فلسفه اجتماعی آنارشیسم یک دکترین رهایی بخش است . کاهش آنارشیسم سنتی به انجام عملیات خشن و تروریستی درست نیست . آنارشیسم نتیجه مبارزات اجتماعی سیاسی قرن 19 و آغاز قرن 20 بود . انتقاد مهم امروزی از آنارشیسم آنست که این ایدئولوژی مربوط به فرم اجتماعی ماقبل صنعتی در اروپا است ، ولی اهمیت این اتوپی عدالت اجتماعی، یک نظم لیبرال، بدون دولت و یا لیبرالیسم عدالتخواه است .

انتخاب راه ضد جهانی گرائی سرمایه و راه رهائیبخش گسست از نظام (که بشریت زحمتکش جهان را به سوی استقرار "جهانی بهتر" با چشم اندازهای سوسیالیستی خواهند برد)، به هیچ عنوان راه های هموار، آرام و آسان و کوتاه نخواهند بود. ولی باید پیوسته بیاد داشته باشیم که بدیل چیزی غیر از امپراطوری آشوب و نظام توحش و استقرار "آپارتاید جهانی" نخواهد بود.

مخالفت پوپر با مارکس مبتنی بر تحقیق و منطق نبود بلکه ناشی از یک اشتباه در آغاز دوران جوانی پوپر بوده است. چون همچنانکه پیشتر نیز اشاره شده است ، به نص خود پوپر آشنائی او با نظریات مارکس پیش از سن "هفده سالگی" او بوده است. کمااینکه در مطلب مورد بحث نیز آمده است که: " درست در تابستان ۱۹۱۹ بودکه من بیش از پیش از این سه تئوری، تئوری مارکسیستی تاریخ، روانکاوی و روان شناسی فردی، احساس ناخرسندی کردم ...".

بعد از انقلاب اکتبر ، در سال 1924 استالین و بوخارین در عمل،اعلان " سوسیالیسم در یک کشور " را نمودند . تروتسکیست ها آنزمان میگفتند که سرنوشت شوروی به انقلاب جهانی سوسیالیستی گره خورده و یا بعنوان دولت کارگری در درازمدت محکوم به شکست است . انقلاب جهانی سوسیالیستی می بایستی بر اساس انجام انقلاب مداوم در کشورهای مختلف انجام میشد .