به گزارش مدرسه فمنیستی درابتدای این نشست شهلا اعزازی رئیس گروه مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی ایران با اشاره به تغییری که درمکان برگزاری نشست انجمن جامعه شناسی ایران بوجود آمده، گفت: درسالنی که دانشگاه تهران، دراختیار انجمن می گذارد به دلیل برگزاری نشست های متعددی که ازسوی گروه های دیگردراین مرکزبرگزارمی شود، امکان برگزاری یک نشست درماه وجود دارد، ازاین رو با موسسه نیکوکاری صبا وارد تعامل شده ایم که برخی ازنشست های انجمن دراین مرکز برپا شود.

عده ای عقیده دارند که می شود زن را با تبعیض مثبت آزاد کرده و او را با مرد برابر کرد. من اما، با احترام به دیدگاه های دیگر، نظرم همیشه این بوده است که نه فقط زنان بلکه هیچکس را نمی توان با تبعیض مثبت به جایی رساند. در دیدگاه من، تبعیض مثبت باعث خواهد شد که در مرحله ای دیگر، اینبار مردان باشند که برای حق برابری خود بجنگند . مردانی که به نوبه خود " جنس دوم" خواهند شد ، برای اینکه زنان به "جنس اول" تبدیل شوند.

زن : سخت کوشی و زیبایی
با تخته پاره و تنهایی
باز و گشوده و می رانَد
بر موج ها به شکیبایی

بر اساس این بررسی، بین ۵۵ تا ۹۵ درصد زنانی که مورد سوء استفاده‌ی جنسی و جسمی همسران خود قرار گرفته بودند، هرگز برای دریافت کمک به سازمان‌های کمک‌دهنده، پناهگاه‌های ویژه‌ی زنان و یا پلیس مراجعه نکرده بودند. با وجود آن که زنان عمدتاً در خطر خشونت از سوی همسران یا دیگر افراد خانواده‌شان قرار دارند، اما خشونت جنسی از سوی مردان دیگر نیز امری به نسبت عادی است.

خشونت روانی پدیده ای پیچیده و پنهان است که زندگی ما زنان را از درون می خورد. این نوع از خشونت به سبب ظاهر ناپیدایی که دارد، تنها هنگامی قابل وصف است که در قالب روایتهایی مناسب قرار گیرد. سخن علمی و جامعه شناسانه یا روانشناسانه گفتن در مورد خشونت روانی تنها یک بُعد از این پدیده را نشان می دهد. برای نمایش ابعاد دیگر این خشونت، ما باید تجربه های شخصی خود را مکتوب کنیم تا جامعه آگاه شود این نوع از خشونت چگونه ممکن است سلامت روانی زنان را برای همیشه دستخوش ویرانی و نابودی سازد.

اکنون اما، با وجود این که میزان شکایات هم چنان بالا می رود، احکام صادره به ضرر قربانی و به نفع مجرم افزایش می یابد. گویی رابطه ای مستقیم میان افزایش جرئت زنان قربانی برای پی گیری شکایت خود و حرص و عصبانیت دادگاه ها و انکار شهادت روانشناسان در مورد صحیح بودن ادعای قربانی وجود دارد. در حالی که تحقیقات نشان داده است که ادعای خلاف حقیقت از جانب زنان در استثناء قرار دارد و در حد 3 درصد می باشد. اساسا زنانی شکایت خود را پی گیری می کنند که واقعا قربانی تجاوز شده اند.

اوايل نوامبر، "تراجيلو" اعلام کرد که دو مشکل اساسی او کليسا و خواهران ميرابال هستند. روز 25 نوامبر، هنگامی که خواهران ميرابال در مسير رفتن به ملاقات همسران زندانيشان بودند، در يک "حادثه رانندگی" کشته شدند. اين حادثه خشم و اعتراض عمومی را برانگيخت. قتل فجيع خواهران ميرابال در واقع رويدادی شد که به نهضت عمومی ضد تراجيلو کمک کرد، چنانکه پس از گذشت يک سال ديکتاتوری تراجيلو سرنگون شد. خواهران ميرابال که به "پروانه های فراموش نشدنی" تشبيه شده بودند سمبل مقاومت ملی و بويژه زنان دومينيکن تبديل شدند، آنچنان که در شعرها، آوازها و کتابها تقدير و تحسين می شدند.

