گرچه جنش اشغال وال استريت رنگين كماني از اميد و بشارت است اما نبايد نسبت به آن توهم داشت. جنبشي ناهمگون كه طبقات فرودست جامعه بدون تشكل مستقل و هدفمند در آن شركت دارند و گرايش‌هاي مختلف سرمايه‌داري با ابزارهاي مالي و سركوبشان با آن همراه شده‌اند مي‌تواند به راحتي با برخي اصلاحات جزئي در سيستم سرمايه‌داري بخش زيادي از بدنه خود را از دست داده و نيروهاي راديكال آن نيز سركوب شوند.

به دعوت «مرکز مطالعات خاور نزدیک»، روز یک‌شنبه چهارم ماه مارچ، خانم مهرانگیز کار به همراه آقای عبدالکریم لاهیجی در مورد «سکولاریسم وجنسیت در ایران امروز» سخنرانی کردند و “گراناز موسوی”، شعر خوانی کرد. برنامه که با گردانندگی خانم «نیره توحیدی» اداره می‌شد، با کمی تأخیر شروع که در بخش نخست، آقای «لاهیجی» در مورد «دولت سکولار، آلترناتیو دولت کنونی ایران» سخنرانی کردند و پس از او شعرخوانی «گراناز موسوی» و سرانجام سخنرانی خانم «مهرانگیز کار» بود با عنوان «بدن زن، نماد تحولات سیاسی در ایران معاصر».

مدرسه فمینیستی: همه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گفتند نزهت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خانم زن سلیطه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای است. وسواس داشت و اگر هر کدام از نوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های پسر به خانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش می آمدند باید ابتدا پاهای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان را می شستند و بعد وارد می شدند. چون بوی پای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان حتماَ می چسبید به قالی های دست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بافت هریس که هر روز با طلوع آفتاب روی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پوشاند که رنگ گل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بوته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان نپرد. اما نوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های دخترها اگر ظرف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ناهار را جوری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شستند که آب به جایی نپرد و بعد از تمام شدنِ کار، با دستمال شیر آب را برق می انداختند کافی بود و نیازی به شستن پاهای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان نبود.

این شعار زنان در تظاهرات دیروز در تونس بود. سه شنبه ۲۰ مارس، تظاهراتی وسیع بمناسبت سالروز استقلال تونس در پایتخت برگزار شد. هزاران نفر در خیابان اصلی تونس، بلوار حبیب برقیبه علیه نیروهای اسلامی و در دفاع از یک دولت سکولار، آزادی زن و برابری زن و مرد دست به تظاهرات زدند. این تظاهرات چهار روز پس از تظاهرات اسلامیست ها در روز جمعه در مقابل مجلس موسسان برگزار شد. اسلامیست ها خواستار برقراری قوانین شریعه در تونس هستند.

فعالان پیشگام زنان سیاه پوست سهم به سزایی در جنبش زنان ایالات متحده داشته اند، هرچند بسیاری از آن ها در فرهنگ عمومی ناشناخته باقی مانده اند. برای مثال پالی مورای را در نظر بگیرید، پژوهشگر، نویسنده و استادی ممتاز و برجسته که بعدها در زندگی اش اولین کشیش زن کلیسای اسقفی شد. به علاوه او یک زن سیاه پوست فمینیست بود که به واسطه ی مشارکت در پایه گذاری سازمان ملی زنان در جنبش زنان ایالت متحده سهم داشت.

دكتر مهرانگيز به خاطر ابداع و نوآوري هاي خود در مسايل حقوقي يكي از شخصيت هاي مهم جهاني گشت و به دنبال آن به عضويت اتحاديه بين المللي زنان حقوقدان جهان، كه وابسته به كميسيون اقتصادي و اجتماعي سازمان ملل متحد بود، در آمد. در پي آن در سيزدهمين مجمع عمومي اتحاديه در دهلي نو ، به عنوان نايب رئيس برگزيده شد. وي در سخنراني خود، در همين اجلاس با توجه به بند 2 ماده اعلاميه جهاني حقوق بشر بحث، حقوق كودكان نامشروع را مطرح كرد

در نظرات كسروي نمي‌توان وي را مدافع افكار مدرن دانست. بعنوان نمونه از نظرات وي در مورد آزاديهاي زنان و نقش اجتماعي آنان بعنوان پيشتاز انديشه‌هاي مدرن نمي‌توان ياد كرد. ديدگاههاي كسروي در مورد زنان در برابر افكارافرادی چون فتحعلي آخوندزاده در صدر مشروطه يعني چندين دهه پيش از زمانه وي بشدت رنگ باخته و بسيار عقب مانده و سنتی مي‌نماياند.

