سایر تالیفات نویسنده، نسبت جنسیت و مفاهیم دیگر اجتماعی را مورد نقد و بررسی قرار می دهد، در سه سر فصل اصلی «انیمای جنسیت»، «تبار جنسیت» و «آینده جنسیت» سامان گرفته و دربردارنده مباحث بنیادینی همچون تاریخ زنان و چگونگی اعتلای آگاهی در زمینه برابرسالاری است.

شروع نگارش «برنامه ششم توسعه» توسط دولت و نوع مواجهه با مسئله زنان در این برنامه، بحث هایی را در این زمینه دامن زده بود که همچنان ادامه دارد. دولت – مردانی در پاسخ به اعتراض دولت – زنان مبنی بر کمرنگ بودن نقش شان در نگارش برنامه ششم توسعه، «اختلاف نظرها و عدم همگرایی در دیدگاه های صاحب نظران حوزه زنان» را از علت های این امر دانسته اند. اما به راستی مشکل اساسی در رابطه با مسائل و مشکلات زنان در برنامه ریزی توسعه چیست؟ آیا آنطور که گفته می شود مشکل در کثرت آراء و اختلاف نظر «صاحبنظران در حوزه زنان» است؟

زنان به عنوان نیمی از جمعیت دنیا همانطورکه سهمی واقعی در قبال نتایج عملکردی نهادهای تصمیم گیرنده حاکم دارند و تحت تاثیر مستقیم خطرات و مشکلات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه اعم از رکود و تورم اقتصادی، جنگ های داخلی، مشکلات و معضلات اجتماعی و آشفتگی های سیاسی قرارمی گیرند اما آنجا که باید در مشارکت های اجتماعی و سیاسی جدی گرفته شوند و سهم واقعی خود را به عنوان بخش موثری از جامعه در نقش آفرینی و تصمیم سازی کسب نمایند متاسفانه نادیده گرفته می شوند و آنطور که باید و شاید حضور موثری در قدرت های سیاسی کشورها ندارند.

پرده بکارت نگرانی و اضطراب بزرگ زنان است که بر اساس هنجارهای سنتی حفظ آن به علامت دست نخورده بودن تا هنگام ازدواج رسمی و قانونی بر زنان تکلیف می شود. هنجارها و الزام های اجتماعی زنان را به نظارت بر اعمال و حرکات خود موظف می کند تا جایی که دختربچه ها از طرف خانواده هایشان به مانند یک فرد ناتوان از بسیاری حرکات و فعالیت ها و ورزش ها منع می شوند و پس از هر ضربه ی مشکوکی روانه ی مطب ماما و پزشک برای ارزیابی وضعیت بکارت می شوند.

تابعيت يكي از اصطلاحات رايج در حقوق بين الملل خصوصي است كه ميتوان آنرا نوعي رابطه سياسي، حقوقي و معنوي ميان فرد و دولتي معين دانست و مشخصه اي جهت تفكيك و تشخيص آن فرد از سايرين (مانند مشخصه هاي ديگري همچون اقامتگاه و...). در علم حقوق، اصل تابعيت يا بر پايه خاك است و يا خون و در برخي كشورها هم خاك و هم خون.

تاکنون ۱۹۴ کشور عضو این کنوانسیون شده اند و ایران نیز در سال ۱۳۷۲ به موجب یک ماده واحده الحاقی دولت جمهوری اسلامی ایران به این کنوانسیون پیوست. بر اساس این ماده واحده، دولت ایران مشروط به اینکه مفاد این کنوانسیون در هر مورد که با قوانین داخلی ایران مورد تعارض قرار گیرد از طرف ایران لازم الرعایه نباشد، این کنوانسیون را امضاء کرد. این درحالی است که امضای این کنوانسیون با چنین شرطی به لحاظ حقوقی دارای اشکالات فراوان است چرا که این شرط بسیار مبهم و کلی است و از این رو با هدف کنوانسیون و با حقوق بین الملل مخالف است و خلاف مقتضای اهداف و اصول بین الملل بوده و به منزله نقض اصل برتری حقوق بین الملل بر حقوق داخلی محسوب می شود.

من با انتخاب سختی مواجه بودم: ماندن در اِلسالوادر و عدم توانایی در تأمین خوراک و پوشاک مورد نیاز فرزندانم و پرداخت هزینه تحصیلی‌ای که آن‌ها سزاوارش بودند، و یا رفتن به ایالات متحده و کار کردن در آنجا و فرستادن پول، تا آن‌ها بتوانند زندگی مناسبی داشته باشند ـ‌اما بدون مادر بزرگ شوند! وقتی والدین من پیشنهاد نگهداری آن‌ها را دادند، اصرار پدرم به این دلیل بود که می‌پرسید سرنوشت منِ دست تنها، اینجا با شش فرزند چگونه خواهد بود.

