رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی سرکوبگری‌های خود را علیه کارگران مبارز نیشکر هفت تپه تشدید کرده است. به گزارش سندیکای کارگران شرکت نیشکرهفت تپه، روز پنج شنبه ۸ آبان ماه در حالی که کارگران بخش‌های مختلف صنعتی در حمایت از همکاران خود که اضافه کاری تیر و مرداد ماه آنان واریز نشده است، در حال گفتگو با مسئولین شرکت بودند، نیروی‌های سرکوبگر پلیس با مداخله خود به قصد برهم زدن تجمع کارگران، باعث ایجاد نشنج شدند.

رفیق جهانبخش بنی‌بایرامی(جهان) متولد ۱۳۳۱ روستای لوندویل آستارا بود. او از سال ‌های جوانی به مبارزه علیه ظلم و ستم برخاست و برای تحقق آرزوهای انسانی و عدالت خواهانه اش به صفوف فدائیان خلق پیوست. در سال‌های سیاه دهه‌ی شصت برای گریز از چنگ ارگان های امنیتی جمهوری اسلامی مجبور به ترک زادگاه خود شد و مثل بسیاری دیگر از یارانش به زندگی مخفی روی آورد. اما دشواری‌های زندگی غیر علنی نتوانست خللی در اراده‌ی او وارد کند. او عضو سازمان فدائیان خلق ایران -اکثریت بود و تا آخرین لحظات زندگی‌ به برقراری سوسیالیسم، رهایی کارگران و زحمتکشان از یوغ سرمایه‌داری و ایجاد جامعه ای عاری از ستم و استثمار باور داشت و بر آرمان‌های انسانی خود پای می‌فشرد.

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، با توجه به موقعیت این کشور در سیاست و اقتصاد جهان از اهمیت بسیاری برخوردار است. به ویژه برای کشور ما این انتخابات با توجه به چهل سال قطع رابطه و مشی آمریکا ستیزی، هم چنین سیاستی که دولت کنونی آمریکا بعد از خروج از برجام، در تشدید تحریم‌ها و اعمال فشار حداکثری در پیش گرفته‌است، از اهمیت جدی برخوردار است. به‌ویژه سوم نوامبر امسال مصادف است با سیزدهم آبان‌ماه ۱۳۵۸، سال‌روز اشغال سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان موسوم به «خط امام» و آغاز تنش بین دو کشور که امروز بعد از کش و قوس‌های ریاد به شرائط بسیار خصمانه‌ی کنونی رسیده‌است. نتایج این انتخابات می‌تواند، تاثیر مستقیمی در وضعیت کنونی در مناسبات دو کشور بر جای گذارد. خواه با ادامه‌ی ریاست جمهوری ترامپ در وخامت بیشتر اوضاع، خواه با انتخاب بایدن و تعدیل ولو اندک در آن.

گروە کار کارگری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) کە از آغاز فعالیت های خود تا کنون هموارە از حقوق سندیکایی و مبارزات و مطالبات کارگران و زحمتکشان دفاع نمودە، اخراج ٣ روزنامە نگار عضو اتحادیە ی کارکنان تلویزیون ایران اینترنشنال بە دلیل فعالیت اتحادیەای را نقض آشکار حقوق اتحادیەای آنها می داند و آن را محکوم می کند. ما همبستگی خود را با روزنامە نگاران اخراجی ابراز می داریم و خواهان بازگشت بە کار آنان و رفع موانع فعالیت اتحادیە کارکنان تلویزیون ایران اینتر نشنال و توقف تهدید و فشار بە اعضای اتحادیە کارکنان این تلویزیون بخاطر عضویت در اتحادیە هستیم.

