از هفته گذشته، اخباری مبنی براین که ویکی لیکس درآینده نزدیک بیش از دومیلیون سند و مدرک تازه را منتشر می کند پخش شد و روز دوشنبه 29 نوامبر بیش از 250 هزار سند تازه منتشر شد که بنابر برخی از آنها، سفیران ایالات متحده امریکا در کشورهای محل مأموریت خود به فعّالیت های جاسوسی و جمع آوری اطلاعات می پردازند. به گزارش رادیو صدای آلمان، دولت امریکا پس از انتشار این اسناد برروی اینترنت رسما انتشار آنها را محکوم کرد و هیلاری کلینتون وزیر امورخارجه گفت که انتشار این اسناد جان بسیاری از افراد و روابط جامعه بین المللی را به خطر می اندازد.

گزارش اخیر دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیرامون فعالیت‌های اتمی ایران حاکی از توقف یک یا چند روزه غنی‌سازی اورانیوم در نطنز در فاصله ۱۶ تا ۲۲ نوامبر جاری است. گذشته از احتمال فراوان حملات سایبری علیه تأسیسات اتمی ایران، تولید سوخت اتمی که جمهوری اسلامی از آن به عنوان اصلی‌ترین هدف برنامه‌های هسته‌ای خود یاد می‌کند با سه مشکل اساسی روبه‌رو است.

پايه ای ترين معيار بررسی سياست خارجی ايران معيار "منافع ملی" است. در اين چارچوب است که حاکميت ايران بايد از سياستهايش دفاع کند و آنها را توجيه نمايد. در همين چارچوب است که می توان سئوال کرد آيا سياست تنش زای کنونی در خدمت منافع ملی ماست؟ اگر اينچنين نيست پس سياست کنونی ايران به چه منافعی و به چه اهدافی چشم دارد؟

کنفرانس ليسبون علاوه بر تدوين طرحهای دفاع و امنيت مشترک، بازدارندگی و مديريت بحران های منطقه ای، قرار است موضوع همکاری های آينده ناتو با روسيه و همچنين اجرای طرح خروج نيروهای نظامی از افغانستان طی سه سال آينده را مورد بررسی قرار دهد.

اجلاس سران در جمهوری آذربایجان بدون هیچ دستآوردی برای جمهوری اسلامی به پایان رسید. با پیشنهاد قزاقستان صید ماهی خاویار به مدت 5 سال ممنوع خواهد شد و چگونگی اجرای آن هم در 3 ماه آینده مشخص خواهد شد. باز هم سهم ایران از دریای خزر در پرده ای از ابهام قرار گرفت و به نظر می رسد با گذشت زمان کمتر خواهد شد. این در حالی است که در پیرامون دریای خزر مردمانی زندگی می کنند که از نظر فرهنگی. زبانی و تباری به هم نزدیک اند.

چیزی حدود یک دهه، غیر وفادارها و عمدتآ صداهای منتقد چپ در درون جنتش سوسیال دمکراسی غربال شدند، اقدامی که در نهایت توان و امکان رای دهندگان را از توجه به خواب و تخیلات ناشی ازخصوصی سازی و رویایی بورژوازی گرفت...
آیا این یک واقعه تاریخی است که ما شاهد آن هستیم؟ آیا دوران سوسیال دمکراسی به سرآمده است؟

همه کتابهای خاطرات به ویژه وقتی توسط سیاستمداران نوشته می‌شود، تا حدودی با توجیه عملکرد خودشان همراه است و صاحب خاطرات آگاهانه و ناآگاهانه می‌کوشد در برابر قضاوت آیندگان و تاریخ، سنگ بیاندازد و پیشدستی کند. در اینگونه خاطرات کمتر با گزارش صادقانه رویداها و تعلیل (تحلیل علتها)ی آن روبرو هستیم.
رفتار و کردار بوش چه وقتی مشت بر روی میز می‌کوبید وداد و هوار راه می‌انداخت و چه زمانیکه زیر میز و دور از نگاه جامعه با امثال دیک‌ چینی نقشه می‌ریخت و به حساب مردم آمریکا می‌گذاشت، تردید برمی‌دارد و آقای بوش در این کتاب به جای آنکه توضیح دهند چرا در افکار عمومی جهان نام ایالات متحده با جنگ‌افروزی و توطئه آلوده شده، به توجیه عملکرد خود می‌پردازد.

