new/Bijan
لادن بازرگان

نامه‌های مادرم در سال ۱۳۶۵ درباره وضعیت زندان گوهردشت

به یاد همه پدران و مادران رنج کشیده آی که سالیان زیادی از عمر خود را در جلوی زندان‌های رژیم اسلامی گذراندند.

سی‌ و دو سال پیش در ۱۵ آذر ماه ۱۳۶۷ ماموران زندان اوین به پدرم گفتند که "پسرت، بیژن بازرگان" را اعدام کرده ایم، در این دنیا جایی نداشت و در آن دنیا هم جایی نخواهد داشت. " در مقابل تقاضای او که حداقل نشانی گور او را بدهید تا ما بتوانیم برای او مراسمی بگیریم، گفتند "او مرتد بود و گور ندارد. مراسم هم حق ندارید بگیرید و اینهم ساک وسایل شخصی او". وقتی که پدرم با ساکی کوچک به خانه برگشت و در مقابل درگاهی در خم شد و به زمین نشست و گفت "همه چیز تمام شد. اعدامش کرده اند." تازه همه ما باور کردیم که بیژن هم به همراه بقیه دوستان و همبندی هایش کشته شده و دیگر امیدی نیست.