دوست و رفیقمان محمد آزادگر، فقدان مادرش فاطمه سلطان لطفی زاده ترکمبور را به اندوه نشسته است.
با، زن زحمتکش ساده ای بود که هیچگاه برای خود نزیست. زنی که شادی زودگذر دیدن شوهر- که خود بزرگا مرد مبارز شریفی بود- و یگانه پسرش از پشت میله های زندان به بخشی از هستی او بدل شد. زنی که حسرت بودن با پسرش هیچگاه روح و جان رنجورش را ترک نکرد و سرانجام نیز دور از او و با یاد او، با دنیائی حسرت و درد به بخشی از خاطره های دوستدارانش بدل شد.
_______________________

دست اندرکاران عصرنو درگذشت مادر را به دوست و رفیق ارجمند محمد آزادگر و خانواده تسلیت می گویند و خود را در این اندوه بزرگ شریک می دانند