اسلوداک فیلسوف را مانند نیچه ، پزشک ، پرستار و مواظب فرهنگ زمان خود بشمار می آورد. او نمی پرسد که انسان چیست ؟ بلکه میگوید انسان کجاست ؟ این سئوال مکان شناسانه اسلوداک هم نیچه ای و هم هایدگری است . منقدین اسلوداک افکار او را مانند افکار نیچه برای جامعه آلمان خطرناک ارزیابی میکنند . نیچه دربیش از یک قرن پیش گفته بود که مسیحیان از طریق زشتی هایشان، خدا را به قتل رسانده اند .

شاید واپسین "حق" در مجتمع حقوقی یک انسان، تجربه مردن باشد. مرگ عادی یا طبیعی، فصل اختتام فرآیندی است که طی آن فرد مردن را تحمل و تجربه می کند. اعدام، تیرباران و یا قتل انسان به ضرب گلوله بر سنگ فرش خیابان، این فرجامین حق انسانی را از وی می رباید. درحذف ناگهانی موجودیت یک فرد، حتی چنانچه بزهکار و "مجرم" نامیده شود، عالی‌ترین شکل تعارض حق و ناحق، انسان و ضد انسان، و بنا بر تعابیر دینی، "خدا و شیطان" نهفته است.

اهمیت غزالی در غرب بیش از ابن سینا است. او بر افرادی چون توماس آکوئینی متکلم و فیلسوف برجسته مسیحی، نیکولا اوترکور متکلم فرانسوی، پاسکال ریاضیدان فرانسوی، دیوید هیوم و «ریموند مارتین» که حلقه رابط میان مسیحیت اروپا و غزالی بود و در اثری به نام «تیغ ایمان» خط غزالی را پی گرفت، اثر گذاشته است.

مارکسیستهای مابعد مارکس، حتی وقتیکه «دستنوشته‌های اقتصادی‌فلسفی» مارکس از قفسه‌های غبارآلود آرشیوها بیرون آمد نخواستند ویا نتوانستند اذعان کنند که مارکسیسم مارکس دراصل همان است که خود وی آنرا یک "امانیسم نوین» نامیده بود که "هم از ایده آلیسم و هم از ماتریالیسم متمایز است و درعین حال معرف حقیقت متحد کنندهً هردوی آنهاست."

آیا نفت نفرین طبیعت است؟ آیا نفت مصیبت اقتصادی است که استحصال ساده و درآمد فربه آن سبب شده است که بخش عمده یی از دولت های نفتی - به ویژه دولت های خاورمیانه - با استفاده از فروش آن از یک سو در مسیر اقتصاد تک محصولی در جا بزنند و اندیشه ی تولید کالاهای دیگر و صادرات غیرنفتی را بایگانی کنند و از سوی دیگر اقتصاد متکی به مالیات های مستقیم را به تاق نسیان بگذارند و دچار انقباض اقتصادی شوند؟ آیا اتکاء دولت های منطقه ی ما به درآمد نفت باعث گسترش نهادهای غیردموکراتیک شده است؟

دیالکتیک رفرماسیون با آزاد سازی روح و اراده فردی، و گشودن عرصه بروی علوم تجربی، پایه گذار عصر روشنگری شد که در تداوم و انکشافش زمینه ساز انقلاب فرانسه گردید. بقول هگل، این انقلاب نخستین انگیزه‌هایش را از فلسفه دریافت نمود. "آگاهی نسبت به آنچه روحانی است، اکنون پایگاه اساسی تاروپود سیاست را تشکیل می دهد و از اینراه فلسفه عاملی تعیین کننده شده است. («فلسفه تاریخ»، ص ۴۴۶) اصل مرکزی رفرماسیون، استقلال سوبژکتیویته دربرابر اتوریته بود. از آن پس تجسس و کشف قوانین طبیعت، جایگزین معجزات گشت. مفاهیم نوین که از آگاهی بالفعل جاری می شدند، با مقوله "خرد" شناسایی گردیدند.

رکس بعد از شکست انقلاب اروپا در سال ۱۸۴۸ به طبقه کارگر انگلیس امید بست و برای ادامه راه آزادی بسوی پاریس روان شد. هاینریش هاینه؛ شاعر معروف آلمانی، بعد از آشنایی خود با مارکس در پاریس، او را دکتر جوان انقلاب نامید.

نظریه پردازان دموکراسین ئولیبرال مدعیاند پیش از ظهور سرمایهداری دموکراسی وجود خارجی نداشته است. هرچند آنان تجاهل میکنند و از پسوند "بورژوایی" برای دموکراسی به زیرکی میگذرند، با این همه همین افراد - از جمله فونهایک و پوپر - خوب میدانند که دموکراسی به مفهوم عام و رایج آن و حتا مدلهای ویژه یی در چارچوب دموکراسی نخبهگان از تمدن سومر و بابل پریکلس و حمورابی تا آتن افلاطون و ارسطو حاکمیت داشته است.

درباره محدوده و مراحل مختلفی که سازمان سیا در آن ها وارد عمل شده کتاب ها، مقاله ها و فیلم های مستند متعددی در شصت و سه سالی که از عمر این سازمان می گذرد ارائه شده که بررسی آن‎ها برای چالشگران و تاریخنگاران ضد نظام در سراسر جهان حائز اهمیت بوده اند، اما آنچه که این روزها به ابعاد و عمق این تحقیقات و بررسی ها غنای بیشتری می بخشد انتشار اسناد و گزارشاتی از سوی مأموران و مجریان سازمان سیا طی ده سال گذشته است که فعالیت های محرمانه و مخفی خود را در اطراف و اکناف جهان برملا کرده اند.

با این اوصاف طبیعی است که آذربایجانی و یا هر شخص معقولی به صرافت منطق نتواند تا زمانیکه جنبش بوسیله چنین کسانی نمایندگی شود، از این جنبش دفاع کند: این صرفا یک تشخیص منطقی است که افرادی چون موسوی، سروش و سابقا داریوش همایون که فاقد توجیه منطقی برای اعمال سیاسی گذشته خود هستند، لذا فاقد صلاحیت منطقی برای نمایندگی یک جنبش اجتماعی هستند.

در تحلیل نهایی باید اذعان کرد که خواست مردم جهان بویژه خلقهای پیرامونی دربند و تلاش در درون بعضی از دولت- ملت های جنوب (مثل دولت های عضو سازمان"آلبا" در آمریکای لاتین) علیه هژمونی طلبی های راس نظام به هیچ وجه به این معنا نیست که مردم زحمتکش جهان موفق به استقرار "جهانی بهتر" (سوسیالیسم) به عنوان آلترناتیو جدی در مقابل سرمایه داری واقعا" موجود، خواهند گشت. بلکه این خواست و تلاش از آرزو و امیدی نشئت می گیرند که حرکت به سوی ایجاد دنیای چند قطبی را فرصتی می داند که در آن، بلند پروازی های نیروهای دموکراتیک و مترقی ضدنظام (منجمله کمونیست ها و سوسیالیست ها) رشد و توسعه یابند، و گرنه حرکت به سوی ایجاد جهان چند قطبی که خودش یک نوع گلوبالیزاسیون (منتهی بدون هژمونی آمریکا) است،