وحدت به معنی یکی شدن چند تشکل باید باشد نه اضافه شدن یک تشکل جدید. کنگره برای اضافه کردن یک تشکل جدید نمی‌تواند کنگره‌ی وحدت باشد، چون اصلاً معلوم نیست عاقبت کار چیست. این سه جریان، اگر فضای دوستانه‌ی همراه با احترام و رعایت وجود داشته باشد، کم‌تر دلیلی برای واهمه از وحدت بیدرنگ و انحلال سازمان‌های قبلی خود نمی‌توانند داشته باشند. مگر چه اتفاقی می‌افتد؟ همه فدایی هستید و از یک جریان فکری هستید و نام فدایی هم حفظ می‌شود. آیا درست نیست به خاطر دادن یک سرمشق نیک به مردم کمی فدایی بشویم و از برخی علایق خود بگذریم؟ امیدوارم که این کار صورت بگیرد.

نه تنها وحدت فکری ـ سیاسی در حزب الزامی نیست، بلکه وجود آن اگر به شکل اغراق‌آمیز دنبال شود، منجر به رکود فکری و سیاسی در هر حزب و تشکلی خواهد شد. تنوع فکری و سیاسی و جدل در مورد دیدگاه های مختلف، می تواند به چالش های فکری منجر شده و باعث رشد حزب شده و امکان انتخاب بهترین فکر و سیاست را فراهم آورد. طبیعی است که برای پیشبرد اهداف و سیاست های حزب، اراده واحد ضروری است. اما این اراده با بکارگیری روش های درست در حزب می تواند در عین تنوع فکری ایجاد شود.

مهرداد درویش پور به قدرت رسیدن رهبران جدید در عربستان که خواستار ارائه چهره دیگری از خود هستند که با گذشته متفاوت است؛ گسترش نسل جوان این کشور که از طریق شبکه های اجتماعی با جهان مدرن در ارتباط هستند و فشارهای بین المللی برای اصلاحات اجتماعی در این کشور را واقعیت‌های سه گانه‌ای می داند که اصلاحات اخیر در عربستان ، خصوصاً در باره زنان این کشور را تبیین می کند.

رستاخیز مهمی ست و بسیار هم مهم حتی اگر سرکوب شود . برای اینکه یک نقطه عطف تاریخی ست در مبارزات چهل ساله ی مردم ایران و دوره ای جدید را رقم میزند که در عین حال نوعی عطف به ماسبق است
یعنی گوش همه را میکشد و میبرد به فریادها و مطالبات قیام بهمن ۵۷ که قیامی عمومی بود اما به خون کشیده شد و خصوصی گردید! اینها همان مطالبات معوقه است؛ نان کار آزادی! سابقه ی این جنبش به مطالبات اساسی قیامی بر میگردد که میبایست به انقلابی اجتماعی فرامیرویید و دموکراسی و آزادی و عدالت را به ارمغان می آورد ولی ملاخور شد و از شکم آنان «جمهوری اسلامی» در آمد و این گند بزرگ شد.ـماسبق است ـ

فساد و تزویر، دزدی و اختلاس، وسرکوب و اختناق سرانجام کاسه صبر مردم را لبریز کرد واز هفته گذشته اعتراضات پراکنده اقشار مختلف به یک جنبش سراسری مردمی در ایران فرا روئید که کلیت نظام حاکم برکشور را به چالش گرفته است. هجوم عوامل رژیم به مردم تاکنون دهها جان باخته ، صدها مجروح و بیش ازهزار بازداشتی برجا گذاشته است. با این وجود مقاومت و نافرمانی مدنی مردم در برابر سرکوب های رژیم تداوم یافته است.

گفتگوی رادیو پویا (وحید بدیعی)
با مسعود نقره کار

حداقل کاری که این جنبش کرد کنارزدن کاملِ نقاب اصلاح طلبی ازچهرۀ مشاطه گران نظام ولایت فقیه درداخل و خارج کشوراست

تجمع‌های اعتراضی که از هفتم دی ماه در برخی شهرهای ایران برگزار شد تا کنون به ۶۵ شهر در ۲۹ استان سرایت پیدا کرده است. بر اساس بیشتر ویدئوهای قابل تأیید و منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، اعتراض‌ها در اغلب شهرها دارای ویژگی‌های یکسانی هستند. مثلا با تاریک شدن هوا برگزار می شوند، از همان ابتدا با تندترین شعارهای ممکن برگزار شده اند و شعارهای مشابهی دارند.

مردم در این تظاهرات به روشنی حرف خود را زده و می گویند جمهوری اسلامی نمی خواهند و خواستار حکومت غیر دینی هستند. هر دو جناح میکوشند از این تظاهرات برای تضعیف جناح مقابل استفاده کنند، اما مردم در این تظاهرات به طرز بی سابقه ای با شعارهای سکولارعلیه کل نظام و طرح شعارهایی نظیر آزادی، جمهوری ایرانی و.. نشان دادند که خواهان فرارفتن از نظام هستند. در کلیه تظاهرات شهرهای ایران مردم شعارهایی داده اند که کل نظام را نشانه گرفته است. گرچه نمی توان هنوز از انقلاب سخن گفت، اما وضعیت بسیار جدی است.