درسال ۱۹۹۰ دارودسته نظامی حاکم یک انتخابات عمومی برگزار کرد که درآن "اتحادملّی برای دموکراسی" ۵۹ درصد مجموع آراء و ۸۰ درصد کرسی های مجلس را بدست آورد. با چنین پیروزی بزرگی، خانم سوچی می بایست سمت نخست وزیر را به دست می آورد. دارودسته نظامی حاکم نتیجه انتخابات را لغو و از تحویل قدرت به برنده انتخابات خودداری کرد. این امر موجب اعتراضات گسترده در سطح بین المللی شد و حکومت نظامیان خانم سوچی را در خانه اش زندانی کرد. آن سان سوچی درسال ۱۹۹۰ جایزه آندره ساخاروف برای آزادی اندیشه و سال پس از آن جایزه صلح نوبل را بدست آورد.

موضوع اصلی کنفراس ۲۰ کشور صنعتی که اکنون در سئول جریان دارد جنگ ارزی است که خصلت بسیار حاد یافته است. دو طرف اصلی این جنگ آمریکا و چین هستند که اقتصادهایشان هر یک به نوبه خود نقش تعیین کننده ای در اقتصادی جهانی ایفاء می نماید و بنابراین نرخ برابری ارزهای آنها می تواند تاثیرات تعیین کننده ای بر روی اقتصاد کشورهای دیگربر جای بگذارد.

اعلام تاریخ احتمالی تازه و تاخیر دوباره در آغاز مذاکرات اتمی آینده بین گروه ۵+۱ و ایران نشانه به نتیجه نرسیدن گفت‌وگوهای مقدماتی جاری پیرامون تعیین دستور مذاکرات و شانس اندک به نتیجه رسیدن آن است. درعین حال هر دو طرف شرکت در مذاکرات را موافق با مصالح کوتاه‌مدت خود می‌بینند.
بنا بر گزارش‌های غیررسمی، مذاکرات آینده می‌تواند بین ۲۳ ماه نوامبر جاری و پنج دسامبر آینده صورت گیرد. بنا بر گمانه‌زنی‌های پیشین، انتظار می‌رفت مذاکرات اتمی با ایران در فاصله ۱۴ تا ۱۵ نوامبر جاری انجام شود.

به نام خلق فلسطین، رهبران مقاومت و سازمان آزادیبخش فلسطین به خاطر دعوت برای شرکت در نشست عمومی سازمان ملل که با شرکت تمامی اعضاء برگزار می‌گردد، سپاسگزارم و از همه نمایندگان کشورهای عضو که تصمیم گرفتند مسئله فلسطین به عنوان موضوعی جداگانه بررسی شود قدردانی می‌کنم، قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل برای دعوت ما و ایراد سخنرانی، با تصمیم شما صورت گرفت و به عمل درآمد

مذاکراتی که روز دوم سپتامبر با سرپرستی پرزیدنت باراک اوباما میان اسرائیلی ها و فلسطینی ها آغاز شده، نه فقط با ادامه شهرک سازی های استعماری روبروست، بلکه همچنین با دوبینش کاملا متفاوت مواجه است. از جمله در مورد بیت المقدس، مسئله پناهنگان، مزرها و آب. این بن بست موجب شده است تا گروهی از مسئولان از جمله اسرائیلی، راه حل ایجاد یک دولت بر روی سرزمین های میان مدیترانه و رود اردن را توصیه کنند.

شما می نويسيد: «ما استوار و مصمم، در مقابل بايکوت می ايستيم. زيرا ما طرفدار صلح هستيم.».
اما بايکوت، پيشاپيش، وجود دارد! از شست سال پيش تا به امروز، فلسطينی ها به وسيله ی اسراييل بايکوت شده اند. و شما هيچ اقدامی عليه اين بايکوت نمی کنيد.
رهبران اسراييل، به جز در معادله ی تناسب قوا، حرکت نمی کنند. و بايکوت اسراييل، سلاحی است کاملاً بر حق، به منظور تحميل صلح بر دولت اسراييل. همچنان که در آفريقای جنوبی، عليه آپارتايد به کار گرفته شد.

بریژیت باردو بازیگر جنجالی دهه پنجاه و شصت فرانسه که از اویل دهه هفتاد تاکنون در زمینه حمایت از حیوانات فعالیت می کند از سوی یک جنبش اکولوژیستی فرانسه به نام اتحاد اکولوژیستی مستقل (Alliance écologiste indépendant) برای مبارزات انتخابی برای تعیین ریاست جمهوری فرانسه در سال 2012 انتخاب شده است.
ستاره سابق سکسی سینمای فرانسه که در سال 1956 با فیلم( و خدا زن را آفرید ) به شهرت جهانی دست یافت گفته است که به پیشنهاد نامزدی برای ریاست جمهوری آینده فرانسه فکر می کند ولی در ضمن کتمان نکرد که برای او به چالش کشانیدن نیکلا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه جالب است.

