خاطر نشان می‌کنیم که «شلومو ساند» مورخی اسرائیلی است متخصص در تاریخ معاصر. او دو سال اول زندگی‌اش را در اردوگاههای یهودیان لهستانی در آلمان گذرانده است. با پدر و مادرش به اسرائیل مهاجرت کرده و پس از جنگ شش روزه ۱۹۶۷ که در آن به عنوان سربازی ساده شرکت کرده بود، در جنبش چپ رادیکال اسرائیل که خواستار دولتی دو ملیتی یهودی - فلسطینی بوده‌اند مبارزه کرده است.

نویسندگان این کتاب، با اسناد و شواهد غیر قابل انکار و با استدلال‌های محکم نشان داده‌اند که لابی اسرائیل در آمریکا در واقع تامین کننده منافع دولت اسرائیل است و حتی جنگ ناخواسته ایالات متحده با عراق بوسیله نفوذ و حمایت این لابی به دولتمردان آمریکا تحمیل شده بود.

با جرئت می‌توان گفت که در بشار اسد هیچ ویژگی که او را از دیگر دیکتاتورهای سرنگون شده - زین العابدین بن علی، حسنی مبارک. معمر قذافی - متمایز کند ندارد و تنها دلیلی که می‌توان یافت حمایت و پشتیبانی نابخردانه و همه جانبه - سیاسی، نظامی، تسلیحاتی، مالی و نیروی انسانی - حکومت ولایت مطلقه فقیه و در درجه بعد روسیه از این حکومت خودکامه و جنایتکاراست.

هیچ کشوری را نمی توان یافت که پیوند های زبانی، فرهنگی ، تمدنی و تاریخی آن با ۵ میلیون کرد های عراقی به اندازه ایران و ایرانیان باشد. بسیاری از جنبه های فرهنگی و اجتماعی کردهای عراق عمیقا ایرانی و وابسته به ایران است. در حالیکه کردهای عراق هیچ میل و رغبتی برای نزدیکی با اعراب و ترکها (ترکیه) ندارند، بنحو غریبی دل و جان شان در گرو فرهنگ و تمدن ایرانی است. برخلاف سردی و اکراه شان نسبت به اعراب و ترکها ،عمیقا نسبت به ایران و ایرانیان احساس وابستگی دارند.

در یک ساعت اول فیلم اعمال شکنجه با لذتی مستهجن در جزئیات نشان داده می‌شود. فیلم «صفر، تاریک، سی» در واقع اساسا کپی فتیشیسمی است که مقامات عالی رتبه دولت بوش در این زمینه اجرا می‌کنند. چنری، دونالد رامزفلد، داوید آدینگتون و جان یو بر جزئیات این «شیوه‌های بازجوئی مدرن و پیشرفته» تکیه دارند و تا این مرحله پیش می‌روند که در چه درجه‌ای این آزار‌ها می‌تواند اثر داشته باشد و قابل اجرا باشد.

ابو محمد اکنون یکی از ۲۷۰۰ عضو شورای نظامی کرد‌ها است که به عنوان اولین گروه کردی از دسامبر ۲۰۱۲ به این سو در کنار ارتش آزاد سوریه می‌جنگد. این شورا دو واحد رزمی دارد: گردان العدل و گردان صلاح الدین که به نام رهبر نامی کرد که در سال ۱۱۸۷ جنگجویان صلیبی را در نزدیکی شهر امروزی طبریه در اسراییل شکست داد، نام گذاری شده است. صد‌ها مبارز دیگر در سلول‌های مخفی در شهرهای مهم کردنشین سازماندهی شده‌اند و آماده‌اند که در صورت لزوم در مقابل پ ک ک بایستند.

