جنبش کارگری، که عموما یک جنبش معترض در جامعه است، می توانست یک پارامتر مقاومت و اعتراض به ترامپیسم باشد. اما سندیکالیسم در آمریکا، (جنبش رسمی کارگری در آن کشور) یعنی اتحادیه ها و رٶسای آنها در فدراسیون کار آمریکا، خیلی وقیح و منفور است. حتی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از ساندرز هم حمایت نکرد! تمام منابعش را صرف کمپین انتخاباتی هیلاری کلینتون کرد، که حتی از افزایش حداقل دستمزد هم حمایت نمی کرد. اکنون با سر کار آمدن ترامپ و رتوریکهای پروتکشنیسم او، بخشی از همین رهبران اتحادیه ها با او دمخور شده اند.

آنچه مسلم است یکی از مشکلات جنبش کارگری ایران کمبود همنظری میان فعالین تشکلات فعالین کارگری است و این مسله ایست که همت و کوشش همگی رهبران رادیکال و پیشرو جنبش کارگری برای مقابله با آن را میطلبد؛ که البته این دیگر نه ربطی به اکبری دارد و نه به 'نمایندگان کارگری' خانه کارگر و شوراهای اسلامی کارگر . آقای اکبری شما بهتر است به حمایتتان به تشکلات وابسته حکومتی و اقتصاد مولد ادامه دهید. فعالین مستقل کارگری هم بر موانع عدم سازماندهی غلبه خواهند کرد.

در بررسی جنبش کارگری ایران در سالی که گذشت؛ در بستر سیاست عمومی رژیم اسلامی در مقابل جنبشهای اجتمایی ومردمی ،سیاست سرکوب وامنیتی کردن هرگونه تلاش اجتمایی برای بهبود وضعیت ادامه یافت. در مقابل این سیاست مرعوب کردن مخالفان ، خواست لغو وحذف جرم امنیتی برای فعالان جنبشهای اجتمایی ، به یک خواست مهم وعاملی برای همبستیگیهای بزرگ گروههای اجتمایی تبدیل شد.