ابتدا با مثال هایی سعی می کنم خصلت ضدّ زن مذاهب اصلی موجود را نشان دهم؛ یعنی سه مذهب تک خدائی (یهودیّت، مسیحیّت و اسلام) و سه مذهب از مذاهب چند خدائی (زرتشتی، بودائی و هندو). سپس مختصراً توضیح می دهم که این نگاه زن ستیزانه در اساس از چه امری ناشی می شود و به چه امری کمک می کند و کمی هم به‌عملکرد آن فقط در ایران می پردازم و در پایان از این بحث نتیجه گیری می کنم.

کنوانسیون زنان به صراحت اعلام کرده که حق راه یافتن به بازار کار برای همه به طور مساوی محفوظ است. همه‌ی کشورهایی که کنوانسیون زنان را امضا کرده‌اند موظف‌اند شرایط را طوری سامان دهند که هر نوع تبعیض جنسیتی در بازار کار محو گردد. به عنوان نمونه، هنگام استخدام و برای کسی که قرار است استخدام شود، باید شرایط زنان همان‌گونه بررسی شود که موقعیت مردان. علاوه بر این، کنوانسیون اعلام کرده که هر گونه تبعیض جنسیتی علیه زنان به خاطر مناسبات خانوادگی و نقش مادری ممنوع است.

تجلیل از روز جهانی زن از سوی “دولت” و “حکومت” در کشور ما همه ساله بیشتر همچون یک نمایش نمادین و سمبولیک تجلیل می گردد و بس. همیشه “مقامات” مربوطه با نوشتن چند مطلب و برگزاری محافلی می خواهند نشان بدهند که برای زنان خدمتی انجام داده اند. محرومیت زنان ایران از حقوق شان در طول تاریخ از جمله نتیجۀ بی توجهی ها و عدم پایبندی دولت ها در مجموع به تعهدات آنها بوده است، زیرا اگر امکانات و ظرفیت های زندگی از طرف مقامات آماده می گردید، زنان ایران ازین حق مسلم خویش استفاده نیز به عمل می آوردند و مشکلات بی شمار ما به میزان کنونی هرگز نمی رسید.

امروزه نمیتوان دم از حقوق بشر زد بدون اینکه برابری موقعیت اجتماعی (درهمه عرصه ها اقتصادی،اجتماعی،سیاسی) زن ومرد را در جامعه پذیرفته باشیم، ویا ملتی راتصورکنیم بدون آنکه بە برابری کامل اجتماعی زن و مردرا در آن ملت باور داشته باشیم، ویا مضحک است که حتی ازمبارزات صنفی طبقه کارگر سخن بگوئیم (مبارزە طبقە کە جای خود دارد) بدون آنکه برابری مزد مساوی زن ومرد دربرابر کار مساوی رابدیهی بدانیم.آنچه امروزه شاهد آن هستیم تکامل همان مبارزات طبقاتی ای است که بیش از دو قرن است شروع شده وهنوزهم ادامه دارد.