تفاوتی که تظاهرات علیه آقای جیمی کارتر رئیس جمهوری اسبق آمریکا با نمونه های دیگر داشت این بود که جمعیت تظاهرکننده به شیوه ای اعتراض خود را نشان داد که کمتر شباهت به اعتراض های دیگر ایرانیان در این حدود سی سال داشت. هم از منظر شعارها و پلاکاردها و هم از شیوه ی پاره کردن کتاب خاطرات کارتر و هم پای کوفتن بر عکس ها و کتاب او از شیوه ی مرسوم اعتراض های مدنی درخور ایرانیان فاصله داشت و بیشتر خشم و عصبیت گروه های تندروی اسلامی و حزب اللهی را تداعی می کرد.

با وجود شکست سنگین در انتخابات کنگره و کسب اکثریت شکننده و ناپایدار در مجلس سنا، اینها به معنای پایان کار اوباما نیست. درسال ۱۹۹۴، بیل کلینتون نیز درنیمهء نخستین دوره ریاست جمهوری خود اکثریت کنگره را به جمهوری خواهان باخت امّا این شکست مانع از آن نشد که ۲ سال بعد در انتخابات ریاست جمهوری بررقیب جمهوری خواه خود پیروز شود. با این حال، آن چه که با احتمال نزدیک به یقین می توان گفت این است که صورت مسئله بکلّی "تغییر" یافته است.

پدیده وابستگی جدید نیست. در سال 1969، وزیر امور خارجه شیلی، گابریل والدز، به ریچارد نیکسون گفته بود: «برای امریکای لاتین، سرمایه‌گذاری خارجی تا بوده به معنی آن بوده که پولی که از این کشورها خارج می‌شود چند برابر پولی است که سرمایه‌گذاری شده است. بدیگر سخن امریکای لاتین بیشتر داده تا دریافت کرده باشد».
در گذشته، برخی از حکومتها، و نه الزاما حکومت‌های چپ، از برنامه‌های توسعه مستقل متکی بر جایگزینی واردات دفاع کرده‌اند. این برنامه‌ها از سوی کسانی که معتقد بودند هدایت اقتصاد توسط «بورژوازی ملی» محکوم به شکست است، سخت مورد نقد قرار گرفته بود. آنها معتقد بودند که تنها راه، انقلاب اجتماعی است. کاردوسو جامعه شناس و لولای سندیکالیست از این دسته از منتقدان بودند.

دولت اوباما امروز از تحریم‌های اقتصادی به‌عنوان جانشینی برای حملهٔ نظامی استفاده می‌کند. با این تحریم‌ها او می‌خواهد به اسراییل نشان دهد که آمریکا حامی اسراییل است و در این راستا گام عملی برداشته است. این تحریم‌ها فقط یک اقدام ظاهری هستند که هدف آن نه نابودی رژیم حاکم بر ایران بلکه راضی نگهداشتن اسراییل است. به‌نظر من این تحریم‌ها تأثیر زیادی هم روی ایران نخواهند داشت. اگر امروز از هرکدام از مقامات آمریکا بپرسید که هدف از این تحریم‌ها چیست، چه نتیجه‌ای را دنبال می‌کند، و گام بعدی چه خواهد بود، او هیچ جوابی برای شما نخواهد داشت زیرا هیچ سیاست مشخصی وجود ندارد.

ظهارات احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران علیه اسرائیل، محکوم کردن ایران بخاطر معرفی رهبران اسرائیل به عنوان تهدید فوری و حیاتی، ممکن است موجب شود که فراموش کنیم که روابط میان دو کشور در گذشته گاهی مبهم بوده است و حتی پس از انقلاب اسلامی 1979. می دانیم که طی دیکتاتوری شاه، ایران و اسرائیل روابط استراتژیکی داشتند که بر پایه مبارزه با جهان عرب بنیاد نهاده شده بود. اتحادی که اتیوپی نجاشی (پادشاهی) و ترکیه (سه کشور غیر عرب منطقه) را هم در بر می گرفت. انقلاب 1979 به قطع روابط دیپلماتیک میان دو کشور منجر شد ولی تماس ها قطع نشد.