nemayandegan-jonbeshe-zanan-jahan-s.jpg
علی محمد جهانگیری

چهره ی پنهان مهربانوان میهن(۱۰)
نمایندگان زنان جهان، جنبش و مطالبات زنان ایران

ابتدا در پاریس، به وسیله سیمون دوبووار، آلیس شوارتزر، آنتوانت فوک و... در حمایت، پشتیبانی و همبستگی با جنبش زنان ایران، کمیته دفاع از حقوق زن ایرانی تاسیس شد. سپس اولین تظاهرات به حمایت از جنبش زنان ایران در امریکا به وجود آمد و خبرگزاری آسوشتید پرس در همین رابطه نوشت:«...، در پی تظاهرات اخیر زنان در ایران، پریروز حدود یکهزار زنِ امریکایی دست به تظاهراتی به حمایت از زنان ایران در جلو کنسولگری ایران در واشنگتن زدند. بتی فریدن و گلوریا استینم دو تن از رهبران جنبش آزادی زنان امریکا در میان تظاهرکنندگان بودند ... روز پنجشنبه نیز در پاریس اعلام شد یک گروه بیست نفری از زنان روشنفکر اروپا از جمله سیمون دوبووار یک سفر سه روزه و حقیقت یابی به ایران انجام خواهد داد. دوبووار عضو کمیته دفاع از حقوق زن ایرانی است که هفته گذشته تشکیل شد...



shahla-frouzanfar.jpg
شهلا فروزانفر

زنان زندانی امنیتی: صدای نیمی از جامعه

مدرسه فمینیستی: اخبار تحریم و جنگ کابوس روزهایمان شده، آن هم در شرایطی که همه واحدهای مدنی خاموش و تمام رسانه های جامعه به بهانه های واهی تعطیل شده اند. اما آثار تحریم و وضعیت «نه جنگ و نه صلح» عریانتر از آنست که کسی خود را به بی خبری بزند.
کافیست به مراکز درمانی، چه دولتی و چه خصوصی، مراجعه کنیم تا تا بی پناهی بیماران را به چشم ببینیم و حس کنیم که چگونه درد می کشند و درمانی ندارند.



آرمیتیس شفیعی

"مبارزه زن ایرانی؛ ستیزی زنانه یا جنبشی اجتماعی؟"

هر چه می گذرد، بیشتر مشخص می شود که مبارزه زن ایرانی برای داشتن حق حقیقیش در زندگی شخصی، جامعه، محل کار و در منظر قانون یک مبارزه صنفی و جنسی نیست بلکه یک حرکت لازم و همگانیست. نمی توان در مقابل مبارزه نیمی از یک جامعه که اسیر بی عدالتی، تحقیر و هتک حرمت است، بی تفاوت ماند. این مبارزه تنها برای یک جنس نیست، زن و مرد هر دو با هم پیکر جامعه را می سازند و اگر مردی هنوز خود را به مناسبت "مرد" بودن، فارغ از رنج زنان می بیند، در ادارک مفهوم انسانیت و جامعه وا مانده است.



جواد موسوی خوزستانی

آزادی زنان و دگرباشان در تشیع ایرانی

نوع نگرش و مواجهه‌‌ی برخی از متألهان اسلامی (گفتمان الاهیات سیاسی) در ایران، به مانند دیگر ابَر ایدئولوژیهای غیرمذهبی، نگرش و گفتمانی فراتاریخی، فراجنسیتی و معطوف به قدرت است که جهت اصلی و غایی آن، به قول نیچه: «در راستای تملک چیزهاست». این مواجهه‌‌ی جنگاورانه با ارزش­­های «غیرخود» که بنا به تفسیر برخی پژوهش­­گران، برای حفظ بقاء صورت گرفته است طی دویست سال اخیر، نمود خود را عمدتاَ در رقابت و جنگ ارزشی با غرب و مدرنیته (گاه تا مرز نفی کامل خرد و فلسفه مدرن) به رخ جهانیان کشیده است.



Margarete-Mitscherlich.jpg
مارگارت میچرلیش

رؤیاهای یک پزشک و روانکاو فمینیست

ترجمه محمد ربوبی

من رؤیا را دوست دارم، هر شب در خواب رؤیا می­بینم. بهترین رؤیاها را در نیم ساعتی که گاهی ظهرها می­خوابم، می­بینم. سپس بیدار می­شوم، لحظاتی در بستر به فکر فرو می­روم و با خود می­گویم: آها، پس چنین بود. آدم کوشش می­کند رؤیاهایش را به خاطر آورد. سپس در مخیله اش درباره­ی آنها سخن می گوید، اقکارش را جمع و جور می­کتد و ناگهان ایده­ای پدید می­آید. من وقت کافی دارم، چون تنها زندگی می­کنم. هر هفته تقریبا سه بار به انستیتو می­روم.



mansoure-shojai-2.jpg
منصوره شجاعی

زخم ملاله بر تن نسرین ستوده

مادر مادر است، چه آنگاه که تن رنجور فرزند خویش را از این دیار به آن دیار به سفرِ درمان می برد. چه آنگاه که تن رنجور خویش را به پرت و پلاترین نقاط جهان کوچ می دهد تا که شاید آرامش از دست رفته فرزند را به او بازگرداند و چه آنگاه که تن دربند خویش را در پروازی به بلندای جهان به حق خواهی فرزند و فرزندانِ فرزند، سفر می دهد. که نسرین چنین کرده است.



atefe-gorgin.jpg
عاطفه گرگین

باد خاکستر این ویرانه ها را...

مدرسه فمینیستی: در این روزها سر و صدای جنگ طلبی و جنگ طلبان آسایش فکری انسان های آرام و صلح خواه را بهم ریخته و دوباره طبل حلبی و بی ریخت جنگ، هیاهوی بسیاری برای نابودی و کشتار و درد و رنج انسان براه انداخته و بیش از گذشته مردمان صلح خواه ایران مورد خشونت لفظی و تهدید به حمله نظامی قرار گرفته اند....



mino-mortazi.jpg
طاهره بارئی

طنزی از سر عشق: نگاهی به طنز در نوشته های مینو مرتاضی

مدرسه فمینیستی: طنز در آثار نویسندگان، همیشه هدف واحدی را دنبال نکرده و کاربرد و کارکرد یکسانی ندارد. اما طنزنویسان زن در ادبیات جهان نادرند. زنان، که "خندیدن" آنها در آداب رفتار اجتماعی ناپسند شمرده می شده، چگونه می توانسته اند در تولید خنده فعال باشند؟ ازینرو طلوع زنان طنز نویس در هر فرهنگی، حاکی از جابجایی های ارزشی و دوران های تحول است.



dore_hashtom_3.jpg
مریم میرزانژاد

گزارش هشتمین دوره اهدای تندیس صدیقه دولت آبادی

عصر روز چهارشنبه ۱۵ شهریور، تعدادی از فعالان حوزۀ مطالعات زنان میهمان شیوا دولت آبادی بودند تا هشتمین دورۀ اهدای تندیس صدیقه دولت آبادی در حوزۀ مطالعات زنان را برگزار کنند. تندیس این دوره به دو کتاب تراژدی تن اثر فاطمه کریمی، سفر دانه به گل اثر، مریم عاملی رضائی اهدا شد و از کتاب امر وانموده اثر آتوسا راوش نیز تقدیر به عمل آمد. هر سه این کتاب ها در سال ۱۳۸۹ انتشار یافته اند و در ۱۳۹۰ داوری شدند. اما اهدای تندیس طی مراسم به دلایل متفاوت و بارها به تعویق افتاد.



mokarrame-Ghanbari-s.jpg
عباس شکری

ننه مکرمه؛ نقاش دردهای پنهان زن ایرانی

نامش را شنیده بودم، از نوع نقاشی‌اش هم خبر داشتم، اما هرگز به این اندازه که امروز، او را نمی‌شناختم. نه این که او را ندیده انگاشته بودم بلکه فرصت اندیشیدن به نقاشی‌های او دست نداده بود. آخر برایم کمی پذیرش این که زنی زاده‌ی روستایی در مازندران و بی آن که حتا سواد خواندن و نوشتن داشته باشد و آموزشی در زمینه‌ی نقاشی دیده باشد، بتواند نقاشی مدرن بیافریند، دشوار بود. امروز اما با دیدن فیلم زندگی او و بخش خیلی کم از نقاشی‌های او در موزه‌ی «باورز» شهرک سانتا آنا، نزدیک لُس‌آنجلس، مشتاق شدم تا در مورد او بیشتر بدانم.



maryam-siami-namin.jpg
مریم صیامی نمین

دیدار

مدرسه فمینیستی: در با صدای ناله‌ای، شبیه اون چیزی که بعد از اون همه درد، تو گلوی من گیر کرده ‌بود، باز شد. نوری که از پنجره اتاق می‌تابید به استقبال نوری که با باز شدن در، وارد اتاق شده‌ بود رفت و اونو صمیمانه در آغوش گرفت. همین باعث شد که من نتونم ببینم چه کسی تو درگاه ایستاده. از لای چشای نیمه بازم، زل زدم به سمت در، وقتی که چشام به نور عادت کرد، به سختی سایه بلند بالایی رو می دیدم که به نظرم آشنا و دوست داشتنی میومد.



