«ما، تا به آخر ، به مبارزه ادامه خواهيم داد».

فضاىِ مبارزاتى، دگربار، همچون سالِ پيش، طبقه كارگر فرانسه را به ميدانِ پيكار فرا خوانده است. وعاملِ اين وضعيتِ بحرانى تنها كارگرانِ فرانسه نيستند، بلكه دولت و سرمايه دارانِ فرانسه به علتِ چيرگىِ طبقاتِ بورژوازى درگستره ى جهانى، به خود اجازه مى دهند تا آنجا پيش بروند كه حتى قوانين ومقرراتى را كه خود درگذشته، البته تحتِ فشارِ كارگران، وضع كرده اند، زير پا بگذارند.

کارگران، به علتِ حملاتِ پى درپىِ دولتِ نئوليبرالِ فرانسه، با تبعات ونتايجِ اقتصادى وسياسىِ حاصل از آن،

مجبورند، براى حفظ و پاسدارى از دستآورد هاىِ اجتماعى واقتصادىِ محيطِ كار و زندگى خود به اعتصابات و تظاهراتِ خيابانى دست بزنند. به عبارتِ ديگر، طبقه كارگرِ فرانسه درموضع اِى تدافعى قراردارد و نه تهاجمی.

هم اكنون شمارى ازسياستمدارانِ حاكم و فيلسوفانِ بورژوازى، برخلافِ گذشته، آشتىِ طبقاتى را تبليغ نمى كنند وديگرمنكراین نیستند كه مبارزات طبقات، واقعيتى است انكارناپذير، ولى با اين تكمله كه فاتحِ اين مبارزات، طبقاتِ بورژوازى مى باشند. بنابراين به خود حق مى دهند، هربرنامه اى را كه به صلاح ومصلحت آنها ست، به اجرادرآورند. پايه ايدئولوژيك وراهنماىِ فلسفه و سياستِ اجتماعىِ اداره جامعه، پيرو ضرب المثل : "صلاح مملكتِ خويش، خسروان دانند" است.

با وجودِ چنين شرايطِ نامساعدِ درونى و بيرونى، طبقه كارگرو مزدبگيرانِ فرانسه در مجموع، ساكت نه نشسته و براى احقاقِ حقوق وجلوگيرى از ضايعات و اجحافاتِ هرچه بيشترِ دولتِ سرمايه دارىِ فرانسه، به مبارزاتِ خود ادامه مى دهند.

روزسه شنبه، دوازدهم سپتامبر، در بيش از صد وهشتاد محلِ تجمع، درسراسرفرانسه، بيش ازچهارصد هزارنفر درتظاهراتِ خيابانى شركت كردند. چهار هزاردرخواست اعتصاب روى ميزِسنديكاها قراردارد. و اين تنها سنديكاىِ "ث ، ژ، ت" نيست كه به حركت درآمده است، حتى سنديكاهائى كه رهبران آنها، مثلِ آقايان: ژان كلود مايى و لوران بِرژه، برخلافِ خواست و ميلِ توده هاى عضوِ اين سنديكاها، از اعلام تظاهرات واعتصابات، سر باز زده اند و به چاپلوسى و مماشات با دولتِ فرانسه پرداختند، نتوانستند جلوى حركتِ اعتراضى وشركتِ اعضاى خود را بگيرند وبسيارى ازآنها دراين تظاهرات فعالانه شركت كردند. ناگفته نماند كه آقاى لوران بِرژه، مسئولِ سنديكاى"CFDT" مخالفت خود را با "قانون كار" اخير بيان كرده است ولى براى شركت درتظاهرات تقاضاىِ بسيجِ سنديكايى نكرد. اما در مورد آقاى ژان كلود مائى، رهبر"FO"، به اعتقاد وى دولتِ فرانسه به اندازه كافى با رهبرانِ سنديكاها گفتگو وتبادلِ نظركرده است؛ ولى اين دروغى بيش نيست. زيرا اين "قانون" طىِ تعطيلاتِ تابستانى و پشتِ درهاىِ بسته، دركاخِ "اليزه"، وحتى دور از چشمِ روژناليست هاىِ قابلِ اعتماد دولت، توسط آقاى امانوئل مَكْرون و وزيرِ كار وى، خانُم موريِل پِنيكو و تيمِ متخصصينِ حقوق كار در فرانسه، نگاشته شده است وهيچ کس از محتواىِ اصلى آن تا آخرين روزِماه اوت خبر نداشت. در این روز، از طرفِ امانوئل مَكْرون، معروف به ژوپيتر، خداىِ خدايانِ اُلمپ، همچون لوحِ ده فرمان موسى، "قانون كار" جديد در پنج فرمان ریاست جمهوری، نازل و به ميليون ها كارگر و كارمندِ ذى نفع، ابلاغ شد.