حق زنان در تصمیم‌گیری‌ بر تن و مناسبات جنسی‌شان در خیلی از کشورهای اروپایی، علیرغم ادعای سران آن کشورها در حفظ و رعایت قوانین و موازین بین‌المللی که مربوط می‌شوند به حقوق زنان، در معرض تهدید جدی است. این ضربه‌ی سهمگین و بازگشت به دورانی که زنان در رنج بی‌حقوقی بودند، موجب ضعیف‌تر شدن پیمان‌نامه‌های برابری حقوق زنان با مردان نیز می‌شود.

«چاوز‌ها! حاکمان باریناس» عنوان مقالهٔ ترجمه شده ایست از مجلهٔ اشپیگل آلمانی سال ۲۰۰۸. یعنی پنج سال قبل از مرگ هوگو چاوز رهبر کشور ونزوئلا.
عادت به سایت گردی شبانه‌ام باعث کشف این مقاله شد. شنبه شب بعداز مختصر استراحت ازکار روزانه طبق معمول سراغ اینترنت رفتم، در گردش آرشیو سایت‌ها عنوان ترجمه شدهٔ مقالهٔ «حاکمان باریناس» ذهنم را بخود مشغول کرد. از آنجا که این روز‌ها مقالات پی در پی در دفاع از سوسیالیسم و دست آوردهای هوگو چاوز نوشته شده و می‌شود لازم دیدم این مقاله را برای باز چاپ در اختیار چند سایت پر تردد قرار دهم.

گمان نمی‌کنم کسی با بخش مترقی و آگاه سینمای آمریکا آشنا باشد و نامشان پن، الیور استون، و مایکل مور را در راس آن نشناسد. این هر سه اهل سینما که حساسیت های انسان دوستانه‌شان بر کسی پوشیده نیست از نزدیک با هوگو چاوز تماس داشته و با آنچه در ونزوئلا در دوره او گذشته به خوبی آشنایند. هر سه نفر نیز چنان از ثروت و شهرت و محبوبیت بهره دارند که نیازی به مجیزگوئی از این و آن رهبر ندارند، و عجیب نیست که هر سه از منتقدان بی پروای رهبران جامعه خود، آمریکا، بوده و هستند.

ما، دخترانی دبیرستانی، ۱۵-۱۶ ساله و سربراه بودیم که کتاب جنس دوم، اذهان ما را روشن کرد. فکرنمی کنم هیچ کتابی مثل این کتاب وتا این اندازه ازطرف ما تفسیروتمجید شده باشد. سیمون دُبووار، با شرح داستان تاریخ ستم برزنان و با درهم شکستن مفهوم کلی «طبیعت زنانه»، ما را از یوغی هزارساله برگردن آزاد کرد.
بیاد دارم با خواندن این کتاب، احساس می‌کردم که درواقع بال درآورده‌ام. سیمون دُبووار می‌گفت: «چون من عمل کنید، نهراسید. رهسپارفتح دنیا شوید، دنیا از آن شماست.» این پیام بقدری روشن ومنصفانه بود که تمامی نسل من آن را درک کرد.

استفان هسل به مبارزات اجتماعی زحمتکشان فرانسه و جهان توجه فراوان مبذول می‌داشت و با بیانیه‌ها و سخنان خود و با استفاده از اعتبار کم نظیری که در جامعه فرانسه داشت در حمایت از محرومان، مهاجران بدون کارت اقامت، بازنشسته‌ها و نیز علیه سرکوزی موضع می‌گرفت. در فرهنگ اصطلاحات چپ، او اصلاح طلب بود و جانبدار عدم خشونت، که به نافرمانی عمومی و شورش فراخوان می‌داد. یکی از برجسته‌ترین موضع گیری‌های او نگارش کتابی پر مغز، ابتکاری اما کم حجم بود که در سال ۲۰۱۰ با عنوان «برآشوبید!» منتشر شد و در فاصله اندکی میلیون‌ها نسخه از آن به فروش رسید و به زبان‌های متعدد ترجمه گشت (۳). موفقیت بی‌نظیر (۴) این فراخوان به اعتراض و شورش، باعث شد که وی فراخوان دیگری در ادامه آن تحت عنوان «دست به کار شوید!» منتشر کند.