آنچه که می خوانید گزارشی است از نقض حقوق زنان در آذربایجان. این گزارش در حالی تهیه شده است که بنا به دلایل مختلف از جمله: رواج فرهنگ سنتی و مردسالارانه که معمولن زنان را از عرصه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی حذف می کند و نیز حاکمیت فضای بسته و توأم با سوءظن نسبت به هر فعالیت مدنی زنان در آذربایجان، و همچنین عدم وجود گروه های مستقل گزارش دهنده ی وضعیت حقوق بشری در این خطه، تعداد زیادی از زنانی که بنا به دلایل مختلف در آذربایجان دستگیر می شوند متأسفانه از پوشش خبری و رسانه ای محروم مانده و به همین دلیل بیشتر از سایر فعالین دستگیر شده، تحت فشارهای مختلف و تبعیض و ناروایی قرار می گیرند

تغییر برای برابری - سخن گفتن از حق و دفاع از شعله آن در تاریکی وظیفه ماست؛ این را از چشم ها و خنده های وکلایمان آموختیم، پیش از آنکه قانون را بدانیم. مجموعه زیر یادداشت هایی کوتاه از اعضای خانواده، موکلان و دوستانی است که به احکام صادره برای عبدالفتاح سلطانی، نسرین ستوده و نرگس محمدی معترضند و خواهان تغییر آن هستند. با امید فردایی که در آن زنجیری نباشد مگر زنجیره دستانِ آزاد ما تا در کنار یکدیگر، آنچه را می خواهیم بسازیم.

او گرچه ایثارگر بود و هماره از خود و خواسته‌هایش می‌گذشت، اما عارف نبود. با واقعیت پیوندی سخت و ناگسستنی داشت. مادر زنی معمولی بود... در پیچ و خم‌های فراوان زندگی با موانع بسیار دست و پنجه نرم کرده و حق خودش را از دهان شیر بیرون کشیده بود. هر روزش میدان نبرد تازه‌ای بود که بدون سلاح در آن درگیر می‌شد. از آن زن‌های معمولی بود که کسی نمی‌بیندشان و به راحتی می‌توان آن‌ها را نادیده گرفت.

زنان كشورهاي بپاخاستۀ منطقه نه تنها همچون زنان ايران، آنچه را كه به آنان «اعطا» شده بود و يا خود با مبارزاتشان به دست آورده بودند از دست مي‌دهند بلكه در ميدان نبرد، كوچه و خيابان مورد بي‌حرمتي، خشونت و تجاوز قرار مي گيرند: تصاوير و فيلم‌هاي ويدئويي كه از كتك زدن زنان در جنبش‌هاي اعتراضي اين كشور‌ها در همۀ دنيا پخش شد مردم دنيا را حيرت زده كرد. براي خاموش كردن اين ديو به پاخاسته تمامي زنان منطقه بايد با هم متحد شوند.

از این که مینا و دخترانش امشب نه تنها عروسی لیلا که آزادی موقت همسران دائمی شان را جشن گرفته اند خوشحال میشوم. در همین اثنا لرزش تلفن همراه ام که در جیب مانتو ام گذاشته ام را احساس می کنم. پیامکی از منصوره، همسر سعید مدنی، است: «مینو جان شکر خدا سعید پس از دو ماه بی خبری امروز زنگ زد و با من و دخترهایش صحبت کرد حالش خوب بود.» خدا را شکر برادر ها در روز جهانی زن چه مهربان شده اند. خدایا این مهربانی را از آنها و از ما نگیر. "من"های درونم جشن گرفته اند و شادی می کنند و یکدم از مقاومت در برابر ریزش اشک ها غافل می شوند. و آنها از لحظه غفلت استفاده می کنند و بر گونه هایم می بارند.