با اندوه فراوان با خبر شدیم که بانو «حشمت خانم سجادیان» در سحرگاه یکشنبه ۲۷ مهر ماه در تهران درگذشت. او مادر رضا زرشگه، عضو فعال «رزمندگان برای آزادی طبقه کارگر» بود که پس از دوماه دستگیری و تحمل شکنجه های وحشیانه، در شب اول مهر سال ۱۳۶۰ در بروجرد به جوجه اعدام سپرده شده بود. قلب این مادر داغ دیده همچنان خون چکان بود که در۸ آبان ۱۳۶۱، سینه دامادش، فریدون اعظمی از رهبران «سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر» آماج گلوله مزدوران حکومت اسلامی قرار گرفت.

عمال هرگونه فشار و تهدید و پرونده سازی علیه نمایندگان کارگران هفت تپه محکوم است و فوراً باید متوقف شود. تمام مطالبات معوقه کارگران از جمله دستمزد مرداد و اضافه کاری تیرماه کارگران بدون فوت وقت باید پرداخت شود. اسماعیل بخشی، محمد خنیفر و سایر کارگران اخراجی باید به سر کارهای خود بازگردند و حقوق دوران اخراج این کارگران نیز بطور کامل باید به آن ها پرداخت شود.
سازمان فدائیان(اقلیت) بار دیگر اقدامات سرکوبگرانه و تشدید فشار علیه کارگران هفت تپه و نمایندگا آن‌ها را شدیداً محکوم می‌کند و خواهان تحقق فوری تمام مطالبات کارگران است.

تنها راه مقابله در برابر تبهکاری ناشی از جهل و تعصب پاسخ روشن و محکم و از موضع تعرض است. عقل حکم می کند و در همه جا نیز تجربه نشان داده است که هرگونه عقب نشینی از موضع بیان حقیقت، دفاع از آزادی و نمایش نشانه ی تردید تنها می تواند عناصر متعصب و نادان را در نادانی خود راسخ تر و در رفتار تبهکارانه ی خود گستاخ تر سازد.

مامان حشمت» انسانی بود استوار، پایبند به ارزش‌های انسانی، با فکری باز و همواره در تلاش برای درک مسائل پیرامون خود. انسانی وارسته که مورد احترام همه و سرمشق آزادگی و ایثار برای فرزندان و بستگان و آشنایان بود. مادر گشاده روئی که لبانش همیشه به خنده گشوده، مهر و محبتش از اندازه بیرون بود. هر کجا که حضور داشت آن‌جا را به کانونی گرم و محیطی پر از مهرتبدیل می‌کرد. در حضور او کسی احساس غربت نمی‌کرد.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) در گذشت حشمت خانم سجادیان، «مامان حشمت» را به فخری زرشگه، محمد اعظمی، خانواده‌های زرشگه ، اعظمی و بازماندگان جانباختگان کشورمان تسلیت می گوید. ما خود را در اندوه از دست دادن مادری دیگر از مادران داغدار شریک اندوه خانواده‌ی بزرگ دادخواهان ایران می دانیم.

با تاسف بی پایان ، درگذشت آقای دکتر غلامعباس توسلی عضو دیر پای نهضت آزادی ایران و استاد فرهیخته دانشگاه را به خانواده ارجمند آن بزرگ مرد و جامعه اساتید و دانشگاهیان کشور و اعضاء وسران نهضت آزادی ایران تسلیت می گوییم .

ناتوانی خفت بار دولت و بی اعتنائی مشمئزکننده نهادها و بنیادهای ولائی به زندگی مردم در شرایطی که کرونا کشتار سراسری به راه انداخته و مردم برای زنده ماندن نمی توانند در خانه بمانند و حتی برخی قادر به خرید ماسک هم نیستند، وضعیت فاجعه باری بوجود آورده و همه را به چاره جوئی واداشته است. در چنین شرایطی که مردم زیر فشار سیاست های نئولیبرالیستی دولتی، چپاول افسارگسیخۀ نهادهای ولائی و تحریم های بیشرمانه امپریالیستی در حال مچاله شدن هستند، هیچ فریاد رسی جز خود مردم و اتحادشان وجود ندارد. در شرایطی که این نیروها دشمنی خود با مردم را با هزار زبان بیان می کنند و دست در دست هم با سازماندهی ماشین وحشیانه سرکوب، هر نوع صدای عدالت طلبانه و آزادی خواهانه ای را در گلو خفه می سازند، راهی جز گردهم آمدن و سازماندهی اقدامات متحد مردمی وجود ندارد.

