وضعیت تاریخی پدید آمده از فرو شکست سرمایه داری معاصر، در شمال مانند جنوب توجه چپ رادیکال را برای داشتن جسارت در ساختن آلترناتیو سیاسی اش در برابر سیستم پا بر جا به خود جلب می کند. موضوع این مقاله سمیر امین عبارت از نشان دادن چرایی این ضرورت و سپس آن چه که از آن در می یابیم خواهد بود.
برای چه جسارت؟

اگر دولت ترکیه با پذیرش پیام صلح و آشتی به سرکوبها و تبعیض ها پایان دهد هرچند که راه طولانی و دشواری را در بیش رو خواهد داشت اما می تواند آغازگر روند صلح و آشتی در ترکیه باشد و راه را برای ایجاد یک کشور دمکراتیک براساس فدرالیسم هموار کند و از اینرو آینده نوید بخشی در انتظار این کشور خواهد بود، حمایت اتحادیه اروپا از این پیام می تواند نقش بسزائی در پیشبرد صلح در ترکیه داشته باشد، ایجاد صلح و آشتی در ترکیه نیز می تواند آثار ثمر بخشی در مناسبات سیاسی خاورمیانه در پیشبرد و استقرار صلح و دمکراسی باشد.

نتانیاهو از پذیرش هر نوع کنش آشتی‌جویانه یا سازش با دیگران سر باز می‌زند. همان برخوردی که در دهه‌ی نود سده‌ی پیش، میلوسویچ با مسئله‌ی یوگسلاوی کرد. سرانجام آنچه او کرد، تکه‌پاره شده سرزمینی بود که ادعای ملی‌گرایی‌اش می‌کرد و نابودی مردم. شاید انتخاب دوباره‌ی نتانیاهو او را گمراه کند و چنان از خود بیخود شود که پا حای پای میلوسویچ بگذارد و نگون‌بختی و زوال را برای مردم اسرائیل و قوم یهود به ارمغان بیاورد.

شکست سیاست های ریاضت اقتصادی، هواداران آن را از بحث عقلانی بودن این امر از لحاظ اقتصادی دور کرده است. از برلن تا بروکسل، دولت ها و نهادهای مالی از این پس اخلاق را مبنای استدلال خود قرارمی دهند: یونان باید [بدهی خود را] بپردازد [چون] این یک مساله اصولی است! با این حال، تاریخ نشان می دهد که اخلاق داور اصلی درگیری های بین بدهکار و بستانکار نیست

کاراکاس اعلام کرده که تلاش برای یک کودتا را در نیمه فوریه خنثی نموده است. به رغم رویدادهایی ازاین نوع، آنچه که در درون روند انقلاب بولیواری رشد کرده است که آینده آن را تهدید می کند: فساد (گزارش زیر را بخوانید). رییس جمهوری پیشین، هوگو چاوز، که درسال ۲۰۱۳ درگذشت، این فساد را برخلاف اخلاق انقلابی می دانست. او در یک کتاب حاوی گفتگو با اینیاسیو رامونه این امر را اعلام کرده بود و در اینجا گزیده ای از آن را ارایه می کنیم:

در نظام سیاسی ایالات متحده امریکا، خوار و خفیف شدن رییس جمهوری چیز بی سابقه ای نیست. این امر تا حدود زیادی ناشی از وجود نظام دوحزبی در امریکا است که دو حزب عمده ی آن را برای دستیابی به قدرت مستقیما رودرروی یکدیگر قرارمی دهد و راه را بر همکاری، تفاهم، مصالحه یا ائتلاف می بندد. درنظام های سیاسی چندحزبی مانند فرانسه، آلمان، اسراییل، یونان و...، به دلیل این که امکان همکاری و ائتلاف بین احزاب مختلف وجود دارد، کمتر کار به رودررویی مستقیم و درگیری های شدید می کشد.

آری وجود یک نظم تبعیض گرایانه در فرانسه واقعیت دارد.
نظمی که اندک اندک به واسطۀ جُبن و خوشخیالی سیاسی بر جامعه احاطه یافته و همواره به واسطۀ گفتمان های ذات گرایانه ای تدوین می شده که جمعی از« خودْکارشناس خواندگان » تدارک می دیده اند و با تأیید نظری جامعه شناسانِ دچار تحجّر فکری و نئوری های دودزده آنها همراه می شده، یا به وسیلۀ سیاست ورزان انباشته از انواع پیش داوری ها قوام می یافته و کسانی را هدف زیان رسانی های خود قرار می داده است که زیر عنوان نازل و تبعیض آفرین «مسلمانان فرانسه» یا از آن بد تر « فرانسویان مسلمان تبار» گروه بندی می شده اند.