امل اصلی خشونت علیه زنان را می توان در تبعیض جنسیتی یافت. به عبارتی خشونت هم در تبعیض ریشه دارد و هم به آن دامن می زند.طبق تعریف سازمان عفو بین الملل : خشونت علیه زن “طبیعی” یا “چاره ناپذیر” نیست بلکه تظاهری است از ارزش ها و معیارهای تاریخی و فرهنگی جوامع مختلف. برخی نهادهای اجتماعی و سیاسی، خود زمینه ساز تضعیف و خشونت علیه زن می شوند. برخی رسوم فرهنگی و سنتی هم ــ به ویژه آنهایی که به طور وسواس گونه ای بر پرهیزگاری جنسی تاکید می کنند ــ می توانند بهانه ای شوند برای خشونت علیه زنان و دختران.

۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰، یعنی درست ۵۰ سال پیش، در کنار مردابی در بخش شمالی «جمهوری دومینیكن»، جسد سه خواهر به نام‌های «پاتریا»، «مینروا» و «ماریاترزا» میرابل، در كنار یک شیب عمیق پیدا شد.
این سه خواهر كه از مبارزان‌ِ فعال، علیه حكومت دیكتاتوری و ضد زن‌ِ تروخیلو بودند، پس از شكنجه به دست ماموران امنیتی این حكومت دیکتاتور به قتل رسیدند. هرچند حكومت می‌خواست قتل‌ آنها را یک حادثه جلوه دهد،اما شیوه‌ی به قتل رساندن آنها، باعث رسوایی آشكار حكومت شد و خواهران میرابل به عنوان سمبل «مبارزه در راه آزادی» با لقب «پروانه‌های فراموش نشدنی» مشهور شدند

از عاجل ترین مسئله جنبش زنان مبازره برای برابر حقوقی زنان و مردان است. چرا که نابرابری و تبعیض پایه و دلیل اصلی خشونت علیه زنان می باشد و پس از حل این مسئله و بر داشتن گام اول است که می توان در راه برابری در عمل پیش رفته و با رفع هر گونه تبعیض، خشونت را به تدریج و با کمک قانون از بین برد.در این راه تجربه کشورهای که این گام اول را مدت ها بر داشته اند، می تواند کمک موثری باشد. زنان این کشور ها پس از به دست آوردن برابری حقوقی تا به امروز هرگز دست از مبارزه بر نداشته و مداوما و پیگیرانه با تمام مظاهر مرد سالارانه در خانه و جامعه مقابله می کنند.

به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز بین المللی امحای خشونت علیه زنان، میزگردی با حضور حقوقدانان، شهین دخت مولاوردی و اشرف گرامی زادگان و دکتر حوریه شمشیری میلانی، پزشک متخصص زنان، برگزار شد که طی آن نگاه قانون گذار، برنامه ها و سیاست های مرتبط با خشونت خانوادگی در ایران مورد چالش قرار گرفت و تاثیر این نوع خشونت بر سلامت زنان بررسی شد.

پس از دو دهه تلاش مدنی و ترویج خشونت پرهیزی ، که با شیو ه های نوین مبارزاتی از سوی کنشگران جنبش زنان به کار گرفته شد، پاسخ زنان فعال اجتماعی فهرست بلند بالایی از انواع خشونت اجتماعی ، حقوقی و خشونت های حکومتی است که در ازای تلاش های مسالمت جویانه زنان از طریق قوانین زن ستیز و فرهنگ برخاسته از آن "سخاوتمندانه" به آنان اعطا شده است !!
اما پاسخ زنان در برابر این بی عدالتی ، تلاش بیشتردر ادامه و تعمیق اندیشه های مبارزات قانونی و مسالمت آمیز برعلیه خشونت است و علیرغم تمامی خشونت های روا شده ، تلاش کنشگران جنبش زنان ساخت و تحکیم زیر ساخت های " اخلاق اجتماعی خشونت پرهیز" همچون فرهنگی ماندگاردر جنبش و همچون اصلی بنیادین در ساختن جامعه برابری خواه است