شجریان یک هنرمند مردمی بود که با مردم و در خدمت مردم بود. علاقه مردم به خود را پاس می‌داشت و در دو دهه‌ی اخیر در جریان اعتراضات مردمی و در برابر سیاست خفقان و سرکوب روزافزون حاکم بر کشور سمت مردم ایستاد و این سرکشی، خاری بود در چشم حاکمان.
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران درگذشت محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران، را به خانواده‌اش، به جامعهٔ هنری ایران، به دوستان و دوستداران وی و به همهٔ مردم ایران تسلیت می‌گوید.

سیاست مشت آهنین و سرکوب سازمانیافته و هدفمند با گستراندن دستگیری ها قصد دارد تشکل های توده ای را از طریق قلع و قمع فعالان بی سر کند. با ایجاد شکاف در میان آنها از طرق گوناگو ، شناسائی چهره های خوشنام محلات، شناسایی تیپ های کلیدی در تشکل های توده ای و شناسائی زندانیان سیاسی سابق و دستگیری آنها، به فلج سازمانی دچار سازد و مانع از نقش مؤثر آنها در حرکت های توده ای گردد. این سیاست با دستگیری، شکنجه ، اعتراف گیری و پرونده سازی های رذیلانه و پخش مصاحبه های تلویزیونی از قبیل برنامه هائی همچون "طراحی سوخته" می خواهد مانع پیوستن نیروهای جدید به عرصه مبارزه سازمانیافته گردد.

دیگر این فقط نیروهای سیاسی و فعالین چپ و آزادیخواه و عدالت طلب نیستند که با هر نوع مجازات اعدام مخالفند، بلکه میلیونها تن از مردم عادی نیز به این پیکار حیاتی و مدرن پیوسته اند و احساس شرم میکنند که کشورشان در صف اکثریت کشورهای عاری از مجازات مرگ قرار نگرفته است. این شرم انسانی را باید به تنفر از رژیم اسلامی مبدل کرد، مبارزه سرنوشت سازی که باید تا سرنگونی انقلابی این رژیم جهنمی و تحقق کامل آزادی و برابری تداوم یابد.

ما به عنوان گروهی از مبارزان راه آزادی و برابری، نگرانی و تنفر خود را از عمل ضد انسانی اعدام ابراز کرده و اعلام می داریم اعدام هر انسان به هر دلیلی توسط هر دولت و یا هر گروهی، عملی ضد بشری است و خواهان لغو آن بعنوان یکی از اساسی ترین حقوق انسان در قوانین جزایی فعلی و حکومت آینده ایران هستیم.

حزب چپ ایران(فدائیان خلق) درگذشت استاد شجریان را ضایعه‌ای برای مردم ایران و جامعه هنری کشور می‌داند و در این لحظات اندوهبار آرزو می‌کند صدا، پیام، نام و ندای ماندگار او الهامبخش هنرمندان و فرهنگ پروران در سرزمینی باشد که ایستادگی در برابر جمهوری اسلامی آزادی کش، فرهنگ و هنر ستیز، زورگو و سرکوبگر وظیفه هر شهروندی است. ما این فقدان بزرگ را به فرزندان اش، همایون و مژگان، به همسر و دیگر بازماندگان او، و به میلیون‌ها دوستدار صدای او تسلیت می‌گوییم و خود را در کنار و همراه مردم در این اندوه ملی شریک می دانیم.