m-l-fouladi.jpg
گفت و گو با دکتر ماری لادیه-فولادی؛

توقف برنامه های کنترل جمعیت چه تاثیری بر زندگی زنان دارد؟

تا قانون خانواده برابر: چند وقتی است که دولتمردان درباره خطرات کاهش جمعیت سخن می گویند. اینکه ممکن است جامعه ایران در آینده با معضل پیری جمعیت مواجه شود؛ و از این رو، ضرورت دارد که برنامه های کنترل جمعیت متوقف شود و در جهت مخالف برنامه هایی برای تشویق خانواده ها به زاد و ولد تدارک دیده شود. هنوز بر سر درستی این نظریات اجماعی میان صاحب نظران حاصل نشده، وزارت بهداشت اعلام می کند که بودجه برنامه های تنظیم خانواده را قطع کرده است. از سوی دیگر، در رسانه های دولتی تبلیغ می شود که زوج های جوان زودتر برای تولد فرزندان شان دست به کار شوند. اما آیا چنین تعجیلی مبنایی علمی دارد؟ آیا مسئولان و مدیران، پیش بینی تاثیراتی که ممکن است چنین تبلیغاتی به دنبال داشته باشد را کرده اند؟ قطع بودجه برنامه های تنظیم خانواده و بالطبع کاهش دسترسی زنان به خدمات پیشگیری از بارداری چه عواقبی به دنبال دارد؟ و مهم تر از همه، در جامعه ای که وظیفه فرزندزایی و پس از آن تربیت فرزندان، عموماً بر دوش زنان است، سیاست افزایش جمعیت چه تاثیری بر زندگی زنان دارد؟ برای پاسخ به این سوالات، مصاحبه ای با خانم دکتر ماری لادیه-فولادی، جمعیت شناس و استاد دانشگاه در مدرسه مطالعات عالی علوم اجتماعی پاریس تدارک دیدیم.



azade-davachi03.jpg
آزاده دواچی

جنبش فمینیستی و سیاست افزایش جمعیت در ایران

سیاست «کنترل جمعیت» یکی از سیاست های اصلی دولت ها برای نگاه داشتن جمعیت کشور و کاهش میزان زاد و ولد است. مسلما آن چه که باید در این سیاست ها در نظر گرفته شود توافق طرفین برای کنترل زاد و ولد در خانواده است. چرا که به والدین اجازه می دهد تا فاصله تولد میان فرزندان خود را تنطیم کنند و از سوی دیگر با کاهش مرگ و میر نوزادان و مادر به بالا رفتن بهداشت خانواده نیز یاری می رساند. همچنین سیاست کنترل جمعیت در سطح خانواده ها به صورت خاص و در سطح اجتماع به صورت عام موجب بالا رفتن کیفیت آموزش، و ارتقای کیفیت بهداشت در سطح خانواده می شود.



mansoureh-mousavi.jpg
منصوره موسوی

عشق ها و سرگذشت ها: بازگشت

نصیحت پشت نصیحت بود که به گوششان خوانده می شد: «برو به خانه ات و برای سلامتی اش دعا کن، قسمت هرچه باشد همان می شود اگر قسمت به مردن باشد در خانه هم مرگ سراغ آدم می آید»، «به پسرت افتخار کن که شیر حلال خورده است و قدم در چنین راهی گذاشته اگر الان معتاد و ولگرد بود و اثری ازش نبود چه می کردی؟»، «اگر او به افتخار شهادت نائل شود در روز قیامت دست تو را خواهد گرفت و تو را نزد اولیاء شفاعت خواهد کرد»، و...



ghazal-moradi2.jpg
غزال مرادی

زنان بيوه به مثابه «فست فود» در نگاه حاكميت

جايگاه زنان در هر جامعه اي، نشان از نگاه و تقابل ميان سنت و مدرنيته است. زنان در ايران با اينكه چه قبل و چه بعد از انقلاب سعي در بازتعريف خود داشته اند اما نگاه حاكميت به آنها همان نگاه جنس دومي است. و به نوعی نگاه کالای جنسی دیدن را به زناني كه به هر دليل همسرانشان را از دست داده اند، تداعی می کند.