در بسیاری از کشورهای دنیا دولتها در کنترل مقدار نمک مصرفی به همراه غذاهای از پیش تهیه شده نقش دارند ولی در آمریکای شمالی متاسفانه چنین قانونی وجود ندارد و کمپانیهای مواد غذایی و رستورانها به چند دلیل اصلی به غذاها مقدار زیادی نمک اضافه می نمایند. اول اینکه به خاطر جلوگیری از فاسد شدن غذا و در ضمن به جهت مزه دلپذیری که به غذا می دهد و در نهایت وزنی که در غذاهای بازاری به وجود می آورد سود بیشتری به همراه خواهد داشت. مثلا کمپانی غذایی که هر سال صدها تن روغن بادام زمینی به بازار عرضه می کند، با اضافه نمودن دهها کیلو نمک بسیار ارزان قیمت، نمک را به قیمت روغن بادام زمینی به فروش می رساند.

او در مصاحبه با شهروند می‌گوید: "به نظر من وقتی به عالم نگاه کنی کره‌ای هست که بهش می‌گوییم زمین. مردم مختلف از کشورهای مختلف با سابقه‌های مختلف در آن هستند. همه‌ی ما چه ایرانی باشیم، چه عرب و چه آمریکایی و ... یکی هستیم. نیازهای بشر یکی است. می‌خواهیم خوشحال باشیم، می‌خواهیم سالم باشیم، می‌خواهیم کسی اذیت‌مان نکند... به نظر من اگر در مدتی که این‌جا هستیم بتوانیم کاری بکنیم برای کمک به مردم بکنیم مهم است. فرق نمی‌کند مردم کشوری که در آن متولد شدیم، یا مردم کشوری که در آن درس خواندیم و یا اصلا مردم کشوری دیگر".

جهانگیر، 9 ساله بود که همراه خانواده از عشق آباد به تهران مهاجرت کرد. تا سال 1327 خورشیدی، عضو تیم ملی ژیمناستیک ایران بود. در کنار آن، در رشته های کشتی و آکروبات نیز زورآزمائی می کرد، اما ورزش تنها دغدغه او نبود. در سال های توفانی آستانه کودتای 28 مرداد 1332 به سیاست پیوست و همراه با آن، در عرصه دکلمه و تئاتر به فعالیت پرداخت. به زندان افتاد و برای شش ماه در داخل ایران تبعید شد.

حدود یکماه از مأموریت ما در گلمورتی گذشت، ذخیره آرد مان به اتمام رسیده بود و نان برای خوردن نداشتیم، غذاهای کنسروشده نیز نزدیک به اتمام بود، یک حلب خرمائیرا که کدخدای گلمورتی برایمان فرستاده بود تمام کرده بودیم، ضمنا" میبایستی با دفترشرکت نیز تماس و آنها را درجریان کارها میگذاردیم.
همکارم که از دریده شدن وسیله کفتارها نجات یافته بود حاضر شد برای تهیه ملزومات و ضمنا" تماس با خانواده خود و گزارش کارهای انجام شده به شرکت، به ایرانشهر برود.

این دومین بار است که ماسوله این شهرک کوهستانی در گیلان، در سال های اخیر دچار سیل می شود. سیل پر خسارت سال ۱۳۷۷ که به جز ویرانی بسیار، بیش از ۳۰ کشته بجا گذاشت، در نوع خود حادثه ای تکان دهنده و برای مردمان بومی غیر قابل باور بود. نگارنده ـ به عنوان روزنامه نگار - که در دومین روز حادثه در آن سال، برای تهیه گزارش توانسته بود خود را به شهرک ویران در گل و لای و سنگ برساند، شاهد جسد ها و اتومبیل هایی بود که سیل با شدت باورنکردنی توانسته بود آن ها و هر چيز درسر راهش را به رودخانه ماسوله که در پایین دست شیب قرار دارد، بکوبد.

