١٥٧ تن از فعالان سیاسی ومدنی ایران با انتشارنامه سرگشاده ای از مقامات ایران خواسته اند «تبعیض برعلیه افغان ها ودیگر مهاجران و گروهای قومی درایران را متوقف کنند».

امضاء کنندگان دربخشی از بیانیه خود می نویسند: «ما ازمقامات مسئول می خواهیم تا به شکل رسمی ازاتفاق نا خوشایند رخ داده عذر خواهی کنند. ازنظرما یکی ازوظایف و مسئولیت های اصلی دولت، آموزش شهروندان برای جلوگیری ازرفتارهای نژاد پرستانه و نفی هرگونه تعصب و پیش داوری براساس نژاد، زبان، جنسیت، مذهب، قومیت، گرایش جنسی و طبقه اقتصادی است.

سرنوشت جنبش زنان را نمی توان از فراز و نشیب های جنبش عمومی ایران یکسره جدا کرد. اگر جنبش عمومی اعتراضی و دمکراسی خواهی در ایران برآمد کند فورا بر موقعیت زنان هم تاثیر میگذارد که در صحنه مبارزات اجتماعی وسیاسی موثرترحضور پیدا کنند. زمانی که هم جنبش عمومی افت یابد جنبش زنان نیز به تبع آن به عقب نشینی واداشته می شود، افزون بر آن اگر این افت ناشی از سرکوب پلیسی در جامعه باشد جنبش زنان هم از گزند آن مصون نخواهد ماند.

بهروز خلیق ـ بخشی از نیروهای اپوزیسیون در داخل کشور پایگاه اجتماعی دارند در نتیجه در پیوند با جامعه ی ایران هستند، ولی آن بخشی که فعلا در خارج کشور است می تواند چندین عملکرد داشته باشد. یکی از این عملکردها، حمایت و پشتیبانی از جنبش های درون کشور است.
علی صمد ـ مدتها است که نیروهای دمکرات اپوزیسیون در دو عرصه فعالیت می کنند. یکی در عرصه جبهه جمهوریخواهی، و آن دیگری در عرصه جبهه وسیع. بسیاری از تجربیاتی که در عرصه اتحادها انجام گرفته است گویای این واقعیت است که نحله های مختلف اپوزیسیون ایران مناسبت دارد که در چندین بلوک سیاسی، فعالیت های خود را پیش ببرند.

گفتگو با کاظم کردوانی محقق، جامعه شناس و نویسنده
در باره جامعه مدنی، سرمایه اجتماعی و تحزب در ایران
اجرا کننده: احمدپورمندی

فتا‌پور: ما در موقعیت بسیار حساسی هستیم و ارزیابی من این است که ما در ماه‌های نه چندان دور، با یک تغییرات مهمی در وضعیت فعلی سیاسی ایران مواجه خواهیم شد. روند‌ها در صورتی که مسئولین رژیم سیاست‏های کنونی خود را ادامه داد می‌تواند بسوی یک نوع موقعیت فروپاشی که رژیم نتواند به شکل سابق موقعیت خودش را حفظ بکند، پیش رود. البته هنوز ما با این شرایط مواجه نیستیم به هر حال با تمام مشکلاتی که بر زمینه اقتصادی وجود دارد، به دلیل بالا بودن قیمت نفت، اقتصاد به هر حال در گردش است؛ از سوی دیگر تضادهای درون رژیم هنوز به حدی نرسیده که ارگان‌های امنیتی – نظامی سرکوب دچار دشواری و از اِعمال قدرت عاجز بمانند. ما هنوز با جنبش‏هایی مواجه نیستیم که رژیم در کنترل آن ناتوان باشد. به این معنا ما با شرایط انقلابی یا فروپاشی مواجه نیستیم ولی روندها به سمت تغییر این وضعیت می‌رود.