شاید صحت سخنان و تحلیل سیمون وی امروز چنان روشن باشد، که توضیحی نطلبد. سخن فقط بر سر ذکر مثالها خواهد بود. چه بسیار انتخابات برای رأی دادن به آدمهائی که گاه یکباره پیدایشان می‌شود و نه آنها را می‌شناسیم و نه به فکر واقعیشان آشنائیم. خود آنها انتخاب شده کسانی هستند که آنها را هم نمی‌شناسیم. پروسه‌ای که به گفته سیمون وی فقط مدت کوتاهی در ابتدای انقلاب فرانسه انجام شده و نمایندگان از ابتدا کنار گلوی مردم و دهان مردم حرکت کرده با آنها مطالبات و نظر خود را بیان کرده بودند، امروزه بطور مصنوعی تولید و برای مردم قابل رویت می‌شود. بعد همین اشخاص نظرات حزبی را بیان می‌کنند، و رسانه‌ها از آنها»قیافه «‌هائی می‌سازند.

پیشینه حزب چپ سوئد و سیاست های ناپخته، شعاری و به دور از واقعیت های جامعه سوئد و چپ روی هایی که به هر رو در این جامعه خریدار ندارد سبب شده است که این حزب از هر دو سو، چه از جانب بلوک راست و چه از جانب دو حزب دیگر بلوک چپ(سوسیال دمکرات ها و سبزها) جدی گرفته نشده و هیچ گاه از سوی هیچ یک از دو بلوک که به قدرت رسیده اند، ازاین حزب درخواست شرکت در دولت نشده است.

روز یکشنبه ۱۸ سپتامبر امسال برلین پایتخت آلمان با بیش از ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار جمعیت شاهد انتخابات مجلس نمایندگان بود. در این انتخابات ۱ میلیون و ۶۵۰ هزار نفر از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دارنده حق رای شرکت کردند.از مجلس نمایندگان برلین به عنوان “سنا” نام برده می شود. وظیفه این مجلس تعیین دولت محلی است که ریاست آن را شهردار به عهده دارد. شهردار در حوزه شهر برلین دارای اختیاراتی شبیه روسای دولت های ایالتی در سایر ایالات فدرال آلمان است، اما تنها در حوزه پایتخت و حومه های آن مسئولیت دارد. بسیاری از سیاستمداران برجسته آلمان، در دهه های گذشته پیش از آن که به مقام صدراعظمی کشور برسند، شهردار برلین بوده اند.

سیاست عمل انجام شده در دریای چین، مانوورهای بزرگ در کریمه و لهستان، استقرار یک سپر ضد موشکی بالیستیک در اروپای شرقی: قدرت های هسته ای زورآزمایی می کنند. در حلقه رهبران مسکو، پکن و واشنگتن، بازها[ی تندرو] دست بالا را می یابند. اتحادیه آتلانتیک [ناتو] با استقرار چهار هنگ در نزدیکی مرز روسیه به تنش درحال رشد می افزاید، و این درحالی است که کارشناسان راهبردی غرب فرض یک جنگ علنی را منتفی نمی دانند

با کوتاه آمدن آمریکا در برابر خواست های اردوغان که عبارت خواهند بود از عدم تشکیل کشور مستقل کُرد سوریه، استرداد فتح الله گولن، تحمل تصفیه آرتش- ارتشی که یکی از ستون‌های استوار پیمان ناتو در شصت سال گذشته بوده - و سکوت در برابر سرکوب مخالفان و زیر پای گذاردن حقوق بشر در ترکیه. باید دید که آیا روسیه و جمهوری اسلامی و دولت سوریه متوجه شده اند که نزدیکی سیاسی اردوغان به آن‌ها موقتی و برای گرفتن امتیاز از آمریکا بوده است؟ با تجاوز ارتش ترکیه به سوریه--- که مغایر اصول سازمان ملل است و با اعتراض دولت سوریه روبرو گردیده – به بهانه مبارزه با داعش و در حقیقت سرکوب و قتل عام مبارزان کُرد است چه سیاستی پیش خواهند گرفت؟

