در رابطه با هیچ مساله ای در ایران آمار دقیق وجود ندارد، به ویژه راجع به پدیده ای زشتی مانند کودکان کار، اشکال مختلفی دارد که به راحتی نمی توان همه ابعاد آن را دید. از این رو، تحقیق و تهیه آمار کودکان کار، بخشی از مبارزه اجتماعی فعالین این عرصه، برای لغو کار کودک است. یعنی این که باید با مبرازه و روشنگری مداوم به حکومت تحمیل کرد که چه تعداد کودک کار وجود دارد، خود بخشی از مبارزه است و حکومت چه وظایفی در مقابل آنان و خانواده آن ها دارد.

برای گفتگوی زیر نزدیک به سه سال انتظار کشیدم. این مصاحبه می توانست دو سال پیش انجام شود. اما چون هدف گفتگو انتقال داده های مستند از درونی ترین لایه های احساسی پناهجو یا پناهنده ایرانی است، زمان زیادی باید از رابطهٔ اول و سوم شخص می گذشت تا پرده های دوگانگی و چندچهره گی تا حدی فرو افتند و نیاز به گفتن در پناهجو یا پناهنده ایجاد شده باشد.

تصویری که می‌بینید پلاکاردیست که در دهه شصت میلادی تهیه شد و همانطوری که پیداست با عنوان " واندرفول کپنهاگن" (۱) نام گذاری گردید و شهرت یافت.
موضوع آن که در واقع می‌بایست صبوری و متانت مردم دانمارک را به نمایش بگذارد، توسط هنرمندی بنام " ویگو وان بی‌" (۲) در سال ۱۹۵۹ به تصویر در آمد . و آن اردکی است که جوجه‌هایش را از عرض خیابان عبور می‌دهد. بدین منظور ترافیک خیابان هم بفرمان افسر پلیس متوقف گردیده است. هدف اصلی‌ از نمایش این رویداد ظاهراً جذب توریست‌های بیشتر به کپنهاک بود. شهری که به استناد این پلاکارد هم در آن آرامش و درایت بود و هم تمکین به قانون ازجانب شهروندان عادی روزمره بحساب می‌آمد.