با غم و اندوهی جانکاه، خبر درگذشت رفيق، دوست و همرزم عزيز و ارجمندمان کاک ابو (عبدالرضا کريمی) را شنيديم. از آن لحظه به بعد تمامی خاطرات دوران زندگی و مبارزه مشترک در سالهای اول پس از انقلاب ۱۳۵۷ را با تاسفی عميق مرور می کنيم. قامت رشيد و دلی گشاده، خوش صحبت و نکته بين، بردبار و ازخودگذشته، فروتن و کم توقع و در يک کلام؛ کاک ابو نشان دوستی، دلسوزی و يکرنگی را برخود داشت.
ما، جمعی از همسنگران سابق کاک ابو در فعاليت مشترک سازمانی، ضمن اظهار همدردی با خانواده، بستگان و همرزمان وی، به زندگی ساده و بی آلايش کاک ابو که سراسر مبارزه و تلاش برای تحقق آزادی و سرفرازی بود ادای احترام کرده و با ارج گذاری به مبارزات بی وقفه وی، ياد و خاطره گرانقدرش را گرامی می داريم.