شنواره امسال بار مذهبى سنگينى دارد كه پيش‏ از هر چيز ناشى از توجهى است كه به سينماى اسرائيل نشان داده شده است كه خواهى نخواهى بار مذهبى دارد. اگر فيلم‌هاى سينماگران ايرانى را هم به اين مجموعه اضافه كنيم _ كه آن‌ها هم از همان قاعده خواهى نخواهى پيروى مى‌كنند _ و توجه كنيم كه حتا فيلم افتتاحيه فستيوال، «خلقت» هم موضوعى مذهبى دارد دليل سنگينى اين بار را درك مى‌كنيم.

آخرین فیلم اصغرفرهادی ( در باره الی ) ماجرای سفر کوتاه یک گروه هشت نفری به شمال ایران است که باسرخوشی آغاز می شود و با تلخی به پایان می رسد . این فیلم که در جشنواره اخیر برلین جایزه خرس نقره ای را نصیب کارگردانش کرد شاید یکی از معدود فیلم های ایرانی سال های اخیر باشد که نگاهی نیز به بازارهای جهانی دارد و تنها به بازار داخلی و مخاطب ایرانی اکتفا نکرده است .

من از شجاعت بی نظیرعباس حجری آگاه بودم. در دوره های سختی از زندان که ساواک شاه به تعرض علیه زندانیان اقدام کرده بود، حجری مثل یک سردار در پیکار، از غرور و حرمت همه زندانیان به دفاع پرداخته بود. در دوره تبعید در زندان براز جان، حجری مسؤلیت داخلی افسران در تعبید را برعهده داشت. شاید آن هائی که در زندان عادل آباد شیراز بوده اند،آن روزی که گارد شهربانی برای سرکوب و شکستن مقاومت زندانیان، نیروی بزرگی را وارد زندان کرده بود و سخنان بی پروا و شجاعانه حجری در پیشاپیش صفوف زندانیان و پس نشستن گارد حمله را به یاد داشته باشند.

آیا اتوریته تشکیلات و یا تأثیر دیدگاههای معین سیاسی عامل محدودیت ها و محدود بودن میدان مانور این رسانه در مواجهه با موضوعهای اجتماعی بوده است؟ آیا درک پایه از مقوله رسانه و نیز در نظر گرفتن نقش کلیدی «مهندسی افکار عمومی» کمبودهای اطلاع رسانی این رسانه را در سالهای گذشته توضیح می دهد؟
اصولاً آیا رسانه جامعه تبعیدی می تواند نسبت به مقوله مهندسی افکار و نیز گزارشهای افشاگرانه بی تفاوت باشد؟ شکل ایده ال کار اطلاع رسانی- روشنگری و حفظ خصلت «تبعید»ی رسانه چگونه می تواند باشد؟
در پیوند با پرسش های طرح شده با سعید افشار به گفتگو می نشینم.

مایکل مور و تازه ترین فیلمش، "سرمایه‌داری: داستان عاشقانه" این هفته به جشنواره‌ی تورنتو می‌آیند. این لحظه مهمی در تاریخ فیلم‌سازی مایکل مور است که 20 سال پیش با "راجر و من" نام خود را در عرصه‌ی سینمای مستند مطرح کرد و هفت سال پیش با دریافت اسکار برای "بولینگ برای کلمباین" و نطق دیدنی‌اش مشهورترین مستندساز جهان شد. خود او می‌گوید این فیلم را طوری ساخته که انگار آخرین فیلم زندگی‌اش بوده است. و در ضمن اضافه می‌کند در حالی که 20 سال پیش دنبال یک نفر، رئیس جنرال موتورز، بوده است، با این فیلم "کل نظام" را زیر علامت سئوال برده است. در این‌جا ترجمه‌ی مصاحبه‌ی مایکل مور با نشریه‌ی هالیوود ریپورتر را می‌خوانید: