اولین تحول مهم در انتخابات روز یکشنبه فرانسه آرا بی سابقه و غیرقابل انتظار راست افراطی در این انتخابات است. مارین لوپن نامزد حزب راست افراطی توانست تقریباً یک پنجم آراء فرانسویان را به خود اختصاص دهد. ژان ماری لوپن، پدر مارین لوپن و بنیان گذار جبهه ملی در دور اول انتخابات فرانسه در سال 2007، تنها ده درصد آراء را به دست آورده بود. آراء کسب شده توسط مارین لوپن بالاترین آرائی است که راست افراطی در یک کشور اروپائی به خود اختصاص می دهد و علامت هشداری است که در یکی از مهم ترین کشورهای اروپائی یک حزب فاشیستی طراز جدید در حال تبدیل شدن به یک نیروی موثر سیاسی است. اما کدام عوامل موجب جهش آرا مارین لوپن شده است:

در دور اول فرانسوا هولاند28.5 درصد آرا و نیکولاسارکوزی 27 درصد آرا را بخود اختصاص داد. سرنوشت این انتخابات در دست 45 درصد رای دهندگانی که انتخاب دیگری داشتند. بنظر میاید که نیکولا سارکوز بپایان کار خود نزدیک است وفرانسوا هولاند در موضع مناسبی برای پیروزی قراردارد، ولی باید دیدکه این دو کاندیداچه پیشنهاداتی برای جلب این رای دهندگان دارند.

توسعه بیکاری در اروپا نشان می دهد که اقتصادهای ملی و بدنبالش شرایط زندگی تحت شرایط رکود بزرگ قرار دارد و این رکود بزرگ تبدیل به یک بحران بدهی شده است و همواره این شرایط به سرعت در حال پیشروی است. این مسئله خود قطبی شدن اجتماعی را در تمامی کشورهای اروپا قدرت بخشیده و فقر را مشخص تر نموده است. البته این مشخصه در اروپای شرقی حتی قبل از وقوع بحران هم بشدت وجود داشته است.

حزب سوسیالیست برنامه جدی برای مقابله با بحران کنونی سرمایه داری ندارد. زندگی گران و حقوقهای پایین ، مسکن ، بیکاری ، بیماری و بی آیندگی بیداد می کند. تجربه احزاب سوسیالیست در کشورهای مانند یونان و اسپانیا نشان می دهد که سیاست ریاضت کشی و پرداخت بحران سرمایه داری از جیب مزدبگیران نسخه مشترک آنها با احزاب سرمایه داری است. حزب سوسیالیست فرانسه تافته جدا بافته احزاب سوسیال دمکرات اروپا نیست و به احتمال زیاد همان سیاست ریاضت کشی را در پیش خواهد گرفت.

من گمان میکنم حساسیت و اهمیت این دوره از دو زاویه قابل تحلیل باشد. نخست ، زاویه ی خارجی ست که رخدادهایی مانند بهار عربی و حمله به لیبی و مسایل مربوط به سوریه در آن نقش دارند . همچنین کارکردی که فرانسه در اتحادیه اروپا، بویژه پیرامون مسایل مربوط به بدهی های کشورهایی چون یونان و اسپانیا دارد ، و دیگری زاویه ی داخلی است .

از هم اکنون دو پیروز انتخابات دور اول کارزار تبلیغاتی خود را آغاز نمودند. دیگر کاندیداها هریک با میزان رای خود میتوانند برای دور سوم یعنی انتخابات پارلمانی در ماه ژوئن وارد گفتگو و" امتیازگیری" در تعداد نماینده در پارلمان آینده شوند. از قرائن تا کنونی چنین درک میشود که همه گرایشات چپ به شمول " جبهه چپ"، سبزها و "حزب ضد سرمایه داری" با شعار کنار گذاشتن سارکوزی از قدرت ، فراخوان به پشتیبانی از آقای فرانسوا هلاند داده باشند. البته باستثناء حزب" مبارزه کارگران" که میخواهد از هم اکنون طبقه کار گر را در ماه سپتامبر علیه سرمایداری بسیج نماید.

