کنفرانس باندونگ به قول رهبران برگزارکنندگان آن ، اولین اجلاس بین المللی ملت های غیر اروپائی در تاریخ بود : ملت هائی که حقوق آنها توسط نیروهای استعمارگر امپریالیستی اروپا ، آمریکا و ژاپن پایمال گشته بود . علیرغم وجود تفاوت های روشن در شکل و شمایل جغرافیائی ، پیشینه فرهنگی و دینی – مذهبی و روندهای رشد تاریخی ، این ملت – دولت های غیر متعهد با حمیت و جدیت و متحدا برنامه های جهانی گرائی ( سیاست های استعماری و نیمه استعماری کشورهای امپریالیستی ) را به کلی رد کرده و بر روی خواست خلق های کشورهای آسیا و آفریقا برای استقرار حاکمیت ملی ( بر اساس گسست از جهان امپریالیستی و استقرار استقلال ملی ) در جهت توسعه سیاسی خودمحور و رشد اقتصادی متکی به خود ، تاکید می ورزیدند .

پس از انتشار بیانیه «چپ در مواجهه با احتمال توافق هسته ای ایران و غرب» در سایت پروبلماتیکا و نقد تیز رفیق کاوه دارالشفا، بحث شدیدی میان دو طرف در فیسبوک درگرفت که طرف اول با استناد به اینکه بیانیه خوانده نشده و با عناوینی نظیر "عصبیت" و "نیت خوانی" واکنش نشان داد و در مقابل، طرف دوم هم با انگ "شیادی" و "چپ بنفش" پاسخ داد.

وجدان آگاه فرهنگ آلمان بود، که مبادا پس از مرگ او، نظیر فرهنگ اروپا به زائدۀ فرهنگ خرد و سطحی «آمریکا» بدل شود. وجدان آگاه فرهنگ جهان بود، که در حال احتضار شتابان بسوی فرهنگ مجعول «دیجیتال» ساختۀ آمریکا میرود تا کوتوله های عقل که برخلاف گراس قادر به اندیشۀ تحلیلی نیستند، عقل خُرد اینترنتی شان را بر جهان مسلط سازند. روشنفکری آگاه در میانۀ روشنفکران نا آگاه بود. در جهانی که عدالتی در هیچ گوشۀ آن نیست، بدرستی تشخیص داده بود که باوجود بوق و کرنای "شکستن اتم" و "رفتن به ماه" نادرستی اساسی و اصولی «عقل جهانی» کنترل شده وسیلۀ غرب، مسئول این نادرستی هاست. شکستن و رفتنی که عقل در آن راهی نداشته است. همچون آن فیلسوف می دانست که "عالمی دیگر بباید ساخت وزنو آدمی".