دوستي و زندگي مسالمت مردم آذربايجان و کردستان ايران، ريشه در تاريخ شکل گيري سرزمين چند مليتي ايران دارد. هرگونه کوشش براي ايجاد تفرقه و اختلاف قومي و ملي، به هر بهانه‌‌اي در راستاي خدمت به ديکتاتورها و حاکمان زر و زور حکومت مرکزي و دامن زدن به چند پارچگي و تفرقه و خصومت در بين باشندگان اين خطه ها و نمايندگان ملي و سياسي آنها است. آنهايي که از بين مخالفان رژيم آگاهانه يا ناآگانه به دلايل واهي بر سر تقسيمات واحدهاي استاني و سرزميني، به اختلاف بين خلقها دامن مي‌زنند بايد بدانند عمل شان به گره گشايي اين چالش تاريخا شکل گرفته ياري نمي‌رساند.

«قربانقلی بردی محمدوف» رئیس جمهور ترکمنستان اشاره می‌کند که:« گفتگوی فرهنگها و فرهنگ گفتگو- این چیزی است که آزمون سده‌ها از جاده ابریشم بزرگ بما می‌آموزد و نیاکان ما بنحواحسن بر آن تسلط داشتند». همانا از جاده بزرگ ابریشم است که گفتگوی سده‌ها فرهنگهای روسی و ترکمنی سرچشمه می گیرد. نفوذ متقابل ادبیات چندین سده بعد آغاز شد. در نتیجه این تاثیر دو سویه ترجمه شعرهای کلاسیک ترکمنی به روسی، سپس کتابهایی بصورت مقالات و مستند از سوی سیاحان درباره ترکمنستان و بعدها، آثار نویسندگان روس درباره واقعیات ترکمن و ادبیات روسی در ترکمنستان ظاهر شد.

نخستين و كهن ترين نمونه های باقی مانده نمد در آسيا كه دارای طرح و نقش شگفت انگيزی بودند، دركاوش‌هايی در «كورگان« شهر بسيار كهن منطقه «پازيريك» آلتايي بوسيله پژوهشگران روسی يافت شدند، كه بصورت كف پوش و پوشش زين اسب تزيين شده و به چهارصد تا پانصد سال پيش از ميلاد تعلق داشتند و این خود نشاندهنده پيشينه دو هزار و پانصد ساله هنر دست انسان بود. اندازه نمد يافت شده در اين منطقه شش متر و پنجاه در چهار متر و پنجاه بود كه در عمق يخ ها بجا مانده و گويا اين نمد طی مراسم دفن مرده بمثابه ديواره‌ای چادری بكار برده شده بود. روكش يا پوشش يافت شده به اندازه صد و نوزده در شصد سانتيمتر بوده است. اشيای ديگری كه در اين مكان از جنس نمد وجود داشتند، ديوار آويز، روكش، كلاهی از جنس نمد، حلقه و غيره بودند.