انسداد کامل است. اپوزیسیون قادر به برانگیختن سقوط رژیم نیست. رژیم نیز از نابودی جنبشی ناتوان است که اراده و شجاعتش در فداکاری شگفت آور است. بازگشت به وضع پیشین غیر ممکن است و کنترل قدرت حاکمه بر روح و جان و بر جامعه ای سیاسی شده در طول ماه ها، هرگز میسر نخواهد شد. اصلاحات اعلام شده از سوی رژیم دمشق (قانون اساسی جدید، عفو های مکرر، و غیره) هیچ بردی ندارد. بخش های امنیتی حکومت و ارتش برای نابودی ، بمباران و شکنجه هر آن که دلشان بخواهد، چک سفید دریافت کرده اند.

این سوال که چه پروژه ای برای رهائی بخشی از جهانی سازی و یا غیر جهانی سازی وجود دارد، حاکی از آنست که احزاب چپ ،همچنین انجمنها و جنبشهای مدنی و سندیکائی در مقابل این موضوع عمده قرار دارند و از خود میپرسند که در برابر بحران فزاینده سرمایه داری و بویژه در شکل کنونی اش ـ مالی و جهانی شده چه آلترناتیوی وجود دارد؟ این سوال بویژه برای احزاب سوسیالیست و سوسیال دموکراتهای اروپائی که با بحران برنامه ای روبرو هستند برجسته تر شد.

بن بلا که شخصیتی محبوب و مورد احترام مردم کشورخود و بسیاری از مردم جهان بود در سال ۱۹۱۶ در مارنیا، در نزدیکی شهر اوران به ‌دنیا آمد. او که از آغاز جوانی در سازمان های استقلال طلب سرزمینش مبارزه کرده بود از بنیان‌گذاران "جبهه آزادیبخش ملی" الجزایر و از کسانی بود که قیام ۱۹۵۴ برای کسب استقلال الجزایر علیه استعمارگران فرانسوی را سازمان دادند. وی پس از استقلال الجزایر، سمت ریاست جمهوری و رهبری حزب حاکم را برعهده گرفت.

خودکشی داروسازبازنشسته ای-چهارم آوریل- دریونان بقدرکافی تکان دهنده،دراماتیک وازجهات گوناگون نمادین است. مستقیما وبی واسط باشرایط طاقت فرسای حاکم برجامعه ونشأت گرفته ازسیاست ها وتصمیم های اعلام شده کارگزاران نهادهای مالی وسیاسی طبقه حاکم براروپا وجهان، مرتبط بوده ونشاندهنده شکاف بارزبین واقعیت های تلخ زندگی و ادعاهای سرمایه داری است: ادعای مهد دموکراسی وحقوق بشر ازیکسو وتداوم برنامه ریاضت اقتصادی تبه کارانه، علیرغم اعتراض های عمومی علیه آن ازسوی دیگر.یک پارادوکس کامل!

پیداست که راه یافتن یک یا چند نماینده ی حزب خانم ... به پارلمان در یک انتخاب میان دوره ای که از بیش از ششصد نماینده ی مجلس تنها چهل و پنج تن از آنان باید از نو انتخاب شوند از لحاظ ظواهر کمّی می تواند کم اهمیت پنداشته شود. اما در واقع آنچه به این انتخابات اهمیت بسیار می بخشد، علاوه بر ورود رهبر بلامنازع آزادیخواهان برمه به پارلمان، که در حوزه ی انتخابی خود بیش از نود و نه در صد آراء را نیز به دست آورده است، این است که با هلهله های شادی صدها هزار تن از مردم این کشور که از پیروزی رهبر خود چون جشنی ملی استقبال کرده اند و می کنند دیکتاتورها بار دیگر می بینند که ده ها سال خفقان نیز نمی تواند عشق به آزادی را در یک ملت از میان بردارد.