محمدرضا شجریان هر جا که بود با مردم بود. در مقابل قدرت سر خم نکرد. رمز موفقیت او در میان مردم، علاوه بر صدای سحرآمیزش، منش و فروتنی تحسین‌برانگیز او بود. ایستادگی در برابر استبداد، در یکی از دشوارترین برهه‌های تاریخی کشور، او را به نمادی از مقاومت مردم تبدیل کرد. در جریان اوج‌گیری اعتراضات سال ۸۸ شجریان درکنار مردمی ایستاد که صاحبان اصلی این آب و خاک هستند و رژیم به سرکوب آنان برخاسته‌بود. معترضانی که در نگاه سران جمهوری اسلامی «خس و خاشاک»ی بیش نبودند. او صدای این «خس و خاشاک» شد و ندای زمین گذاشتن تفنگ سر داد.

ما، سه سازمان و حزب جمهوریخواه سکولار و دمکرات، درگذشت خسرو آواز ایران را به مردم ایران، به‌خانواده‌ی ایشان، همسر ، فرزندان هنرمند او همایون و مژگان گرامی و به تمامی دوستداران موسیقی و هنر در ایران تسلیت می‌گوئیم. فقدان استاد شجریان همه‌ی دوستداران او را در سراسر ایران در غم و اندوه فروبرده‌است و جا داشت که اگر حکومت برگزیده‌ی مردم در ایران حاکم بود، روزهای وداع با شجریان، عزای عمومی اعلام می گشت. دریغا که چنین نیست.

طی سال‌های متمادی، افراد و جریان‌های ایرانی و بین المللیِ اجتماعی، فرهنگی و هنری، در همبستگی با جنبش‌های اعتراضی در ایران، سیاست‌های وحشیانه‌ی رژیم جمهوری اسلامی، از جمله شکنجه و اعدام که به طور عمده جهت ارعاب و فرونشاندن مطالبات بر حق مردم می‌باشند، را محکوم نموده‌ و خواهان آزادی زندانیان عقیدتی و سیاسی شده‌اند.
ما در هم‌راهی و هم‌بستگی با مبارزان راه آزادی و حقوق بشر در ایران و جهان، به مناسبت روز مبارزه برای لغو جهان‌شمول مجازات اعدام، اعلام می‌کنیم که مجازات اعدام باید لغو و زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران بدون قید و شرط آزاد گردند. ما همه‌ی ایرانیان آزادی‌خواه در خارج از کشور را به شرکت در کارزارِ نه به اعدام در ۱۰ اکتبر فرامی‌خوانیم.

طنین آواز شجریان سرمنشاء لذت و سرور و شور و گاه فریاد غمی بود که در دل آزادیخواهان میهن در دوران سیاه ظلم و استبداد خانه کرده است. او از همه امکانات هنری خویش بهره گرفت تا صدای ملت باشد. در سخت ترین شرایط در مقابل زور سر خم نکرد و همواره با تمام وجود در مبارزه علیه استبداد و بی‌عدالتی در کنار ملت ایستاد. این مردمی ترین هنرمند امروز کشور از محبوبیت کم نظیری میان مردم ایران برخوردار بوده و هست.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با ابراز شادمانی از آزادی نرگس محمدی، این آزادی را نتیجه‌ی ایستادگی شجاعانه‌ی او و مبارزه‌ی همه جانبه‌ی آزادیخواهان در سراسر جهان می داند که یک صدا احکام زندان علیه فعالان مدنی، مدافعان حقوق بشر را محکوم و برای آزادی زندانیان سیاسی و پایان دادن به بازداشت، شکنجه و زندان فعالان مدنی، روزنامه نگاران و دگراندیشان در ایران مبارزه کرده اند.
ما یورش های اخیر به کارگران، دانشجویان، فعالان سیاسی و .. را نشانه ترس از برآمد جنبش مردم می دانیم و از همه تشکل های سیاسی و نهادهای مدافع حقوق بشر تقاضا می کنیم که صفوف خود را دفاع از زندانیان سیاسی فشرده کرده و با قدرت هرچه تمام‌تر مبارزه را تا آزادی همه زندانیان سیاسی ادامه دهند.

