تبیینِ چگونگی و چرایی سوژه ی رهایی بخش در نظریه ی انقلاب مارکس- نه کشف پرولتاریا هم چون فاعل تاریخی سوسیالیسم(۱)- از شمار مسایلی است که کم تر به آن پرداخته شده. تنها در سال های اخیر است که اهمیت این مساله و واکاوی مفهوم سوژه ی انقلابی مورد توجه ی مارکسیست ها قرار گرفته است.

من چون فکر می کنم که سوسیالیسم تنها بدیل تاریخی، عینی و آنتی تز سرمایه داری است در نتیجه مطمئن هستم که تنها یک راه برای از بین بردن این بلای عظیم (فلج سازی فرد از طریق اتومیزه ساختن او) وجود دارد و آن همانا استقرار یک نظام اقتصادی سوسیالیستی است. اینجا باید بگویم که منظور من از فلج سازی فرد در واقع شرایطی است که درآن انسان بیشتر از پیش مورد استثمار، ستم و .... قرار می گیرد.

شوپنهاور ، فیلسوف آلمانی ، در میان هگل گرایان زمان خود در شهر برلین نتوانست شنونده ای بیابد و با هگل در دانشگاه رقابت کند . او گرچه علیه ایده آلیستها مبارزه نمود ولی خود نیز یک فیلسوف ایده آلیست ماند و حتی به جادو و جنبل اعتقاد داشت . مورخین مارکسیست فلسفه ، خردگریزی ، ناامیدی ، و بدبینی رنج آور او را نتیجه شکست انقلاب بورژوایی در مقابل قدرت زمینداران کلان و نظام فئودالیستی در میانه قرن 18 در آلمان میدانند .

اخیرا آقای رضا پهلوی در سخنرانی به زبان انگلیسی در بن (آلمان) اعتقاد صریح خود را به دوگانگی هویت (قومی و ملی) در ایران و ضرورت احقاق هردوی این حقوق ایرانیان را تاکید کرد. و با تاکید مکرر (!) عدم توجه به هویت های قومی و مذهبی را غلط و اشتباهی بزرگ خواند. بعد از این سخنرانی بعضی "پان ایرانیست ها" با راه انداختن الم شنگه کوچه بازاری در سایت های مختلف با سانسور (!) ترجمه اصلی سخنرانی، با آوردن فشار به سایت طرفدار آقای پهلوی (بر طبق نظر خودشان ! ) ترجمه اصلی سایت آقای پهلوی را با ترجمه عمدا (!) غلط آقای داریوش همایون وزیر اسبق اطلاعات و سر سانسورچی قدیم ایران، تعویض کردند....

روسو مینویسد که اعمال اراده جمعی بالاترین نشانه استقلال و خودمختاری در یک دولت است . او میگفت که دولت باید خلق ، و خلق باید دولت شود . نه تنها کانت بلکه رمانتیک های اروپایی بعدها برای او احترامی خاص قائل شدند . روسو غیر از ادیبان روی فیلسوفانی مانند کانت ، فیشته ، هگل و مارکس نیز تاثیر گذاشت . او را در تاریخ فرهنگ بشر ، پیامبر دوره ادبی آلمان یعنی " طوفان و هجوم " نیز میدانند.

این کتاب مجموعهٔ مقاله‌هایی است که در سال اول انقلاب ایران در نشریهٔ اتحاد چپ، ارگان سازمان اتحاد چپ در نقد طرح نظریهٔ نظام ولایت فقیه به مثابه نظام آیندهٔ کشور به رشتهٔ تحریر در آمد و سپس در آبان ۱۳۵۸ به صورت کتاب حاضر در تهران به چاپ رسید و در هزاران نسخه توزیع گردید. در آن زمان متاسفانه بسیاری از سازمانهای سیاسی به خطر استقرار چنین نظامی که نافی برابری حقوق شهروندی و ترجمان نظامی تبعیض گرا بود بی‌ توجه ماندند. ضرورت کنونی انتشار این سند به لحاظ یادآوری به نسل جوان ایران است که شاید به این حقیقت آگاهی ندارند که در آن زمان در جنبش چپ ایران جریانهایی هرچند کوچک وجود داشتند که‌ خطر استقرار چنین نظامی را پیشبینی کردند و به موقع هشدار دادند اما دریغا که این صدا در هیاهو و فضای هیجان زده توده ای آن زمان گم شد.

راسل می گفت که دو نوع شناخت وجود دارد / شناخت مستقیم و شناخت با واسطه . او می نویسد که فلسفه می تواند یک اتم گرایی منطقی تعریف گردد . در نظر او ایمان بخدا ، و اعتقاد به ابدی بودن روح ، ریشه علمی ندارند . او هدف تحقیقات را جستجوی یقین در علوم و یا شناخت مطلق پدیدهها بدون شکاکی می دانست . وی توصیه میکند که در علوم باید زبان ایده آل منطقی بجای زبان عامیانه غیر مطمئن قرار گیرد .

شيوه هاي توليد کلام، مبتني بر پيش فرض هاي غالباً ناگفته يي هستند. پيش فرض ها بنيان هاي نظريه ها را تشکيل مي دهند؛ بنيان هايي که به ظاهر بر هيچ بنياني استوار نيستند الا خودشان. اما خود ايده بنيان از کجا مي آيد؟ چرا ما براي بيان يک نظريه به يک بنيان نيازمنديم؟ چرا يک نظريه را مانند يک قاصدک يا حباب صابون معلق در فضا نمي دانيم؟ کودک که بوديم فوت مي کرديم از ني در آب صابون و خيره مي شديم به حباب هاي کوچک و بزرگ. حباب معلقي از رنگين کمان که به کندي سقوط مي کند و به اندک نسيمي صعود نيز مي کند، تصور متفاوتي از بنيان به ما مي دهد.

بینادگرائی اسلامی ( اسلامیسم = اسلام گرائی ) که نگارنده ترجیح می دهد آن را تحت نام " اسلام سیاسی " مورد بررسی قرار دهد ، ماهیتا و حتی خصلتا با بنیادگرائی های دیگر دینی چندان تفاوتی ندارد . جنبش های متعلق به اسلام سیاسی نیز مثل دیگر جنبش های بنیادگرا در جهان هدف مشخص سیاسی ( نه دینی و مذهبی ) دارند و آن چیزی غیر از تسخیر قدرت سیاسی نیست . ملبس شدن این جنبش ها به کسوت اسلامی به روشنی یک فرصت طلبی سیاسی است .

اشتیرنر گرچه شخصا در کلاسهای درس هگل و شلایرماخر شرکت نمود ولی تحت تاثیر فلسفه و انتقاد فویرباخ از دین بود . او در برلین در محفل هگلی های چپ با انگلس آشنا شد . فلسفه او زمانی مطرح شد که فلسفه های دیگر خود را زیر نفوذ نیروهای خاصی قرار داده بودند . کانت ، هگل ، فویرباخ ، ولایبنیتس ،- از دولت ، اخلاق ، خدا ، میهن ، و عقل می گفتند . اشتیرنر آنزمان خلاف جمع گرایی پرودن ، از فردگرایی آنارشیستی سخن میگفت .