گورباچف از چهره‌های شاخص قرن بیستم بود. «قرنی که با خودنمایی قیصر ویلهم و مقاومت ژنرال پتن و روی‌کار‌آمدن لنین و استالین آغاز شد و با جهانگشایی هیتلر و پایداری چرچیل، دوگل، روزولت، مائو، چوئن لای و ترومن، دو جنگ جهانی با انبوه کشتگان ده‌ها میلیونی را پشت سر گذاشت تا وارد میانه قرن شد و با کشمکش‌ چهره‌هایی چون خروشچف، جان اف کندی و فیدل کاسترو تا مرز جنگ بزرگ دیگری رفت...»...
کاهش سلاح‌های اتمی، تشنج زدایی، تلاش برای همزیستی به جای ستیز و دشمنی، همه یادآور اوست. همچنین شفافیت و دگرگون‌سازی، طرح‌ها و اندیشه‌‌های نو، و اینکه «اتم صلح آمیز، توهمی بیش نیست»... افسوس که نظامیان خشک مغز، سد راهش بودند. تانک‌ها را به خیابان آوردند و... اینکه مردم از کودتاگران استقبال نکردند، موضوع دیگری است.