ما در حال حاضر شاهد موج دوم انقلاب عرب هستیم. رژیم های خودکامه مدتهای طولانی است که منطقه ما را به لحاظ سیاسی و اقتصادی به نابودی کشانده اند. در سال 2000 بشار اسد بعد از اینکه جانشین پدرش شد، فورا در بخش مالی و اقتصادی رفرم کرد. دولت رفاه قدیمی که قادر بود بخش های زیادی از جامعه را تامین نماید، تنظیم نئولیبرالی شد. رژیم تلاش نمود رفرم اقتصادی نماید تا توجه ها را از مسئله دمکراسی منحرف سازد. وزیر صنایع اسبق که امروز مشاور نزدیک اسد است و همچنین کمونیست سابق است آنزمان گفته بود: ما مدل چینی را پیروی می کنیم. یعنی رفرم های اقتصادی بدون آزادی های دمکراتیک. امروز اما ما با فقر گسترده بدون آزادی های سیاسی روبرو هستیم.

با صدور سرمایه و خرید زمین های جهان سوم،سرمایه دارن تلاش دارند تا که ظرفیت تولیدی خود را در خارج از مرز های خودی رشد و توسعه دهند. بزرگترین هدف این پروژه ها، تولید مواد غذائی است. بحران در تولید مواد غذائی و افزایش بی رویه قیمت این مواد در سال 2008،بیشترین انگیزه را در بین سرمایه داران ایجاد کرده و آن ها را به سوی سرمایه گذاری در کشور های جهان سوم و رقابت بین آنها برای خرید هر چه بیشتر زمین های این مناطق کرد.

یولیان آسانژ فراری است. نه از برابر قانون که از بی حقی. میداند چه تهدیدی متوجه اوست. او آمریکا را تحقیر کرده است. گذشتی در کار نخواهد بود اگر دستشان به وی برسد. تحویل وی به سوئد، که بنیادگذار ویکی لیکس اینهمه از آن واهمه دارد، احتمالا گام اول مسافرتی دور و دراز خواهد بود که می تواند با محکومیت به چند صد سال زندان در سلولی بی پنجره در زندانی شدیدا تحت مراقبت خاتمه یابد.

جلو تلویزیون نشستەایم و رویدادهای سوریە را دنبال میکنیم. با دیدن تصاویر بمباران، خانەهای سوختە، کشتە و زخمیها و مردم گریان و شلیک گلولە و توپ و خمپارە و بمباران، بە نظرم میرسد کە من این صحنەها را از نزدیک دیدەام . . آری در شهر خودمان و بەجای ارتش سوریە و بشار اسد، سپاە پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی ایران درست همینکار را با مردم کردستان میکردند.

دموکراسی امریکایی اگرچه وجوه اشتراکی با انواع دیگر حکومت های مردم محور دردنیا دارد، اما از جهاتی درنوع خود بی همانند است. وجود تنها دو حزب عمده و ناگزیری رأی دهندگان به گزینش یکی از نامزدهای دو حزب، یقینا جزء نقاط قوت دموکراسی امریکایی نیست و به دلیل ساختار سرمایه محور جامعه، تلاش هایی هم که در دهه های اخیر برای شکستن این انحصار سیاسی و بوجود آوردن یک حزب نیرومند و تأثیرگذار سوم صورت گرفته تاکنون با شکست روبروشده است.

شبح جنگ در ایران فرصت دیگری در اختیار تماشاگر می گذارد تا به شیوه هایی فکر یا عمل کند که بیگانگی اش را درست در همان جایی که هست و همان جایی که همیشه بوده دست نخورده باقی گذارد. مزیت های موافقت و مخالفت با حمله به ایران، بر اساس داوریِ این یا آن لیبرال، محافظه کار یا شبه انقلابیِ درون سرمایه داری، مورد بحث بی پایان قرار می گیرد و سپس تماشاگران جوانب مختلف آن را به دقت می سنجند. اتخاذ راه حل صلح آمیز در اولویت قرار می گیرد و اجرای آن بررسی می شود، و سرانجام دربارۀ اعتراض به جنگ و نحوۀ انجام آن بحث می شود.

