تابلوی "میانجی‌گری زنان سابین" نقاشی محبوب من است، به شکلی غریبی دوستش دارم.
این نقاشی رنگ روغن را ژاک لویی داوید، نقاش فرانسوی، درسالهایی حول و حوش 1795 کشیده است. یعنی سالهای پس از حکومت وحشت و زمانی که فرانسه در حال جنگ با دیگر کشورهای اروپایی بود. داوید که خود به خاطر حمایت از روبسپیر در زندان بود بعد از دیدار همسر نومیدش به این فکر می‌افتد نقاشی بکشد برای دلداری دادن به او، برای اینکه بگوید عشق بر جنگ پیروز است.

امروز دوم دی ماه پدر سمیه رشیدی برای پی گیری وضعیت دخترش به بازپرسی امنیت مراجعه کرد اما درخواست ملاقات با دخترش را رد کردند. یکی از وکلای سمیه و همچنین چندتن از مادران کمپین که در تمامی این مدت او را همراهی می کردند و در جلوی دادگاه منتظرایستاده بودند با اعلام این خبر آفزودند که به پدر سمیه گفتند بعد از تعطیلات مراجعه کند. یکی از وکلای سمیه گفت به پدر سمیه گفته اند هنوز پرونده او در مرحله تحقیقات هست و تا کارشناس پرونده نظرش رانفرستد نمی توانند کاری انجام دهند.

اولين مشكل پناهندگان در ايران مسئله عدم تفكيك انها با مهاجرين است كه در واقع دولت ايران از آن به عنوان ابزاري براي فرار از مسئوليت خود استفاده مي كند.مسئولين وزارت كشور معمولا از اصطلاح آواره و مهاجر استفاده مي كنند كه مسئوليتي در قبال آنها نداشته باشند و از همه مهمتر امكان بازگشت دسته جمعي و اجباري آنها وجود داشته باشد. (نقض ماده 33 كنوانسيون). مشكل دوم در نظر نگرفتن هيچ نوع حق و حقوقي براي پناهندگان به حصوص پناهندگان افغان است. تنها پناهندگاني از حقوق خاص برخوردارند كه مثلا خانواده شهداي طرفدار احمد شاه مسعود باشند. به آنها پاسپورت داده شده و يا اين كه از حق تحصيل رايگان در دانشكاه برخوردار مي شوند. پناهندگان افغان بيمه اجتماعي ندارند و از حق ثبت اموالي ( منقول) كه در ايران خريده اند، برخوردار نيستند.

سیاسی کردن بدن زنان در بین نهضت­های بنیادگرایی امری مشترک است. در صربستان، بنیادگرایان مذهبی، زنان را مسئول "مصیبتی" به نام "کاهش میزان موالید" می­دانند و سراسقفِ کلیسای ارتدکس در رسالات خود، به زنانی که نمی­خواهند صاحب فرزند شوند یا اقدام به سقط جنین مي­کنند، هشدار می­دهد که با این کار "قاتل" و "گناهکار" محسوب مي­شوند. بنیادگرایان هندو، در احمدآباد، نیز سقط جنین را به مثابه ارتکاب "قتل" محکوم مي­کنند و این در شرایطی است که بنیادگرایان ناسیونالیست "احساس تعلق به قومي­"برتر" را در میان همه هندوها برمی­انگیزند و به آنها در مورد خطرِ تبدیل شدن به اقلیتی تحت ستم هشدار می­دهند." (پاسخگوی تحقیق، هندوستان) هدف دوگانه این قبیل اقدامات، معمولن واضح است: مبارزه بر علیه سقط جنین، زنان شاغل را هدف قرار می­دهد و از آنها می­خواهد از شغل خود به خاطر مردان بیکار دست بکشند.

به اعتقاد من این نقش درقامت جنبش سبز هم اکنون خود نمائی میکند ، جامعه ایران ، مردان و جوانان ما زنانه تر می اندیشند و عمل میکنند ، از خشونت فاصله میگیرند و به روش های صلح جویانه رفتار می کنند این حاکی از تاثیر عظیم کار مادران خواهران و کنشگران جنبش زنان دارد که فرهنگ آفرینی کردند ، مقاومت کردند و در عرصه های اجتماعی و فرهنگی و مبارزات حقوقی نام زنان ایران را در تقویم زرین تاریخ بشروارد کردند . اما کار زنان برای ادامه این روند بسیار حائز اهمیت است .

کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس خبر از بررسی مجدد ماده 23 لایحه حمایت از خانواده را در مجلس می دهد این در حالی صورت می گیرد که ماده فوق یکسال قبل با اعتراضات فعالین حقوق زنان و مردم از دستور کار مجلس خارج شده بود و حذف این ماده جنجال برانگیز از لایحه اعلام گردیده بود. در این راستا گفتگویی را با خانم نسرین ستوده وکیل دادگستری و عضو ائتلاف برای لایحه حمایت از خانواده انجام داده ایم

زنان بخش عظیم جنبش آزادی خواهی ایران را تشکیل میدهند و در سی سال گذشته یکی از فعالترین قشر های حامعه بوده اند که در مقابل زور و سرکوب مبارزه کرده اند.
.در جنبش اخیر ایران،زنان در صف مقدم برای حقوق انسانی مردمان ما مبارزه کرده اند و بسیار هزینه داده اند و نتیجه این هزینه دادن ها این بوده است که امروز مردان جامعه و نسل جوان ما آنچنان به زنان ما می بالند که زن بودن مایه افتخار است نه شرمساری.

