این بحث در مورد یوهانس کپلر Johannes Kepler ریاضیدان و ستاره شناس بزرگ آلمانی است. اهمیت کپلر از جمله به این خاطر است که با برهان و استدلال رودرروی آرای مسلط زمانه خودش که پشت آن امثال ارسطو و بطلمیوس بودند ایستاد و از نظرات امثال کپرنیک و «تیکو براهه» نیز عبور کرد. البته کسانی که ایده‌های نو را برنمی‌تافتند با او کنار نیآمدند.
وقتی کپلر دلائل خود را برشمرد و نشان داد که سیاره‌ها در مدارهای بیضوی به دور خورشید می‌چرخند و خورشید تنها نیروی اداره کنندهٔ مدارهای سیارات است، انگاری کفر گفته‌است. از همه سو شماتت شد و هر کِس و ناکِسی او را متهم ‌کرد. به وی متلک می‌گفتند و مسخره‌اش می‌کردند...

عصر جدید که شروع آن از انقلاب کبیر فرانسه تا امروز.
وقتی به وقایع تاریخی این قرون دقیق می شویم ، می بینیم جوامع بشری حتی در جوامع اروپائی برای روند تکاملی فلسفه در راستای استقرار و نهادینه کردن خرد گرائی و استقرار نظام حکومتی بر اصول دموکراسی ، جدائی دین از سیاست و نهاد حکومتی ، شاهد دورانهای سیاه تاریخی ، چون جنگ های خونین مذهبی ، بین پیروان ادیان و مذاهب مختلف بوده است .

بحران لاینحل سرمایه داری و مبارزه برای زندگی و دنیایی بهتر از واقعیات غیرقابل انكار دنیای امروز ما هستند. ماشین مهندسی افكار سیستمی كه دنیا را ناامن تر از هر زمانی كرده و برای بقائش هر چه بیشتر بر جنبه پلیسی و نظامی اش تكیه دارد، سیستمی كه حتی نان خشك و خالی را هم از كودكان در این جهان دریغ می كند، به گل نشسته است. دیگر نمی تواند با دروغ و حیله جامعه را از سوسیالسیم و برابری بترساند.

سرمایه داری به طور ذاتی خود را با ویژگی رشد پایدار نا همگونی های ثروت می نمایاند. ثروت همواره شتابمندتر از درآمدها افزایش می یابد. کمیت های زیاد ثروت شتابمند تر از کمیت کوچک آن افزایش می یابند. در برخی کشورها مالیات بر ثروت وجود دارد. با وجود این، نرخ مالیات خیلی پایین تر از نرخ رشد ثروت های بزرگ است. بنابر این، به منظور توزیع دوباره ثروت ها به طور منصفانه تر ، معیارهای مهم اصلاح کننده توسط نهادهای سیاسی به وجود آمده است.

بررسی تلاطمات جهانی در پرتو فراز بیداری ، نارضایتی ، رهائی و قیام ها در کشورهای خاورمیانه ، آفریقای شمالی و غربی و شهرهای بزرگ آمریکا و اروپا و... نشان می دهد که اعتبار و حتی موجودیت سیستم جهانی سرمایه و فاز امپریالیستی آن برای اولین بار در 22 سال گذشته باز زیر سئوال جدی قرار گرفته و امروز احتمال زوال و موت نظام در آینده نه چندان دور در فوروم های چپ رادیکال و دیگر چالشگران ضد نظام به بحث و تفحص گذاشته شده اند .

آیا طرح اینگونه مسائل ضرورت دارد؟ البته که آری. نباید برجسته‌سازی از مابهتران ما را سر کار بگذارد و سرگرم اخبار و گزارشات روزمره کند که از چند و چون واقعی آن بی‌خبریم. باید همچون طبیعت که دم به دم زنده و نو می‌شود، به روز باشیم و به دانش و برنایی خویش بیافزاییم و با چراغ، به جنگ تاریکی برویم.

مارکس بارها به روشنی و صراحت در تقابل با آموزه های سوسیالیست های ناکجا آبادی و آیده آلیست های نظرورز و ماتریالیست های مشاهده گر بر علمی بودن آموزه های کمونیستی خود تاکید کرده است. وی هم چنین در تقابل با فرقه های جزم اندیش و جزم گرا، همواره بر سرشت خلاق و پویای آموزه های خود پای فشرده و از وسوسه و اتوپی بنا کردن کاخ های بی گزند و تراشیدن پاسخ های سرمدی، به شدت گریزان بوده است.

تمامی فیلسوفان دوران مدرنیسم، هر کدام از زاویه خاصی بر پایه های اندیشورزی، تجربه، ارزش های اخلاقی و آنالیز غریزه های انسانی، به نقد و بطور همزمان به نفی ارزش های دوران طولانی و تاریک قرون وسطا می پرداختند. آنها در عین حال پایه های ارزش های نوین دوران جدید را بر پایه های اندیشه های نوین، جداکردن دین از سیاست و ریختن بنیادها و پایه های جامعه مدنی پی ریزی می کردند.

بحث در مشخّصه کلی و عام هر پدیده ای نظیر مشخصه اجتماعی پدیده های تاریخی طالب تحلیل جنبه ها و خصایص کلی پدیده ها در متن ملاحظه روابط فی مابین آن پدیده هاست؛ بفرض اینکه ما تعریفی منطقی برای مشخصه مورد نظر در دست داشته باشیم. در مورد "جنبش اجتماعی"، متاسفانه طبق کم دقتی متداول نوشته های سیاسی فارسی، تعریفی در دست نیست و معمولأ آن را با "انقلاب اجتماعی" خِلط کرده اند.

مارکس هرگز از پروژه بلند پروازانه در باره اقتصاد سیاسی، بنابر این، شکل فرمانروایی علم اجتماعی ویژه جامعه بورژوایی چشم نپوشید. مسئله برای او نه فقط نقد کردن آن، بلکه هم چنین، تقریباً با هر دیدگاه، عبارت از فراتر رفتن از آن وحتا نوسازی آن به عنوان علم اجتماعی منظم و تاریخی است .