وقتی وارد کلاس شدم، صندلی گلناز را خالی و همه دختران جوان را غمگین و در حال گریه دیدم، من هم با آنها اشک ریختم، و در واقع شوکه شده بودم، باور نمیکردم که گلناز شب گذشته به زندگیش پایان داده باشد. بعد از مشورت با میر مدرسه بطرف بیمارستان حرکت کردم ولی متأسفانه او تمام کرده بود. کسی نمیتوانست در مدرسه کار کند، مدرسه در ماتم فرو رفته بود. خودم هم در شوک از دست رفتن یک دختر جوان و مهمتر از هر چیزی فکر اینکه آیا واقعأ من میتوانستم کاری برایش بکنم مرا شدیدأ آزار میداد، روز بعد همراه همکاران و دانش آموزان به خانه گلناز رفتیم و فقط عکسی از او را دیدیم، بطرف مادرش رفتم و از شدت عصبانیت اورا به عقب رانده و با صدای بلند گفتم که شما خانواده مسئول قتل گلناز هستید، این شما بودید که اورا وادار به خودکشی کردید،..

خشونت در جامعه ایران رو به رشد است. در این فرایند زنان بیش از پیش مورد خشونت قرار می گیرند و باید چاره ای برای این مشکل جست. در جامعه استبداد زده ایران خشونت توانسته است هر چه بیشتر قلمرو خود را توسعه دهد. یا به عبارتی دیگراین حکومت است که با بکار گیری و بسط خشونت و ایجاد رعب و وحشت، توانسته است به حیات خود ادامه دهد. خشونت ابزاری است موثر در دست حکومتگران مستبد برای ادامه موجودیت خود. در ایران، خشونت را می توان در همه جا دید بین خود مردم ، مردم و دولت، دولت و حاکمیت و حاکمیت با کل دنیا دید.

با خبر شدیم که اتحادیه های سراسری نروژ با سه سازمان دیگر از جمله خانه های امن زنان جزوه ای منتشر کرده اند تا بتوانند آنانی را که خواهان مبارزه با خشونت علیه زنان هستند، گرد هم آورده و با سازماندهی این نیرو مبارزه بر علیه خشونت را هر چه گسترده تر نمایند. آشنائی با این حرکت از آن جهت با ارزش است که نمایانگر نمونه ای از کار اتحادیه سراسری و سازمان های غیر دولتی در فرهنگ سازی جامعه به سمت جامعه بی خشونت است.

خشونت و به ویژه اعمال انواع مختلف خشونت ها علیه زنان از معضلات جامعه ی امروز بشری در تمامی دنیاست . با این حال نوع و اعمال خشونت در بسیاری از کشورها بسته به شرایط اجتماعی و سیاسی متفاوت است . ایران هم از این قائده مستثنا نیست. در طول سالهای مختلف بنا به شرایط موجود، اعمال خشونت در سطوح مختلف اجتماعی و سیاسی ادامه داشته است .

جهان ما، بسیار سریع در حال تغییر است. با دنیایی پُرشتاب و در حال تحول مداوم، روبرو هستیم : حکومت ها، نظریه ها، روش ها، رابطه ها، تجربه ها، و مجموعه ی مناسبات اجتماعی تغییر می کنند. تکنولوژی همچنان به جلو می تازد. هر روز تحقیقات، پژوهش ها، اکتشاف ها، کشف زندگی حتی در سیاره های دیگر، تولیدمثل و تداوم حیات با لقاح مصنوعی،و خلاصه همه ی امور و پدیدارها در حال گذار و تغییر، و تکامل اند.

روز 25 نوامبر ، برابر با 4 آذر «روز بین المللی مبارزه با خشونت علیه زنان» است.
خشونت علیه زنان یک پدیده جهانی‌ است که در اشکال مختلف جسمی‌، روحی‌، روانی‌ و اقتصادی جلوه می‌‌نماید و حوزه خصوصی و عمومی‌ زنان را از هر قشر و طبقه که باشند در بر می‌گیرد.