ما دیگر نمی توانیم جامعه ای را تحمل کنیم که کسانی را که با کار خود و یا با حقوق بازنشستگی خود زندگی می کنند، تحقیر کند و مورد بد رفتاری قرار دهد. ما دیگر نمی توانیم دموکراسی ای را تحمل کنیم که بی معنا شده با تصمیمات اتخاذ شده در پشت مردم و بر علیه آن ها، مانند تصویب قانون محرومیت زای کار که علیه مردم و با دور زدن مجلس ملی به تصویب رسید! ما می خواهیم محترم شمرده شویم، ما که میلیون ها نفر از مردم کشوری هستیم که بسیار دوست اش داریم!

در سده ۲۱ ایران ۲ هدف رسیدن به قدرت منطقه ای و عضویت در جی۲۰ و سازمان تجارت جهانی WTO را دنبال می کند. ولی 2جناح حاکمیت اصولگرا در پی انباشت سرمایه بومی و صدور سرمایه به منطقه و اعتدالگرا برای گسترش طبقه متوسط و رابطه با سرمایه جهانی اند. سود تابع عرضه و تقاضای پول در بازار خردگرا است. ولی صدور سرمایه با آرمان گسترش شیعی از اصل سود پیروی نمی کند.

توسل به بدهی خارجی برای کشورهای مربوط امری غیرمولّد شناخته شده است. به ویژه به خاطر این که این وام آمیخته با شرایط بسیار مساعد برای بستانکاران بوده است. وقفه های شمارمند در پرداخت، اغلب بهانه ای برای انتقام کشی از جانب کشورهای بستانکار بوده است که بارها به دخالت مسلحانه برای پس گرفتن مبلغ وام ها انجامیده است. بازسازی بدهی ها هر بار به منافع بستانکاران و قدرت های بزرگ پشتیبان آنها کمک کرده و کشورهای بدهکار را درگیر دور باطل وامداری، وابستگی و با عنایت به اصطلاح اقتصاددان آندره گوندر فرانک گرفتار «توسعه کم توسعه یافتگی» کرده است.

اگر مسئولیت روشنفکران به مسئولیت اخلاقی آنان بمثابۀ اعتلا بخشیدن به ارزش های انسانی باز میگردد و نیز جایگاه و مرتبۀ آنان در جهت پیشبرد آزادی، عدالت و صلح ارزیابی میشود، بدون تردید اعتراض و مخالفت آنان نباید فقط به رفتار خشونت آمیزی که از سوی دشمنان ما اعمال میگردد، محدود شود بلکه باید فراتر از آن، جنایاتی که ما انجام داده ائیم و میدهیم نیز مربوط گردد. ما باید بعنوان یک روشنفکر نه تنها در جهت پایان دادن جنایاتی که آمریکا مرتکب میشود، تلاش کنیم بلکه در جهت بهبود و بهسازی جامعه کوشش کنیم. بنابراین با این مقدمۀ کوتاه و برای نمونه پرسش اینست که ارزیابی ما روشنفکران در مورد رویداد یازدهم سپتامبر چگونه ارزیابی است؟

زمان آن فرا رسیده که فردیت امروز که با پشت کردن به نفی کنندگانش شروع به نشو نما کرده است، با پروژه پیوستن به گلوبال تحول یابد.آنوقت منحنی رشد فردیت بجای میل به سقوط و رسیدن به سطح ابتدائی، بعد از گذر از یک نقطه عطف رو به بالا تداوم یافته و رشد آن تضمین میشود.فردگرائی اگر حرکتی آگاهانه در جهت گسستن از تحکّماتِ جمعی بوده بعد از کسب هر آنچه در این مرحله نصیب خود کرده اگر در شرایطی باشد که منحنی رشد در اوج رو به فرود، و قطب منفی، خودخواهی ها و بی تفاوتی ها به جمع رو به افزایش گذاشته باشد، باید برای هرز نرفتن انرژی و مبارزه ای که صرف پیدایش و رشد آن شده، به گلوبال رو کند. جائی که مجدداً باتری هایش شارژ و نشو نمای تازه ای خواهد یافت.