متن زیر، سخنرانی عاطفه گرگین است در مراسمی به مناسبت 8 مارس که در گوتنبرگ سوئد به همت بنیاد هنر و ادبیات ایران برگزار شد. در این مراسم روح انگیز میرزائی، هنرمند ایرانی، ترانه «بگو به باران» برگرفته از یکی از اشعار شفیعی کدکنی را برای 400 تن از شرکت کنندگان در این مراسم خواند. عاطفه گرگین در ادامه دو شعر از اشعار خود را به همین مناسبت برای حاضران خواند. در ادامه متن سخنرانی و نیز یکی از اشعار عاطفه گرگین را می خوانید:

سخن از 160 سال پیش از این است که در هیچ نقطه ای از جهان ، حتی در اروپا و امریکا ، هنوز زنان از حقوق برابر با مردان برخوردار نبودند و به عنوان شهروند درجه دوم محسوب می شدند . زمانی که باورهای هزاران ساله مرد سالارانه و انباشت شده در فرهنگ ها و سنت های عقب مانده در سرتاسر جهان ، جایگاه زن را در چهار دیواری زندان خانگی و انجام وظایفی مشخصی که مردان برای آنان تعیین کرده بودند تشکیل می داده است ، آری در چنان زمانه ای ، بانوئی آزاده ، فاضل ، شاعر ، ادیب و سخنور بنام زرین تاج قزوینی ، ندای آزادی و تساوی حقوق زن و مرد را از کشوری مانند ایران که مردم اش ،در اوج فقر و جهل و بیسوادی و خرافات زندگی می کردند سر می دهد.

پیش از آن که با نویسنده وروزنامه نگار سوری ثمر یازبک به گفتگو بنشینیم، او را در یکی از میادین مرکزی پاریس حین تظاهرات برعلیه رژیم اسد دیدیم. دختر هفده ساله اش رفته بود بالای کامیونی که پیشاپیش تظاهر کنندگان در حرکت بود و شعارمی داد تا دیگران تکرار کنند.ثمریازبک مرتب به بالا نگاه می کرد و لبخند می زد. هنوز خیلی از آن دوره که دختر نگران مادر و فعالیت هایش بود و التماس می کرد تا از مبارزاتش برعلیه حکومت سوریه دست بردارد نمی گذشت.

انگار همدستی کرده بودند... بعید نیست از این زری هرچه بگویی برمی آید کسی چه می داند شاید قول گوشواره اش را به سایه مرگ داده بود که بیاید و او را در این روز ببرد تا که مرگش نیز زنانه و زن واره اتفاق افتد...
انگار همدستی کرده بودیم که در مدرسه فمینیستی، امسال به مناسبت تولد 90 سالگی اش ویژه نامه ای را به او اختصاص دهیم و آن قدر از او بنویسیم تا شاید اندکی از دین مان را به او ادا کرده باشیم.
برای او که سووشونش همچون درفش کاویانی مرزهای ادبیات داستانی زنان را درنوردید.
برای او که هما ناطق از زبان جلال "عیال فاضله " اش نامید.

ریانی جسم انسان چه زن ، چه مرد خارج ازمناسبات، فرهنگ و تفکر مردسالارانه و فارغ از بار جنسیتی حاکم اساسا نه مسئله است و نه مسئله ساز، مشکل اساسی در این میان ، مناسبات جنسیتی حاکم است که در ارتباط مستقیم و هماهنگ با سیستم طبقاتی ، مردسالار و سلطه جو پدید آمده و تنها با از بین رفتن این سیستم، از بین خواهد رفت.

جلسات تاسیس "موزه زنان ایران" در آن وقایع پس از انتخابات که مهمانی رفتن هم میتوانست جرم باشد به سختی تشکیل میشد بدان امید که به شرط پایداری، نهادی باشد برای گردآوری و نگهداری تاریخ زنان و نیزرسانه ای پویا درنقل تاریخ زنانی که از صد سال پیش در پی دستیابی به حقوق خویش شهرفریاد برابری سر داده بودند و صدای شان هنوز از خیابان های اطراف به گوش می رسید.

با نزدیک شدن ۸ مارس روز جهانی زن، بیشتر از هر چیزی به زنان در بند میهنم فکر میکنم. به زنانی که تنها جرمشان آزاد اندیشی و دفاع از آرمانهای انسانی بوده. از زنانی که روشنی فردا ها را قلم زدند و سختی راه را بجان خریدند. برایمان از برابری انسانها سخن گفتند و از عدالت تا پای جان دفاع کردند. آگاهی را کوچه به کوچه وخانه به خانه بردند و حقوق انسانی امان را یاد آور شدند، حتی در پشت میله های زندان و زیر چنگال آدمکشان نیز پیام صلح و دوستی را به گوش ما می رسانند.