نسرین لاغر و تکیده است، صورتش با قیافه ای که ما از او به یاد داشتیم، فرق بسیار کرده است. تعجب نمی کنم که رضا می گوید او را نشناخته است. اما لبخند همان لبخند است، آرامش و طمأنینگی اش همان است که از او سراغ داریم. لبخندش همه زندگیست. پسرکم فارغ از قیل و قالی که در اطراف اتومبیل پژو می گذرد با نسرین بای بای می کند. ماشین با نسرین و نگهبانان تنومندش از ما دور می شود. جسم نحیف نسرین غم عالم را در دلمان ریخته است اما آرامش رفتار و لبخند های پرمهرش به ما امید می دهد. امید به دنیایی بهتر که زنانی چون نسرین به آن زیبایی و مهر می بخشند.

زمانی که زن تو سری بخورد و قرار باشد با لباس سفید بیاید و با کفن برود که طلاق رخ نمی دهد. وقتی طلاق رخ می دهد که کسی نخواهد زور و سلطه را بپذیرد. یکی از دلایل ایجابی طلاق، مثل جدایی در نهادهای اجتماعی دیگر مسئله رهایی است، یعنی رهایی زنان از سلطه مردان. البته دلایل دیگری هم دارد.

بحث فمینیسم اسلامی در جنبش زنان ایران، شاید ناشي از اضمحلال چپ‌‌هاست (و به احتمال زیاد این روند را تشديد مي‌‌‌كند). جملاتي كه در ابتداي بخش نخست این مقاله از يك فمینیست‌ آمریکای لاتین نقل شده، می‌‌‌تواند به‌‌‌‌خوبی بحران کنونی چپ‌‌‌ ایران و شرایط تبعید را بیان کند.

تراژدی است،‌ وحشتناک است،‌ جنایتی است علیه بشریت. جزئیات این قتل‌ها (قتل‌ زنان با قطع سر، سوزاندن، سنگسار،‌ ضربات چاقو،‌ شوک برقی، خفه کردن و زنده به گور کردن برای «ناموس» خانواده‌هایشان) همانقدر بربرانه است که شرم آور. بسیاری از گروه‌های زنان در خاورمیانه و آسیای جنوب غربی گمان می‌برند تعداد قربانی‌ها حداقل چهار برابر آخرین رقم جهانی سازمان ملل (حدود سالی ۵۰۰۰ مرگ) است. بیشتر قربانیان جوان هستند، بسیاری نوجوانند، و طبق سنتی کریه از دم تیغ گذرانده می‌شوند که صدها سال سابقه دارد و اکنون نیمی از جهان را در برگرفته است.

به جای آنکه امروز به سختی بایستیم در مقابل هر طرح نامطلوبی که این دیوار را تا به آخر کج بسازد، دوباره منتظر روزی هستیم که سراسیمه به خیابان بیاییم و فریادهای مان گلوی مان را بشکافد. این گونه است که فرصت های اعتراض را از دست می دهیم و اعتراض ها این چنین مقطعی و کوتاه مدت باقی می ماند و سرکوب و در نهایت دوباره سکوتی ممتد یا شاید هم آرامش فعالی دیگر!

قانون چندهمسری در ایران ریشه در شرع و سنت داشته و قانون نویسان و مجریان قانون با تکیه بر مذهب و احکام شرعی این قانون را تصویب و از آن حمایت می کنند و به همین دلیل اعتراض به آن را سخت تر می سازند. اما دولت و مجلس با طرح این لایحه و درخواست عمومی تر کردن چند همسری خود راه را برای طرح خواسته ممنوعیت مطلق تعددزوجات گشودند و این اشتباه دولت با درایت فعالان جنبش زنان به نفع زنان جامعه تمام شد.

بنا بر اظهارات یک عضو کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس ماده ۲۴ لایحه حمایت از خانواده که به مورد مهریه می پرداخت ، حذف شد و به جای آن ماده دیگری جایگزین شده است. بنا بر گفته ایشان ماده ای که به جای ماده ۲۴ آمده است اعلام می دارد:" چنانچه ازدواج مجدد منجر به عسر و حرج شود زوجه می تواند از دادگاه تقا ضای طلاق کند".

»  کابوس یک زن و جرمی علیه بشریت
»  نسل جديد فمینیست‌های ایرانی در جنبش زنان ایران
»  قتل های ناموسی
»  درباره کتاب «تأثیر فرهنگ بر آموزش زنان در در جوامع مذهبی و سکولار»
»  تفکیک جنسیتی در دانشگاه: از خبر تا واقعیت
»  به نسرین ستوده!