ما اکنون در دومین دهه‌ی قرن بیست‌ویکم هستیم. اگر واقعاً ماتریالیست تاریخی باشیم، باید از انواع تاکتیک‌ها و حتی مفاهیم استراتژیکی که مردم ـ حتی درخشان‌ترین و متعهد‌ترین مردم ـ در میانه‌ی قرن نوزدهم داشتند، فاصله بگیریم. همچنین لازم است توجه کنیم که ایده‌های آنارشیستی در ۲۰ سال گذشته خیلی رواج یافته‌اند؛ آن‌ها به اشکال مختلف الهام‌بخش اعتراضات ضد جهانی‌سازی و دیگر انواع اعتراضات بوده‌اند. بسیاری از تحسین‌‌برانگیزترین جوانان امروز یا آشکارا خود را آنارشیست می‌خوانند یا متأثر از ایده‌های آنارشیستی بوده‌اند.

سخنرانان این جلسه عبارتند از :
- علیرضا مناف زاده پژوهشگر و جامعه شناس : زبان های مادری و زبان ملی
- ماشاالله رزمی تحلیلگر مسائل آذربایجان : زبان مادری و پیشرفت اجتماعی
- گرداننده نشست: بیژن برهمندی

در یک برخورد ظاهری لیبرالیسم و سوسیالیسم دو دیدگاه کاملاً متضاد و مخالف یکدیگرند. تأکید لیبرالیسم بر حقوق و آزادی‌های فردی و شهروندی و بازار آزاد، تکیه برقانون، محدودیت نقش دولت و عدم مداخله‌ی آن، و مقدس شمردن مالکیت خصوصی است. سوسیالیسم بر عکس بر حقوق کارگران، برعدالت اجتماعی، مالکیت عمومی وسایل تولید، اجتماعی کردن مالکیت و حذف مالکیت خصوصی و تشدید مداخله‌ی دولت در عرصه‌های گوناگون تأکید می‌کند. اما پشت این ظاهر و برداشت قالبی و کلیشه‌ای از هردو دیدگاه، پیچیدگی‌های بسیاری نهفته است.

لیلا شهید، سفیر فلسطین در اتحادیه اروپا توضیح می دهد که در بیت المقدس، آتشی از زیر خاکستر بلند می شود که می تواند انتفاضه سوم را به راه اندازد. پس از دو ماه جنگ در غزه، دولت اسرائیل و کولون های ساکن شهرک های استعماری فلسطینیان را به ستوه آورده اند و به ویژه جوانان دست به عملیات مقاومت خود به خودی و مایوسانه می زنند که رهبری سیاسی ندارد. در این موقع حساس، نتانیاهو، قصد دارد لایحه ای از مجلس (کنست) بگذراند که اسرائیل را به مثابه «دولت خلق یهود» می شناسد، امری که مخالف متن اعلامیه استقلال در سال ۱۹۴۸ است که «شهروندی کامل و برابر» برای عرب های اسرائیل قائل است. نخست وزیر که شناسائی دولت فلسطین را که چند کشور اروپائی پذیرفته اند، قبول ندارد، به پارلمان فرانسه نیز هشدار داده است.

وضوع این گفتگو سخنان آقای مسعود رجوی در آستانه عاشورای حسینی است که با شبیه سازی از داستان کربلا صحبت از خاموش کردن چراغها می‌کنند تا ساکنین کمپ لیبرتی برای ماندن یا نماندن در عراق (در صفوف مجاهدین) مخّیر باشند. (ویدیوی ۱۱ آبان ۹۳)
نمی‌دانم این چه حکمتی است که سخنان مربوط به ایشان را سایت‌های اصلی مجاهدین منتشر نمی‌کنند و بصورت نوشتاری هم ارائه نمی‌شود. آیا نباید روی آن تمرکز و بحث کرد و همینکه با سنفونی پنجم بتهوون آغاز شود و های و هوی و سرود و درود و تصویرهای رنگارنگ آن را پر کند کافی‌است؟