ین را پیش از این هم گفته بودم و دوباره تکرار می کنم، حتی پس از یاوه گوئی های بی پایان در این باره. به راستی، در مورد هیچ جنگی پیش از آن که رخ دهد، این قدر صحبت نشده است. اگر به سبک فیلم های قدیمی بگوئیم: «اگر میخواهی شلیک کنی، شلیک کن، حرف نزن»
در میان همه هارت و پورت های ناتانیاهو درباره جنگ اجتناب ناپذیر، می توان انگشت روی یک جمله گذاشت: «در کمیته تحقیق پس از جنگ، من تنها خودم را مسئول خواهم شناخت، خودم و فقط خودم» اظهارات افشاگرانه ایست!

با توجه به شکاف گسترده درمیان طبقه سیاسی و حاکمه اسرائیل و نیزنارضایتی رو به تزاید افکارعمومی، وبه خصوص مخالفت دولت آمریکا، و علیرغم آنکه امیدوار است که دولت آمریکا درصورت جنگ او را تنها نخواهد گذاشت و این البته دور ازواقعیت هم نیست، باتوجه به جمیع عوامل دخیل در حمله، نهایتا دولت اسرائیل بعیداست که بتواند بدون جلب نظرمساعد دولت آمریکا و چراغ سبزآن، ولو به صورت غیررسمی مبادرت به ریسک عظیم حمله یک جانبه به ایران نماید.

من همیشه بر علیه دخالت های نظامی غربی ها بوده ام و از این روی انتقادات وی بمن بی مورد و بی پایه است. اما باید توجه نمود که بسیاری هنوز فکر می کنند که رژیم اسد رژیمی پیشرفته و مترقی است. یک چنین اعتقادی را من اصلا درک نمی کنم و قبول ندارم. زیرا که این رژیم به هیچ وجه پیشرفته و مترقی نیست. وجود تعداد بیشماری سرویس های امنیتی ده ها سال است که فضای سیاسی وحشت در سوریه برقرار نموده اند. همچنین خود اسد همواره به تشنج و انشعاب اجتماعی و دینی درون سوریه دامن زده و کمک نموده است.

تروریسم در ادبیات سیاسی اغلب کشورها همواره به عنوان یک مساله یا موضوع امنیتی مهم مطرح است اما پس از حادثه یازدهم سپتامبر این پدیده به یکی از مهمترین مسئله های امنیت بین المللی تبدیل گردیده است. حمله تروریستها به ساختمان مرکز تجارت جهانی و همچنین ساختمان پنتاگون به عنوان نمادهای کاپیتالیسم و میلیتاریسمِ ایالات متحده باعث گردید تا گفتمانی برای مقابله با تروریسم با پیشوایی ایالات متحده آمریکا در فضای بین المللی شکل گیرد که همین پیشوایی سبب گردید تا این کشور بیشترین سهم را در گنجاندن ایده ها و مفاهیم را در درون این گفتمان داشته باشد.

عبدالباری عطوان، سردبير روزنامه ی پرآوازه ی «القدس العربی»، در شماره ی هشتم اوت اين روزنامه، کمی از راز و رمز های آنچه در سوريه می گذرد را، به اختصار تمام، بازگو کرده است.
روزنامه ی «القدس العربی» که در لندن به زبان عربی منتشر می شود را بسيارانی، از مستقل ترين و پربار ترين و قابل اعتماد ترين روزنامه های عربی زبان، در قياس با روزنامه هایی از اين نوع می دانند.

عدم شکوفانی اقتصادی خاور میانه عمدتا 4 علت دارد: 1- غلبه شریعت بر مناسبات سرمایه داری. 2- سنت خودکامگی و استبداد. 3- حضور استعمار. 4- سیاستهای نامطلوب آمریکا. البته در کشورهای ژاپن، تایوان، آلمان، ترکیه، کره جنوبی 2 عامل آخری تاثیری بر شکوفانی اقتصاد سرمایه داری نداشتند. لذا در خاورمیانه باید شریعت و استبداد را بررسی کرد.

