حزب سوسیالیست برنامه جدی برای مقابله با بحران کنونی سرمایه داری ندارد. زندگی گران و حقوقهای پایین ، مسکن ، بیکاری ، بیماری و بی آیندگی بیداد می کند. تجربه احزاب سوسیالیست در کشورهای مانند یونان و اسپانیا نشان می دهد که سیاست ریاضت کشی و پرداخت بحران سرمایه داری از جیب مزدبگیران نسخه مشترک آنها با احزاب سرمایه داری است. حزب سوسیالیست فرانسه تافته جدا بافته احزاب سوسیال دمکرات اروپا نیست و به احتمال زیاد همان سیاست ریاضت کشی را در پیش خواهد گرفت. | |
مقدمه
برخلاف بسیاری از نظر سنجی ها که سارکوزی را برنده دور اول انتخابات معرفی می کردند. فرانسوا اولاند نماینده حزب سوسیالیست با بیش از 28 در صد در مقام اول قرار گرفت. سارکوزی اولین ریس جمهور فرانسه است که در دومین دوره مبارزه انتخاباتی در صدر قرار نگرفته است. این امر بخودی خود بیانگر دست رد زدن مردم به سیاستهای نئو لیبرالی سارکوزی است. حتی تمام تحریکات ضد مهاجرین سارکوزی مانع شکست وی در دور اول نشد و تا کنون تمام نظر سنجی ها از شکست سارکوزی در دور دوم انتخابات(6 ماه مه) سخن می‌گویند.
اولاند در این مبارزه انتخاباتی با شعار « تغییر هم اکنون» وارد میدان شد و با برنامه اصلاحات اجتماعی ، مذاکره با آلمان برای تجدید نظر در سیاستهای مالی اروپای واحد ، خروج بلافاصله از افغانستان ، اشتغال و… موفق به کسب رتبه اول شد.
اما پدیده نامبارک و نامیمون این دور از انتخابات، عروج حزب نژاد پرست و شبه فاشیست « جبهه ملی» به رهبری خانواده لوپن است. مارین لوپن با بیش از 17 در صد آرا در رده سوم انتخابات قرار گرفت. او با شعارهایی از قبیل همه نیروهای سیاسی چپ و راست فاسد هستند و به ملت خیانت می کنند، خروج از پول واحد اروپا و استقرار حاکمیت ملی به این موفقیت دست یافت.
اما در مقابل سورپریز و نقطه روشن این دور از انتخابات را بیشتر از هر چیز می‌توان استقبال از نماینده« جبهه چپ» ژان لوک ملانشون دانست. این جبهه که از حزب وی به نام حزب چپ ، حزب کمونیست فرانسه و چند گروه کوچک چپ تشکیل شده است، با ارایه یک برنامه کامل برای تغییرات رادیکال و ضد سرمایه داری توانست به انتخابات جان داده و هیجان عمومی ایجاد کند. وی که سخنرانی برجسته و از این نظر مورد تحسین دوست و دشمن است، با شعار« شورش و انقلاب مدنی» ،با شعار مبارزه طبقاتی ، با میتینگهای عظیم در فضای باز چهره‌ای مدرن و جذاب از خود ارایه داد. وی که استاد فلسفه و جوانترین سناتور فرانسه است، با کسب 12 درصد از آرا در ردیف چهارم قرار گرفت. جبهه چپ بدون تردید در آینده سیاسی فرانسه نقش انکار ناپذیری را بازی خواهد کرد. برگزاری انتخابات پارلمان در یک ماه آینده نیز معباری برای مخک زدن توازن قوا در بین طرفین خواهد بود. در این میان استراتژی جبهه چپ تبدیل به « جبهه مردمی» و انقلاب برای تشکیل جمهوری ششم فرانسه است.
فرانسوا بایرو سانتریست نیز با 9 در صد رای در جایگاه پنجم قرار گرفت. گروه سبزها با حدود 2درصد رای و گروهای دیگر چپ نیز حدود 1 درصد آرا را بدست آوردند.
مصاحبه با ‘عیسی صفا’ از اعضای حزب کمونیست فرانسه(پپاده شده از روی نوار صوتی):
قدرت ریس جمهور در فرانسه چگونه است؟
ریس جمهور در فرانسه ریس دولت است. نخست وزیر به وسیله وی تعیین می شود. ریاست ارتش را داردو سیاست خارجی هم بوسیله وی هدایت می شود. از سال 1958 ما در جمهوری پنجم فرانسه هستیم که قدرت ریس جمهور نسبت به جمهوریهای قبل افزایش یافته است. سارکوزی سعی کرد بازهم برقدرت خود بعنوان ریس جمهور بیفزاید. وی از این که اورا با ناپلون بناپارت مقایسه کنند خرسند بود. جبهه متحد چپ خواهان تغییر جمهوری پنجم به جمهوری ششم بر پایه مدرنیزه کردن دمکراسی و نهادهای آنست.