8 مارس روز جهانی زن در بیشتر کشورهای جهان زنان این روز را جشن می گیرند و خواست های برابری طلبانه و انسانی خود را با صدای بلند اعلام می کنند تا بگوش مسیولین برسانند. زنان میهن ما هم خواست های برابری طلبانه خود را این سالها مکرر مطرح ساخته اند و در مواردی با تغییرات قوانین به نفع زنان صورت گرفته است و اغلب این مصوبات به محاق فراموشی رفته است. زنان ایران علاوه بر خواسته تصویب و اجرای قوانین برابر و برابری فرصت های شغلی در جامعه، خواستار آزادی زنان و مادران در بند هستند که می دانیم هدفی جز عدالت جویی و برابری خواهی ندارند.

زنان در ایران برای آنکه واژه برابری را از برج عاج به زمین کشند، انگشت اشاره خود را بر اولین تبعیض گذاشتند: "تبعیض جنیستی"؛ و برای هموار کردن هر وجب از این راه ناهموار که پر از سنگ و کلوخ سلطه و خشونت بود، کمپین های بزرگ و کوچک براه انداختند، همگرایی ها و ائتلافهای بزرگ را طراحی کردند که چشمان نکته بین بسیاری را خیره کرد.

بالاخره بعد از هفته ها زندگی برزخی در این مملکت نمور و خیس که فقر و نکبتش ما را دلتنگ بدبختی های خودمان در ایران کرده بوده خبر دادند که فردا شب به همراه یک واسطه همه ما را به یکی از اسکله های اطراف می برند تا با کشتی راهی دیار استرالیا بشویم. من با شنیدن این خبر دل به دریا زدم و از پناهگاه مان بیرون آمدم و یک کافی نت پیدا کردم. جایتان خالی تا کمی به این به اصطلاح کافی نت بخندید اما باور کنید که سرعت اینترنت شان خیلی از ما در ایران بهتر است! ...دوستان استرالیایی بالاخره ما داریم می آییم...

مجله‌ی «پیک سعادت نسوان»، چهارمین نشریه‌ی زنان است که بیرون از تهران، پا گرفته‌اند. نشر‌یه‌ی «زبان زنان» در اصفهان منتشر شد در هزار و دویست و نود و هشت (۱۲۹۸) خورشیدی، «جهان زنان» در مشهد به سال هزار و دویست و نود ونه (۱۲۹۹) خورشیدی و «نسوان شرق» در بندر انزلی در هزار و سیصد و پنج (۱۳۰۵) خورشیدی. سال بعد، با انتشار مجله‌ی «پیک سعادت نسوان» در مهرماه هزار و سیصد و شش (۱۳۰۶) خورشیدی، گیلان و گیلانیان با دومین نشریه‌ی زنانه‌ی آن دیار آشنا می‌شوند.

این عکس ها را یک به یک می بینم و موجی از سرما بر دلم می نشیند. من با چادر بیگانه نیستم. مادر بزرگم همیشه در خانه چادر نماز به سر می کرد که من عاشق گل های ریزو رنگارنگش بودم. در بیرون هم چادر سیاه می پوشید و من همیشه دوست داشتم خودم را در بال چادرش پنهان کنم. و امروز اینکه سوداگرانی برای رونق بازار بخواهند با چسباندن روبان و دگمه و تور چادر و روسری را، که برای بسیاری از زنان پوششی تحمیلی است، دلچسب کنند امر قابل فهمی می دانم. با این حال پر معنا ترین جنبۀ این نمایشگاه نه آن بال دلربای چادر، نه آن مانتوی چسبان سرخ بلکه تن های بی سر، سر های بی تن و صورت های بی شکل و یا صورتک های متحدالشکلی است که به مقدار انبوه به نمایش گذاشته شده اند و رسماً مورد تقدیر قرار می گیرند.

»  ۸ مارس روز طرح مطالبات زنان
»  قامت اندیشۀ زن ایرانی
»  علیه تبعیض جنسیتی
»  فراخوان سراسری در گرامی داشت ۸ مارس روز جهانی زن!
»  که تن گرسنه‌ی نان و دل گرسنه‌ی گل سرخ است
»  شکوائیه هشت مارس، پاسخی کوتاه به روایت تاریخ
»  جداسازی جنسیتی، خشونتی عریان وسازمان یافته علیه زنان