جمهوری اسلامی از سویی به سرمایه‌گذاری در عرصه‌ی ورزش کشور روی خوش نشان نمی‌دهد. حتا مدیران پخمه‌ی آن پس از گذشت سه سال تاکنون نتوانسته‌اند که تعمیرات ورزشگاه آزادی را به اتمام برسانند. اینک هم مسابقات فوتبال در زمین‌هایی برگزار می‌گردد که با شأن و منزلت ورزشکاران ایران سازگاری نشان نمی‌دهد. سوای از این، زمین‌ها از تجهیزات ایمنی لازم چندان بهره‌ای ندارند. هم‌چنین در رویکردی نادر زمین‌های فوتبال ایران چمن نمی‌شوند و ورزشکاران همیشه از چاله‌های زمین فوتبال رنج می‌برند. در نتیجه حرمت اجتماعی و حرفه‌ای ورزشکاران را در جایی محترم نمی‌شمارند و ضمن آن تماشاگران نیز تحقیر می‌شوند.

شهردار زپرتی تهران همچنان بر شمار مدیران مداح شهر می‌افزاید. گویا در شهرداری تهران مداحی را نیز رشته‌ای کاربردی و مهندسی به شمار م‌یآورند و با مداحی و نوحه‌خوانی همین مدیران است که ایمان مردم به دین حکومتی افزایش خواهد یافت. جلسات اداری شهرداری تهران هم با نوحه‌خوانی مداحان شروع می‌شود. مگر از این مداحان زنباره و سفره‌خواره جز مرثیه‌خوانی چه کاری برای شهر ساخته است؟ از سویی، اینک شماری از مداحان در ساختمان پیشین خانه‌ی اندیشمندان پرسه می‌زنند. خانه‌ای که پیش از این هیأت امنای آن را به تخلیه‌ی ملک مجبور نمودند که در فضای آن، همین مداحان حکومتی را به موعظه‌ی جماعتی از جیره‌خواران دفتر رهبری بنشانند.