س. حمیدی کارگران زیر هیجده سال و کارهای سخت و زیانآور
در قانون کار جمهوری اسلامی ایران برای سرپوش گذاشتن بر ابعاد غیر انسانی این ماجرا، کارگران زیر هیجده سال را "کارگر نوجوان" مینامند. بر پایهی مادهی ۸۲ قانون کار ساعت کار این کارگران نوجوان نیم ساعت زودتر از کارگران دیگر به پایان میرسد. شکی نیست که در جوانان میتوان توانایی بیشتری برای کار فکری و یا بدنی سراغ گرفت. اما قانوننویسان جمهوری اسلامی هرگز نمیتوانند این توانایی را در کودکان پانزده ساله سراغ بگیرند. چنانکه به منظور تظاهر به اخلاق دینی دیدگاهی را تبلیغ میکنند که کودکان نیم ساعت زودتر از دیگر کارگران از کار در واحدهای تولیدی مرخص گردند. اما با این همه مصوبهی یادشده همچنان از حد و حدود تعارفی اداری و خودمانی فراتر نمیرود.
علیرضا ثقفیاز این زلزله بار دیگر زلزله ای مهیب، گوشه ای از این مرز و بوم را ویران کرد. جان هزاران نفر را گرفت و دهها هزار نفر را بي خانمان كرد در دنیای کنونی، زلزله رویدادی طبیعی است، اما به واقع سبب مرگ و ویرانی زندگی ها نمی شود، نابرابری و بی عدالتی در توزیع ثروت و منابع است که ویرانی و مرگ و نیستی جانهای بسیاری را به دنبال می آورد. جدال غارت و چپاول با جان انسانها در بحران هایی مانند زلزله فقط نمایان ترمی شود و در این جدال، آنکه سرمایه ای ندارد، اولین قربانی خواهد بود.
امير جواهری لنگرودی محمود صالحی فعال سرشناس کارگری را به زندان بردند!
چنین انسانی را به قفل و زنجیربستن ، به چه معنا است؟ محمود صالحی چهره نام آشنای عرصه کار و کارگری در سقز کردستان ایران ؛ که تا چندی پیش خود صدای بی صدایان بود و سخنگویی دو کمیته دفاعی " رضا شهابی" و "بهنام ابراهیم زاده" دو فعال کارگری زندانی را به عهده داشت و به مدافعه از حقوق آنان می پرداخت . وی همواره سازوکار فعالین کارگری زندانی شده را بعهده می گرفت. از کورش بخشنده، عثمان اسماعیلی، محمد جراحی گرفته تا دیگرانی که در بند و قید آسیب پذیری قصابانه این نظام ضد کارگری اند. اما امروز خود به زندان کشانده شده و در بند زندانبانانش به سر می برد تا بی صدایش نمایند و او را به دور سفره خونین خویش بکشانند .
علیرضا ثقفیآيا شوروي در دوران استالين سوسياليستي بود؟ به مناسبت يكصدمين سال انقلاب اكتبر اگر بخواهم قضاوت خودم را در باره استالين و نظام شوروي بگويم آن است كه نظام شوروي به خاطر تمركز سرمايهها در دست دولت از نظام فعلي جهان كه در آن سرمايه داران خصوصي بر همه چيز حاكم اند و فقر و اعتياد و كارتن خوابي و بيكاري نيم بيشتر جهان را گرفته است، به لحاظ اقتصادي به سوسياليسم نزديك تر بود؛ هر چند كه به خاطر وجود ديكتاتوري سياسي و به خصوص وجود مجازات اعدام و به خصوص اعدام مخالفان سياسي و روشنفكران نمي توانست قرابتي با سوسياليسمي داشته باشد كه مورد ادعاي بنيان گزاران آن است و يا در آينده بتواند به سوسياليسم برسد.
|