سازمان ما در راستای این سیاست، حمایت همه جانبه خود از بیانیه مشترک ۳۵ تشکل دمکراتیک در خارج از کشور تحت عنوان [ «نه به اعدام» و«آزادی بی قید شرط همه زندانیان سیاسی-عقیدتی» به مناسبت ۱۰ اکتبر، روز جهانی مبارزه برای لغو مجازات اعدام] که قرار است در ۱۰ اکتبر ٢۰٢۰ اکسیون هائی را در سراسر جهان سازمان دهند، اعلام می دارد و همراه و همگام با آنها از همه مردم آزاده و انسان دوست می خواهد در این حرکت، در هر کجا که هستند شرکت نمایند.

حزب چپ ایران(فدائیان خلق) به عنوان حزبی که مبانی بنیادین برنامه‌ای آن بر ارزش های حقوق بشری منطبق است و «حق زندگی» را از والاترین حقوق انسانی می شناسد، مجازات غیر انسانی، بی‌رحمانه‌ی اعدام را «قتل عمد دولتی» می داند که شوربختانه هنوز هم توسط برخی حکومت ها و در پیشاپیش آن‌ها جمهوری اسلامی اجرا می شوند. ما آرزومندیم که مبارزه مشترک همه نیروهای آزادبخواه و طرفداران حقوق بشر به ثمر بنشیند تا جامعه ما بتواند از تداوم گردش چرخه خشونت در این عرصه نیز نجات یابد و به زودی واژه ترسناک و نفرت برانگیز «اعدام» به تاریخ گذشته بپیوندد.

ابراز وجود دو تن از پادوهای جمهوری اسلامی در خارج از کشور نشان دهنده گوشه ای از طرح های جدیدی است که دستگاه های اطلاعاتی رژیم برای مقابله با جریان های اپوزیسیون دنبال می کنند. ناصر یاراحمدی و هما کلهر که قبلاً زن و شوهر بودند و در سال های اولیه انقلاب در «سازمان راه کارگر» فعالیت می کردند ، پس از دستگیری در سال ۱۳۶۲ به عناصر تواب تبدیل شدند و همکاری همه جانبه ای را با بازجویان و شکنجه گران و مسؤولان اطلاعاتی جمهوری اسلامی شروع کردند. مخصوصاً ناصر یاراحمدی در شناسایی ، تعقیب و دستگیری بعضی از فعالان راه کارگر و دیگر سازمان ها و جریان های چپ و کمونیست نقش تعیین کننده ای داشت.
گرچه این دو نفر اکنون خود را مخالف جمهوری اسلامی قلمداد می کنند ، ولی ما راه کارگری ها معتقدیم دستان آنان چنان خونین است و پیوند آنها با آدم کشان جمهوری اسلامی چنان روشن است که گسست آنها از نهادهای اطلاعاتی این رژیم آدمخوار بسیار دشوار است و هر نوع خوش بینی نسبت به آنها اشتباهی بزرگ.

از سوی آقای رضا پهلوی پیامی تحت عنوان "پیمان نوین" خطاب به مردم و نیروهای سیاسی ایران منتشر شد. در این پیام ایشان تاکید کردند به عنوان یک شهروند ایرانی سخن می گویند.اقای رضا پهلوی میگوید که دلنگران سرنوشت کشور است و اینکه انگیزه کسب قدرت در میان نیست. برخی از فرازها و محورهای پیام آقای رضا پهلوی عبارت بودند از تاکید بر وخامت اوضاع کشور در همه عرصه ها و اینکه ایران در آستانه یک گذارقرار گرفته است، اینکه هیچ گونه امکان اصلاح از درون نظام وجود ندارد و باید از جمهوری اسلامی گذر کرد،