انسان درمقابل احساساتی مانند بیهودگی وپوچی (وقت تلف کردن) میتواند ازهرطریقی که مناسب افکاراو وسازنده با درجه پتانسیل اوباشد برای خود سرگرمیهائی تهیه کند. البته احساس بیهودگی درهرانسانی فرق میکند زیرا که مکانیزم (ترکیب عوامل مکانیکی) بدن متفاوت است. چنانچه سطح بی حوصلگی خیلی بالا برود این احساس به دلتنگی وپریشانی مبدل میشود که باعث رنجش بیش ازحد شخص میشود.

قطب بندی ها و موضع گیری های سیاسی در پیوند با خیزش اجتماعی مردم ایران، عموماً معطوف به تعابیر وتحلیل های ارائه شده از «جنبش سبز» بوده است.
اما یک پرسش ساده: داده ها و دریافت هایی که جانمایه «تحلیل»های موجود در جامعه ایرانی (خارج از کشور) بوده اند، چگونه و از چه منابعی تأمین شده اند؟

ولین گروهی که در خارج به دفاع از حقوق انسانی زندانیان اسیر در ایران برخاست، زندانیان سیاسی سابق و فعالان سیاسی از گرایش های مختلف بودند. برای نخستین بار چپ و راست، مسلمان و سکولار اختلافات تاریخی و غیر تاریخی اش را در دفاع از حرمت و کرامت انسان به گوشه ای انداخت. همبستگی موجود نشان داد که زمانه از دهه سیاه شصت فاصله ی زیادی گرفته است. خارج کشور سهم خود را تا کنون در دفاع از حقوق انسان به بهترین وجه ممکن نشان داده است.
به زبان ساده پروژه غیر انسانی تواب سازی و اعتراف گیری بر خلاف گذشته در خارج کشور با شکست کامل مواجه گشت. حالا نوبت زنان و مردان جوان ایران است که صحنه گردانی ها و اعتراف گیری های دستاربندان مرتجع را با حرکت هایی هوشیارانه به ضدّ آن بدل سازند.
در پیوند با وقایع سالهای خون و جنون با سودابه اردوان، از زندانیان سیاسی سابق به گفتگو می نشینم.

تقی روزبه : مقدمتاً بگویم که من بر این باور نیستم که این جنبش معادل طبقه متوسط است. یعنی باید روشن شود که منظور از طبقه ی متوسط چیست و چه خصوصیاتی دارد. چون به هر حال صحبت هایی که می شود، این جنبش را وابسته به طبقه متوسط می کنند که در واقع پتانسیل آن را در نظر دارند. ولی این جنبش یک جنبش توده ای است؛ فراتر از طبقه متوسط است (حال هر تعریفی از طبقه متوسط داشته باشیم). این جنبش اکثریت بزرگی از مردم هست که به دنبال نان هستند، به دنبال زندگی ای هستند که از آن محروم شان کرده اند. این یک پدیده است...