در صورت پیروزی چپ چه تغییراتی در سیاستهای اروپایی و بین المللی فرانسه رخ خواهد داد؟
ما در فرانسه دو نیروی چپ داریم. چپ سوسیالیست و چپ کمونیست. جبهه چپ با 12 در صد رای کلید پیروزی اولاند را در دست دارد. البته ملانشون بدون هیچ مذاکره ای ‘رای به اولاند’ را در دور دوم مورد تاکید قرار داد و موجب تشکر اولاند شد. در یک ماه آینده انتخابات شورای ملی خواهد بود. اگر جبهه چپ با گرایش کمونیستی بتواند تعداد قابل توجهی نماینده بدست آورد ، مسیر فرانسه در بسیاری از سیاستهای خود تغییر خواهد کرد. اگر حزب سوسیالیست به تنهایی حکومت کند و جبهه چپ از شرکت در دولت خودداری کند ، که احتمال آن زیاد است، تغییرات فوق العاده محسوسی در سیاست کنونی فرانسه ایجاد نخواهد شد. اولاند خواهان مذاکره مجدد با اروپای واحد در مورد سیاستهای مالی است. موضوع مهم این است که احتمالا در آینده نزدیک ، یعنی در چند هفته آینده ، آژانسهای مالی مانند استاندارد پور و مدیز که بین المللی و آمریکایی هستند ، کد اعتبار مالی فرانسه را پایین خواهند آورد.این عمل باعث خواهد شد که دولت فرانسه برای قرض پول بجای بهره 3درصدی ، بهره 6 در صدی بپردازد. اولاند در صورت انتخاب شدن به ریاست جمهوری در مقابل چنین حمله ای چه خواهد کرد؟ مقابله یا تسلیم؟ خروج از ناتو در دستور کار حزب سوسیالیست نیست. اما خروج از افغانستان بلافاصله شروع خواهد شد. سوسیالیستها در مورد ایران هم تفاوتهایی با دست راستیها دارند. موضع سیاسی آنها علیه جهموری اسلامی تندتر و سخت تر است. جمهوری اسلامی هیچگاه خواهان پیروزی چپها در فرانسه نیست. جمهوری اسلامی در فرانسه طرفدار حزب فاشیسهای « جبهه ملی» لوپن است و بر اساس مدارک معتبر به این حزب در انتشار کتابهای ضد یهودی کمک مالی کرده است.
تاثیر حکومت چپ در زندگی روزمره مردم چگونه خواهد بود؟
حزب سوسیالیست برنامه جدی برای مقابله با بحران کنونی سرمایه داری ندارد. زندگی گران و حقوقهای پایین ، مسکن ، بیکاری ، بیماری و بی آیندگی بیداد می کند. تجربه احزاب سوسیالیست در کشورهای مانند یونان و اسپانیا نشان می دهد که سیاست ریاضت کشی و پرداخت بحران سرمایه داری از جیب مزدبگیران نسخه مشترک آنها با احزاب سرمایه داری است. حزب سوسیالیست فرانسه تافته جدا بافته احزاب سوسیال دمکرات اروپا نیست و به احتمال زیاد همان سیاست ریاضت کشی را در پیش خواهد گرفت.ا ین روند فقط با تقویت و تاثیر جبهه چپ در فرانسه می تواند تغییر کند. انتخابات مجلش شورای ملی در یک ماه دیگر می تواند جبهه چپ را در رتبه بالاتری از تعادل قوا قرار دهد. هدف جبهه چپ تبدیل به « جبهه مردمی» است.در صورت تشکیل چنین جبهه ای با فشار از پایین می توان به مقابله با سرمایه داری پرداخت.
درسهایی این انتخابات برای چپ ایران چیست؟
چپ ایران باید شکست سرمایه داری در اروپا و جهان را به گوش جامعه ایران برساند. برآمد چپ در فرانسه استثنایی نیست. این روند ادامه رشد چپ در آمریکای لاتین ، تحولات دنیای عرب ، مبارزه علیه سرمایه داری جهانی شده در سراسر جهان است. در تمام این جنبشها دو شعار دوشاش هم حرکت کرده اند: دمکراسی واقعی برای مردم و عدالت اجتماعی و مبارزه با بهره کشی اقتصادی از دنیای کار. و شاید بزرگترین درس از نظر من این باشد که به گفته مارکس و لنین « هر مبارزه طبقاتی قبل از هر چیز یک مبارزه سیاسی است».
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