تعریفمان از چپ هر آن‌چه باشد، چه محدود و یا گسترده، سال ۲۰۱۱ از هر نظر سال خوبی برای چپ جهان بود. دلیل اصلی این امر شرایط اقتصادی نامناسبی بود که اکثر جهان با آن روبرو بود. نرخ بیکاری بالا بود و هم اکنون نیز رو به ازدیاد است و اکثر دولت‌ها با سطح بالایی از بدهی و کاهش درآمد مواجه شدند. دولت‌ها برای حل این مشکلات تلاش کردند اقدامات ریاضتی را بر مردم‌شان تحمیل کنند. در حالی‌که در همان زمان سعی‌شان این بود که بانک‌هایشان را نجات دهند و از آن‌ها محافظت کنند.

طبقه ی کارگر مصر که از سال ها پیش در دوران خفقان، علیه گسترش فزاینده ی نابرابری اجتماعی و دستمزدهای بخور و نمیر و اتحادیه های فرمایشی وارد مبارزه شده بود، اینک در گرماگرم جنبش عمومی نیرو گرفته و وارد پیکار شده بود. اگر چه کارگران مصر حدود 2 هفته پس از 25 ژانویه با بر پا نمودن اعتصاب وارد اعتراضات شدند، اما تا جایی که به نقش آن ها در جنبش عمومی مربوط می شود، شرکت آنها در انقلاب پیش از اعتصابات آغاز شده بود. در میدان تحریر کارگران بخشأ به صورت متشکل و غالبا به گونه ی منفرد حضور داشتند. علاوه بر این ناآرامی های وسیعی در گوشه و کنار کشور مصر، در همه ی محیط های کارگری، از شهرهای اطراف کانال سوئز، هم چون پورت سعید، اسماعیلیه و سوئز تا واحه های توریستی در صحرای غربی وجود داشت. مثلأ شهر کارگرنشین سوئز از همان روز 25 ژانویه در انقلاب فعال بود. در این روز چند نفر در این شهر کشته شدند. در قیام شهر سوئز درجه ی پیکارجویی بالا بود. معترضین به مرکز حزب دموکراتیک ملی (ان.دی.پی) و پاسگاه های پلیس حمله کردند.

ما در حال حاضر درست قبل از وقوع یک جنگ داخلی قرار گرفته ایم. حمله اخیر به رهبری ارتش و نیروی امنیتی بر روی روند وقایع بعدی تعیین کننده است. هنوز هیچ چیزی روشن نیست. اوضاع چگونه پیش خواهد رفت و چه عواقبی خواهد داشت، هنوز مشخص نیست اما اینکه ما در یک فاز جدید تشدید اوضاع قرار داریم کاملا روشن است. خشونت مدت های طولانی پایدار خواهد بود. مگر اینکه ما یک راه حل سیاسی پیدا کنیم.

نزدیک به هفذه ماه پیش، زمانی که بشار اسد نخستین گزارش های دستگاه های امنیتی خود را درمورد احتمال قیام مردم سوریه دریافت می کرد، اگر ذرّه ای درایت و هوشمندی سیاسی داشت و بویژه اگر پا روی پوست خربزه ای که حکومت آخوندی جاهلانه زیرپایش انداخت نمی گذاشت و با طناب پوسیده آن به ته چاهی که امروز نومیدانه در آن دست و پا می زند نمی رفت، شاید این امکان و بخت را می داشت که سرنوشت دیگری برای خود رقم بزند و دستکم مانند علی عبدالله صالح، دیکتاتور پیشین یمن، از گردباد هولناکی که او را به سوی نابودی می برد جان سالم بدربرد.

اخیرا برخی از مناطق کُردنشین سوریه به گفته برخی‌ها "آزاد"، و به گفته برخی دیگر توسط دولت سوریه به حزب کارگران کردستان پ‌ک‌ک "واگذار" شده است.
تحت کنترل گرفتن بخش‌هایی از مناطق کُردنشین سوریه موجب نگرانی شدید دولت ترکیه و نگرانی کُردهای مخالف پ‌ک‌ک و نزدیک به شورای ملی سوریه شده است.