پس از بیش از چهار دهه از استقرار «حکومت اسلامی» در ایران، نیروها و سازمان‌های سیاسی ایرانی همچنان از ارائه دلایل به قدرت رسیدن این نظام سیاسی طفره می‌روند و نقش خود را در برپایی و تداوم آن به هیچ می‌انگارند. در این پیوند هر گاه از عملکرد آنان در سالهای قیام بهمن پرسشی می‌شود، اغلب، زیرکانه با پیش کشیدن مباحثی نظیر «حق مبارزه با استبداد سلطنتی» و دفاع از اصل«انقلاب»، از دادن هر گونه پاسخی طفره می‌روند.

لویزیون برابری: دیالوگ آرش کمانگر و حسن حسام درباره کشتار هولناک ستمدیدگان بلوچ و سوخت بران زحمتکش در سراوان و غیره و فقر، محرومیت، بیکاری و تبعیضات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی ، ملی و مذهبی در بلوچستان از دوره رژیم پهلوی تا دوره حکومت اسلامی و ضرورت همبستگی سراسری با مبارزات مردم بلوچستان

نقش تاریخی داشتن، از جمله به معنی انتقال تجربه است. بخصوص در جوامعی مانند ایران که فرهنگ نقد بسیار ضعیف است. بدتر، وقتی کوششی و جنبشی ظاهرا به شکست منجر می شود، و اینگونه، پیروزی ای که در مرحله سرنگونی استبداد هزار مادر داشت، در مرحله میان مدتی که شکست خورد، یتیم شده است و حتی بسیاری از "روشنفکران" شروع به خود زنی کرده و اینکه زیاده خواهی کردیم و باید کمتر می خواستیم و در نتیجه خود زنی و خود تحقیری را با نقد کردن یکی می گیرند. نمونه های بسیار آن را در میان بسیاری از اهل قلم می بینیم که از شرکت خود در عظیم ترین انقلاب قرن بیستم که روش خشونت زدایی و پیروزی گل بر گلوله را به جهان هدیه داد تا به مانند الگویی از آن در انقلابات موفق کشورهای اروپای شرقی و دیگر کشورها استفاده شود و روش جنبش غیر خشن عمومی را جایگزین روش چگوارایی کرد، اظهار پشیمانی می کنند.

در گفتگوهای سیاسی این هفته، علی دماوندی وابراهیم آوخ ، به مسیر تحکیم حکومت اسلامی در ایران ، مشارکت گنندگان وهمراهان برای عروج هیولای اسلامی به قدرت، بحرانهای سیاسی ، سرکوب ، اشغال سفارت، انقلاب فرهنگی، جنگ و.... میپردازد. به روند بحرانها،ومسیری که جهنم کنونی را با وویرانیهای بزرگ اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی وسقوطی بزرگ به همراه آورده است. به برخی جنیه های کارنامه سیاسی گروهبندیهایسیاسی نظری میافکنیم

در این سخنرانی ماشالله آجودانی به ریشه‌های مصائب امروز ایران در افکار و اندیشه‌های روشنفکران ایرانی در جریان انقلاب مشروطیت می پردازد. از جمله درک از قانون و رابطه‌ی آن با احکام شرع، نقش روحانیت و تفکری که ولایت فقیه را توجیه می‌کرد...

تلویزیون برابری: بخش سخنرانی سمینار "کارزار دفاع از مبارزات مردم ایران - ونکوور (کانادا)" در روز شنبه ۱۳ فوریه ۲۰۲۱ به مناسبت سالگرد انقلاب ۵۷ ایران که همزمان در شبکه های زوم و فیس بوک پخش میشد

در گفتگوی سیاسی این هفته، علی دماوندی وابراهیم آوخ به این سوال نسل های بعد از انقلاب پاسخ میدهند که چرا انقلاب شد؟ چراانقلاب ۵۷ ، بدست روحانیت وخمینی افتاد؟ موقعیت سیاسی و اجتماعی دهه ۴۰ و۵۰ ایران چگونه بود؟ نقش رژیم پهلوی دربقدرت رسیدن روحانیت چه بود؟ چرا میگوییم انقلاب ۵۷،مرد و زنده باد انقلاب ! چگونه میتوان از خطر سقوط وانحطاط دیگری در انقلاب آینده ایران جلوگیری کرد؟

تلویزیون برابری - برگی از تاریخ: گفتگوی آرش کمانگر با حسن حسام شاعر و زندانی سیاسی دو نظام شاه و شیخ در رابطه با زندگی، فعالیت و حماسه گلسرخی در بیدادگاه نظامی رژیم پهلوی در بهمن 1352 ، انسانی که برای دفاع از مردم، برای جانش چانه نزد و به یکی از محبوبترین روشنفکران چپ ایران تبدیل شد. حسن حسام همشهری او در رشت و دوست دوران کودکی و جوانی او بود. خسرو گلسرخی در 29 بهمن 1352 به همراه همرزمش کرامت دانشیان اعدام شد

زمینه ها و شرایط سیاسی واجتماعی وجهانی اغاز جنبشهای رادیکال وترقیخواه ، رااز زبان یکی از قدیمی ترین فعالان چپ ایران میشنویم. ابراهیم آوخ به شرایط سیاسی واجتماعی دهه ۶۰ و۷۰ میلادی ، به انقلابات ویتنام، کوبا، الجزایر ، جنبش فلسطین وظفار، گروههای چپ رادیکال د رآلمان وفرانسه وایتالیا و..، به تلاش برای پیداکردن راههای مبارزه رادیکال میپردازد وبه نتایج رفرم ارضی شاهنشاهی ، سرکوب واختناق ساواک ، و...میپرداز

در پاسخ به پرسش نیاز جامعه به انقلاب به گمان من ایران با توجه به انسداد سیاسی و دشواری های اجتماعی درآن دوران به تحول سیاسی دمکراتیک نیازمند بود، اما به انقلاب اسلامی هرگز. گشایش سیاسی در ایران به ویژه با روی کار آمدن دولت بختیار دیر هنگام و زمانی شکل گرفت که دهه ها انسداد سیاسی و براه افتادن سیل انقلاب بخت تحول دمکراتیک اصلاح طلبانه را به حداقل رسانده بود.