فتان جوکار زنان آشنا و نا آشنای زمانهی باقر مؤمنی* (سخنی دربارهی کتاب باقرمؤمنی، رهروی در راه بیپایان) به دیدهی من این کتاب دریاییست از دیدهها، شنیدهها و تجربههای ارزشمند انسانهای پیشرو، روشنفکر و سیاسی دست کم سه نسل. هرکس میتواند از این دریا، صیدی کند؛ در زمینههای گوناگون: مارکسیسم، سیاست، فرهنگ، روشنفکر و زندگی روشنفکری، فلسفه، تاریخ، تاریخ مبارزات اجتماعی، روانکاوی و تیپهای مختلف زن متجدد ایرانی. این کتاب حاصل تلاشی چهارده ساله است. ناصر مهاجر با وسواس و نکتهسنجی، جستجو و پژوهش خود را آغاز میکند.
منصوره شجاعیروزی که کینه به ایران آمد نوشتن از زبان ملاقاتیها نوشتن از درد زندان در این سوی میلهها است. از جمله این آثار میتوان به کتاب جای خالی مامان اثر حامد فرمند اشاره کرد که روایت کودک یک زندانی سیاسی از دورانی است که به ملاقات مادر زندانیاش میرفته است. این آثار فارغ از گرایش سیاسی و ایدئولوژیک نویسندگان و شخصیتهای اصلی آن به درستی میتواند در کنار دیگر آثار مربوط به ادبیات مقاومت جای بگیرد زیرا نقش ملاقاتیها و اعضای خانوادهی زندانیان سیاسی در همراهی یا ناهمراهی با زندانیان در روند مقاومت و مبارزه برای عدالتخواهی و برابری جایگاه خاص خود را داشته و دارد. اما نگاه تیزبین و منتقد نوشابه امیری ضمن واکاوی آنچه بر سر خانواده و نزدیکان یک زندانی میآید تیغ نقد را متوجه ضعفها و شکستهای آنان نیز کرده است.
الهه امانیتوسعه پایدار انسانی در گرو برابری جنسیتی بحث زنان، برابری جنسیتی و توسعه پایدار یکی از مباحث جدی قرن بیست و یکم است که از حاشیه به مرکز مباحث جهانی گذار نموده است. چگونه می توان از توسعه انسانی، توسعه پایدار، چالش ها و مفاهیم آن واکاوی کرد و اثرات، پتانسیل ها، موانع و راهکارهای زدودن نابرابری های جنسیتی را که فرآیند سیستم پدر/مردسالاری است، مورد توجه قرار نداد. به عبارتی رویکرد توسعه انسانی در گرو رفع نابرابری هایی است که در ابعاد گسترده و عمیق، جامعه بشری را مورد تهدید قرار داده است.
بیانیه جمعی از فعالان زنان ایران در اعتراض به سرکوب و کشتار معترضین آبان ۹۸ فعالان زنان در این بیانیه که به امضای ۱۴۰ نفر رسیده است، سیاستهای اقتصادی حکومت را مسبب استثمار نیروی کار، بیکاری و محرومیت از خدمات اجتماعی دانستند که با گران شدن بنزین به اعتراض گسترده در صدها شهر رسید. اما پاسخ حکومت به این اعتراضها، کشتار و دستگیری گسترده بود: «اقتدار طلبان چارهای جز این ندیدند که به سرکوب شدید و عریان معترضان بپردازند. بر اساس آمارهای منتشر شده صدها نفر تاکنون جان باختهاند هرچند آمارهای غیررسمی از تعداد بیشتری خبر میدهد که برخی از آنان کودک هستند. ویدیوهای تازه منتشر شده نشان میدهند که چگونه محرومان که زمانی ادعا میشد ولینعمتان این کشورند به رگبار بسته شدهاند. اخباری که کم کم از دیوار سرکوب و سکوت میگذرند عیان میسازند که چگونه در شهری چون ماهشهر که نمونه واضحی است از تلاقی فرودستی قومی و طبقاتی، برای به خاک و خون کشیدن معترضان حتی از به میدان آوردن تانک نیز فروگذار نمیشود.»
|