کانون شهروندی زنان: روز ۱۵ مهرماه ۱۳۹۴، در آستانه «روز کودک» در ایران، کانون شهروندی زنان با همکاری کمیسیون حقوق بشر اسلامی، نشستی با عنوان «مسئولیت دولت ها و جامعه مدنی در قبال کودکان زندانیان» برگزار کرد. در کنار این نشست نمایشگاهی از نقاشی های کودکان زندانیان نیز برپا بود.
شیما قوشه، وکیل دادگستری و عضو کانون شهروندی زنان که این نشست را اداره می کرد در ابتدا گفت: «امروزه در سطح جهانی استانداردهای بین المللی، تسهیلات خاصی را برای زنان زندانی و به ویژه مادران زندانی در نظر می گیرد، هر چند چنین رویکردی همواره می توند خطر کلیشه سازی جنسیتی را به همراه داشته باشد، اما واقعیت آن است که قوانین برابر برای زنان و مردان زندانی الزاما نمی‌تواند برابری را برای زنان زندانی به ارمغان بیاورد،

بنیاد پژوهش های زنان ایران شاید تنها سازمان ایرانی است که تابه حال توانسته ۲۵ کنفرانس در خارج از ایران برگزار کند و پلی برای ارتباط بین مدافعان و پژوهش گران حقوق زنان در داخل و خارج کشور بوجود بیاورد. این کنفرانس ها همچنین شبکه وسیعی از زنان ایرانی خارج از کشور را ایجاد کرده است که هر سال با عشق و علاقه به دیدار هم می شتابند. از آنجاییکه ما این کنفرانس را بخشی از جنبش زنان میدانیم، تصمیم گرفتیم که با برگزاری بیست و ششمین کنفرانس سالانه بنیاد به تداوم دستاوردهای آن کمک کنیم.

هاجر تربیت جزو معدود زنانی بود که در دوره‌های بیست‌ویکم و بیست‌ودوم مجلس شورای ملی وارد خانۀ ملت شد. در این نوشتار با استفاده از مشروح مذاکرات مجلس شورای ملی و اسناد و مدارک تاریخی باقی مانده، نقش هاجر تربیت را در این دو دوره مورد بررسی قرار ‌می‌دهیم. هرچند مطالعاتی از این دست ضمن روشن شدن نقاط مبهم نقش زنان در مجلس شورای ملی، تصویر روشن‌تری از عملکرد هاجر تربیت در آن دوره به دست می‌آید. براین‌ اساس، در این پژوهش تلاش شده تا به دو پرسش «مباحث مطرح شده توسط هاجر تربیت چه اهدافی را در راستای حقوق زنان دنبال می‌کرد؟» و «آیا عملکرد هاجر تربیت در مجلس بیست‌ویکم با مجلس بیست‌ودوم فرق می‌کرد؟» پاسخ گوید.

سیاست های سازمان "اکثریت" درباره تقویت جامعه مدنی و همچنین سیاست انتخاباتی از جنبه عملی شدن پیش شرط وجود تغییرات اساسی در حاکمیت – ساختار سیاسی را دارند و به این علت فاقد قابلیت اجرایی در شرایط کنونی هستند و بدین علت با منافع و استراتژی جنبش زنان همحوانی ندارند.

موضوع محوری این گزارش که در سه قسمت عرضه می‌شود، به پرسش‌گرفتنِ تفسیر رایج در باره قصه «زنی که مردش را گم کرد» نوشته صادق هدایت است. زیرا این تفسیر مسلط - به طور قصدناشده - برداشتی خاص از قصه را در فضای ادبی ما جا انداخته که گویا زن قصه (زرین‌کلاه) از کتک‌ها و شکنجه‌های هر روزۀ شوهرش، «کیف می‌کند». برخی شارحان آثار هدایت که طی دهه‌های اخیر این تفسیر را مدام بازآفرینی و رواج داده‌اند حقیقتاً باور دارند که شکنجه‌خواهی زرین‌کلاه ناشی از ابتلا به نوع خاصی از بیماری‌های روان‌تنی – موسوم به مازوخیسم – است.

مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی روز یک شنبه پنجم مهر ۱۳۹۴ کلیات طرح پیشنهادی «اعطای تابعیت ایرانی به فرزندان حاصل از ازدواج مادر ایرانی و پدر خارجی» را که دو هفته پیش دو فوریت آن با دو سوم آراء به تصویب رسیده بود، با آرای نصف بعلاوه یک، رد کرد. نمایندگان مخالف با حمایت قاطع نماینده دولت حسن روحانی، بار شدید مالی، تشویق به مهاجرت و افزایش ازدواج‌ زنان ایرانی با مردان خارجی و مشکلات امنیتی حاصل از طرح و تغییر