آقاى ژوپيتر، كه درحالِ سقوطِ آزادِ محبوبيت اش در تمامِ "همه پرسى"ها است، آنهم فقط بعد از سه ماه رياستِ جمهورى، به خود اجازه مى دهد، در صدوشصت صفحه، "قانون كار" جديدش را، بدونِ مذاكراتِ مرسوم با سنديكاليست ها و پارلمان فرانسه ، فقط با اظهارِنظراتی بى نتيجه، درتوصيفِ فوائد و اهدافِ اين قانون، به بهانه جلوگيرى از"بيكارىِ توده اى"، و به منظورِ صحنه سازى در افكارِعمومى، بابوق وكرنا، منتشركند.

در ديدارهاىِ رسمى، بينِ ايشان و نمايندگانِ كارگران وكارمندانِ فرانسه، هرگز كلمه "مذاكره كردن"(درزبانِ فرانسوى négocier) بکار برده نشد ودرعوَض، از واژه (concerter ، مثل هم آهنگى و هم آوايى دريك كنسرت concert ) به معنی طرح و يا تصميمى را با هم اجرا كردن، استفاده شد.

لازم به يادآورى است كه امروز مسأله ى تظاهرات روزِ دوازدهم سپتامبر، تنها حقوق بگيرانِ فرانسوى را در بر نمى گيرد ونمى توان آن را منحصراً متعلق به طبقه كارگرِفرانسه ارزيابى كرد.

درصورتِ پيروزىِ كارگران، اين مبارزات، بُردى سياسى وتأثيرىِ انترناسيوناليستى خواهد داشت وعامل دلگرمى وبالا بردنِ روحيه ى مبارزاتىِ كارگرانِ سراسر جهان خواهد شد. ازجمله درايران نيز مایه استقامت بيشتركارگرانِ اسيردر زندان هاى جمهورى اسلامى، همچون رضا شهابى ويارانِ كارگرِ وى خواهد شد و تأثيرى مثبت بر مقاومت آنها خواهد داشت.

تظاهراتِ سندیکای " ث. ژ. ت" در روز٢١ سپتامبرو جنبشFrance Insoumise در روز ٢٣ وبه ويژه روز ٢٥ سپتامبر كه فدراسيونِ های حمل ونقلِ رانندگانِ كاميون(CGT وFO ) تصميم گرفته اند به اعتصابِ نامحدود دست بزنند و انبارهاى مواد سوختى وراه هاى اصلى فرانسه را مسدود كنند ، اهميتِ بسيارى دارد . با توجه به اين نكته كه آقاى مَكْرون به تمام فرانسويان توهين كرده وآنهارا تنبل ، گستاخ وغيره ناميده است و با توجه به تهديداتِ دولتِ فرانسه كه اعلام كرده است ازاين اعتصابات جلوگيرى خواهد كرد، احتمالاً روياروئىِ قدرتِ سياسىِ فرانسه با توده هاى اعتصاب كننده، شكل حاد وخطرناكى به خود خواهد گرفت و معلوم نيست به كجا ختم خواهدشد.

شهزادسرمدى ، پاريس، چهارده سپتامبر دوهزاروهفده