جودیت باتلر 1 متولد 14 فوریه 1956، فیلسوف پساساختارگرا، منتقد و نظریه پرداز فمینیست پست مدرن است . کتاب آشفتگی جنسی از مهمترین کتابهای او در زمینه نظریه های جنیست و هویت در مباحث فمینیستی است که در سال ۱۹۹۰ به چاپ رسید و بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نسخه از آن در کشورهای دیگر و به زبان‌های مختلف انتشار یافت. در مصاحبه زیر جودیت باتلر از جایگاه فیلسوفی پسا ساختارگرا به شرح و توضیح دیدگاه و نظرات خود، در باره هویت و مسائل مربوط به آن در جنبش های فمینیستی و همچنین به تفسیر نوع نگاهش در این جنبش ها پرداخته است .

سی سال پس از انقلاب 79، تابستان امسال، چشمان جهانیان چشمه ای دیگر از غیرقابل پیش بینی بودن جامعه ایران را دید. میلیونها نفری که از فرصت اجازه حکومت برای تبلیغات انتخاباتی استفاده کرده بودند و خیابانها را از آن خود ساخته بودند، پس از اعلام نتایج ناباورانه انتخابات، همچنان در خیابان باقی ماندند. اعتراض به نتایج انتخابات، به عنوان خواسته اولیه همچنان باقی ماند اما تداوم اعتراضات، بی پاسخ ماندن خواسته ها از سوی حکومت و سرکوب شدید ، خواسته های دیگری را نیز به خواسته اولیه اضافه کرد.

تغییر برای برابری - طی روزهای اخیر فشار بر فعالان حقوق زن و زنان جامعه شدت گرفته است. از بازسازی های مجدد جداسازی و تفکیک جنسیتی گرفته تا بازداشت مهرنوش اعتمادی و هایده تابش از فعالان کمپین، بازداشت مادران عزادار و زنان روزنامه نگار، فعال سیاسی وقومیتی ...نشان از آن دارد که سرکوب فعالان زن شدت بیشتری گرفته است و در کنار برخورد با فعالان اجتماعی، سیاسی، دانشجویی، قومیتی و زنان، پرونده سازی برای فعالان جنبش زنان و دیگر فعالان زن نیز به شدت دنبال می شود.

بحث حول مسائل و مقولاتی نظیر برابری زن و مرد، آزادی‌های فردی و جمعی، دموکراسی، حقوق شهروندی، رابطه‌ی دین و دولت و... سال‌هاست که در میان روشنفکران و کنشگران سیاسی ایرانی، از جمله زنان، در جریان بوده است.
خیزش عمومی پس از انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ۱۳۸۸، که "مسئله‌ی زن" یکی از سرچشمه‌های پیدایش آن است، کنشگران زن را – این بار در وضعیتی بحرانی- رویاروی این مسائل قرار می‌دهد.
بنیاد پژوهش‌های زنان ایران، فرصت را غنیمت می‌شمرد و کنفرانس امسال را به مسائل و مقولاتی اختصاص می‌دهد که برای جنبش زنان ایرانی علیه تبعیض جنسی - و لاجرم برای سرنوشت ایران - اهمیتی انکارناشدنی دارد.

در سراسر جهان در هر 11 ثانیه عضو جنسی ِ یک دختر ناقص می شود. 140 میلیون دختر و زن قربانی ناقص سازی عضو جنسی خود توسط خانواده های شان می شوند. در این رابطه کشورهای آفریقایی در صدر لیست کشورهای جهان قرار دارند.
اما با این حال در همین کشور آلمان، حدود 20هزار زن زندگی می کنند که از عواقب این عمل در رنج اند و تقریبا 4هزار دختر در معرض خطر چنین رسم ظالمانه ای بوده و مورد تهدید قرار دارند. جنگی که فمینیست ها سالیان سال علیه ناقص کردن عضو جنسی زنان و محو هرگونه لذت جنسی در آنان پیش برده اند، اکنون در میان سیاست مداران و پزشکان نیز سربلند کرده است.

حذف نیمی از جامعه، که تاکنون در تاریخ رخ داده است، بزرگ ترین لطمه را به انسان و انسانیت در همۀ حوزه ها از جمله حوزه علم – که باید آن را هر انسانی، چه زن و چه مرد، از گهواره تا لحد بیاموزد – نزده است؟ جداسازی و تفکیکِ «هم اندیشی ذهن و احساس و درک توامان زن و مرد» آیا خلاف نظم طبیعت نیست؟

قصه از اینجا شروع شد که دختری در خانه ای دنیا آمد که بابا نان نداشت. دختر بزرگ شد و هی زیباتر. رفت مدرسه تا دبیرستان درس خواند. همکلاسی اش زشت بود اما خانه داشتند، غذا داشتند و ایمانی بزرگ تر و برادری که فکر می کردند جنون اش مال مجرد بودنش است. عروس شد اما نه مثل همه ی افسانه ها. داماد نه اسب سفید داشت، نه شاهزاده بود، نه ثروت داشت و نه حتی سالم بود. سهم پروانه از افسانه ها فقط زیبایی اش شد و حالا قصه ادامه دارد.