قاره آمریکا نخستین منطقه یکپارچه شده در سرمایه داریِ جهانیِ آغازین بود و به عنوان پیرامونِ مرکزهای اروپاییِ در حال ساختمان آتلانتیک بنا گردید. این ساختمان با خشونتی بی سابقه ساخته شد. انگلیسی ها این جا (مانند استرالیا و زلاند نو) به کشتار جمعی بومیان سرخ پوست پرداختند. اسپانیایی ها این بومیان را در وضعیت نزدیک به برده قرار دادند که به رغم نتیجه های جمعیت شناسی فاجعه بار، وجود سرخ پوستان را محو نکردند.

تجربیات زنان رنگین پوست نسبت به مسائل مبتلا به جامعه کانادا با زنان سفید پوست این کشور که دارای اصلیت اروپایی میباشند ‏بسیار متفاوت است. این زنان از زمینه مشترکی که میان گروه های قومی اروپایی وجود دارد برخوردار نمیباشند، زیرا ‏تاریخ و فرهنگ آنان نه تنها متمایز از فرهنگ و تاریخِ زنان سفید پوست است بلکه حتی نسبت به یکدیگر نیز متفاوت میباشد.وآنها هر یک از طبقات مختلف اجتماعی با ویژگی های گوناگون برخاسته اند. ‏تنها تجربۀ مشترک آنها وجود سیستم نژاد پرستی میباشد که در ‏سطوح مختلف جامعه کانادا حاکم است. ‏

اعضای جدید هیئت تحریریه‌ی مجله‌ی شارلی ابدو برای آزادی مطبوعات بهای بسیار گزافی پرداختند. آنها در هرصورت بعنوان پیشگامان و رزمندگان آزادی مطبوعات در برابر تعصب مذهبی یاد در تاریخ ثبت خواهند شد. همبستگی عظیم با آنان خود گویای این مطلب است.

برای آن که به روشنی گفته باشم ، شارب ، اُنوره ، ولینسکی ، کابو ، تیگنوس که در دفتر شارلی ابدو کشته شدند دوستان من بودند.
ما سالیان درازی را همراه بایکدیگر کار کرده بودیم، انتشارداده بودیم ، مبارزه کرده بودیم ، شام و نهار خورده بودیم افشاء کرده بودیم ...
بنا بر این من در اینجا به هیچ وجه نمی توانم مدعی بی طرفی باشم .
از انجا که نویسنده و سینماگرهستم، خوش دارم که روی واژه ها و تصویر ها مکث کنم.

یاشار کمال ( کمال صادق گویچلی ) نویسنده برجسته و مشهور ترکیه، به علت کهولت سن و بیماری در استانبول چشم از جهان فرو بست. در گذشت وی موجی از تاسف را در بین روشنفکران، نویسندگان و فعالین اجتماعی ترکیه بر انگیخت. یاشار کمال یکی از پرکارترین نویسندگان ترکیه در دوران معاصر بود که درد و اضطراب مردم بویژه تهیدستان جامعه را در هر شرایطی بر زبان می آورد و لحظه ای از فکر و اندیشه آنان غافل نمی شد، در این راه پر خطر بارها به زندان و تبعید محکوم شد ولی هرگز عقب نشینی و واقعیت های اجتماعی را انکار نکرد.

اجازه میخواهم با احترام به تمامی جانباختگان فلسطینی و اسرائیلی شما را به عنوان مدیر اجرائی یو ان واچ مخاطب قرار داده و انتظار داشته باشم که از توضیحات شما اطلاع حاصل نمایم.
در ابتدای سخن تاکید می نمایم،به عنوان یک فعال حقوق بشرو کنشگر برابر حقوقی زنان با مردان به منشور حقوق بشروتمامی کنوانسیونها و میثاقین و ملحقات تصویب شده در ارگانهای رسمی سازمان ملل و شورای حقوق بشرباورمند بوده وبر همین اساس خواهان صلحی عادلانه بر مبنای مصوبات بین المللی برای فلسطین و اسرائیل می باشم.