کردهای شمال سوریه، پیشگام نبرد علیه «سازمان حکومت اسلامی» (داعش) در رقه، می کوشند برنامه سیاسی اصیلی را اجرا کنند. اما، «کنفدرالیسم دموکراتیک» آنها در عرصه ای ویران و زمینه ای از رودررویی های قومی- مذهبی و اتحاد با قدرت های بزرگی که آینده شان را به گرو می گیرند ساخته می شود.

سرانجام در ماه اوت پس از مدتها انتظار راهبرد جدید آمریکا در افغانستان، از سوی دونالد ترامپ اعلام شد. او گفت که برنامه ی زمانی مشخصی برای خروج نظامیان آمریکایی از افغنستان مطرح نیست و این کشور به تقویت نیروهایش در افغانستان اقدام خواهدکرد وبر شمارآنان خواهد افزود . او هدف از این کار را پشتیبانی از دولت افغانستان و کوشش یرای سرکوب ونابودی تروریستهای القاعده ، داعش و طالبان اعلام کرد و به دولت پاکستان هشدار داد که پشتیبانی این کشور از طالبان وحضور آنان در پاکستان را بر نمی تابدو از پاکستان خواست به تروریستها در این کشور پناه ندهد و به ثبات حکومت افغانستان یاری رساند .

فضاىِ مبارزاتى، دگربار، همچون سالِ پيش، طبقه كارگر فرانسه را به ميدانِ پيكار فرا خوانده است. وعاملِ اين وضعيتِ بحرانى تنها كارگرانِ فرانسه نيستند، بلكه دولت و سرمايه دارانِ فرانسه به علتِ چيرگىِ طبقاتِ بورژوازى درگستره ى جهانى، به خود اجازه مى دهند تا آنجا پيش بروند كه حتى قوانين ومقرراتى را كه خود درگذشته، البته تحتِ فشارِ كارگران، وضع كرده اند، زير پا بگذارند.

روز یکشنبه ۲۴ سپتامبر انتخابات مجلس فدرال آلمان برگزار می شود. در این انتخابات ۶۳۱ نماینده مجلس سراسری برگزیده می شوند. بر اساس آمار رسمی ۶۱ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از حق شرکت در این گزینش برخوردارند. نزدیک به ۱۲ میلیون تن صاحبان حق رای را خارجی تبارانی تشکیل می دهند که تابعیت آلمان را کسب کرده اند.
تازه ترین آمار می گوید که ۳۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تن از صاحبان حق رای را زنان و ۲۹ میلیون و ۸۰۰ هزار تن از آنان را مردان تشکیل می دهند. یک سوم صاحبان حق رای، یعنی حدود ۲۲ میلیون نفر هم بالای ۶۰ ساله اند. به این ترتیب زنان و سالمندان می توانند بیشترین تاثیر را بر نتیجه انتخابات آلمان داشته باشند.

آیا پس از کره شمالی و افغانستان نوبت به روسیه می رسد؟ نقاط درگیری بین المللی غالبا با عملکرد ایالات متحده فعال می شود. رییس جمهوری آمریکا که گرفتار مشکلات داخلی ای است که با حرف های تحریک کننده اش ده چندان می شود، بیش از پیش دچار این وسوسه می شود که راه حل دیپلوماتیک را با فرار به جلوی نظامی اشتباه بگیرد. درمورد روسیه، او حتی در محاصره جناح جنگ طلبی قرارگرفته که در میان آن حریف های سیاسی، دستگاه های مخفی اطلاعاتی ورسانه ها نقشی کلیدی بازی می کنند.

به طنز می توان گفت که همه باید مدیون داعش باشیم! اگر هم امکان صلحی ولوشکننده در سوریه فراهم شده باشد، از ترس داعش بوده است! و امیدوارباشیم که نگرانی از کابوس عروج مجددآن، اولویتی را که دولت ها و قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای را بظورنسبی باهم همسوکرد هم چنان پابرجابماند! ... هم چنین به اهرم فشارآفکارعمومی علیه جنگ و نیز انگیزه اروپائی ها برای کنترل بحران می توان امیدبست!