خبرنگار شهروند آخر هفته‌ی گذشته را در مارکهام گذراند تا در سمینار آموزشی سه روزه‌ی شورای ملی مطبوعات و رسانه‌های قومیِ کانادا شرکت کند. این سمینار با حضور بیش از 170 روزنامه‌نگار نشریات قومی مختلف از سراسر کانادا برگزار شد. سطح سمینار بسیار بالا بود و برنامه‌ریزی دقیق به معنی برنامه‌ی بسیار منظم، حضور مهم‌ترین شخصیت‌های مربوط به صنعت نشریات قومی و اجرای کارگاه‌های بسیار مفید برای روزنامه‌نگاران و مدیران نشریات بود.

در قطعنامه ای که روز یکشنبه از سوی شرکت کنندگان در کنفرانس تصویب گردید، محورهای این بحث ها درج گردیده است و کاراکتر بحران سیستم سرمایه داری مشخص شده و ضرورت از بین بردن انقلابی این سیستم بیان گردیده است. در قطعنامه آمده:
" مبارزه ما برای دستیابی به آلترناتیو و مبارزه بر علیه سیستم سرمایه داریست. مبارزه ما برای آلترناتیوو سیستمی است که در آن استثمار انسان از انسان و استثمار ملتی توسط ملت های دیگروجود نداشته باشد. این مبارزه، مبارزه ای برای جهانی دیگر است. جهانی با عدالت. جهانی سوسیالیستی".

بدون تردید ، عروج آمریکا در آن دوره به قله قدرقدرتی و سرکردگی به خاطر موقعیت متوفق آن در گستره های اقتصادی و نظامی در سطح جهان نیز نقش قابل توجهی ایفاء کرد . در دوره پنج ساله بعد از پایان جنگ ( 1950 – 1945 ) آمریکا 50 در صد کل محصولات صنعتی جهان را تولید می کرد . مضافاَ در این سال ها آمریکا نه تنها انحصار بر تسلیحات هسته ای را در کنترل خود داشت بلکه حتی از آنها برای بمباران هیروشیما و ناکازاکی استفاده کرده بود . این وضع که تا آخرین سال ها دهه 1950 ادامه یافت و آمریکا برتری و سرکردگی بلامنازع همه جانبه خود را در جهان سرمایه داری ( " بلوک غرب " ) همچنان حفظ کرد ، با آغاز دهه 1960 به تدریج دستخوش تحول قرار گرفته و هژمونی همه جانبه آمریکا حتی در " جهان آزاد " به چالش طلبیده شد .

پروتکل عادی سازی روابط ترکیه ـ ارمنستان روز جمعه نهم اکتبر در سوئیس امضاء شد. در مراسم امضای پروتکل وزرای خارجه آمریکا، روسیه، فرانسه و نماینده اتحادیه اروپا خاویر سولونا، حضور داشتند.
حکومت ترکیه که از انتشار جزئیات پروتکل ـ که قبلا مورد توافق قرارگرفته بود ـ در نزد افکار عمومی ترکیه خودداری کرده بود، بعد از امضای پروتکل، آن را تحولی مهم در راستای منافع ملی ترکیه خوانده و رسانه های طرفدار حکومت نیز در ستایش از آن از هیچ کوششی فروگذار نکردند.

با وجود آن که علی‌اکبر صالحی، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، پیش از این اظهار داشته بود که به منظور پیشگیری از تکرار خلف وعده‌های گذشته، تاریخ معینی را برای «راه‌اندازی اقتصادی رآکتور بوشهر» اعلام نخواهد کرد، اظهارات همزمان مسئولان روسی «اتم استروی اکسپورت» (مجری طرح رآکتور بوشهر)، سازمان دولتی انرژی اتمی روسیه (روس اتم) و همچنین مقامات دولتی و مسئولان سازمان انرژی اتم ایران، تاکنون حکایت از پیشرفت به‌موقع کار در بوشهر و بهره‌برداری از آن تا پایان سال جاری میلادی داشت .

امروز نمیتوان نسبت به انرژی و بمب اتمی بطرزی که آقای اعتماد میاندیشند چنان انفعالی فکر کرد که در اواسط قرن بیستم بجهت عدم اطلاع به عواقب آن معمول بود . گویا عقل ایشان در همان سطح سالهای تحصیلشان منجمد شده است و ورای مشکلات عظیم دیگر ، ایشان حتی از امکان ازدیاد دستیابی به "بمبهای کثیف" در سایه ازدیاد پروژه های اتمی از نوع مجاز آن در چهار گوشه جهان در شرایط سرمایه داری واقعا موجود معاصر غافل اند و که هر چیزی از "شیر مرغ" تا جان آدمیزاد قابل خرید است.

همانطور که می دانید از 12 جون 2009، رستاخیز ایرانیان علیه حکومت اسلامی آغاز شده است و جهانیان از این جنبش سبز حمایت کردند. در هلند، برای جنبش ایران تمبر چاپ کردند، در پاره ای از شهرهای اروپا نام "ندا" را بر خیابان های خود گذاشتند، و حتی شخص جنابعالی به دنبال ندا می گشتید که جایزه صلح نوبل تان را با وی تقسیم کنید، اما آیا می دانید که در همین لحظه دهها ندا و سهراب در شکنجه گاههای حکومت اسلامی به سر می برند؟

فروریزی دیوار برلین موج هایی از شادمانی و امید در سراسر دنیا پدیدآورد. شادمانی ازاین که زمینه ریشه کن شدن جزم اندیشی و خودکامگی ایدئولوژیک فراهم شده و امید به آنکه گسترش این موج ها چتر آزادی و مردم سالاری را در سرزمین هایی که مردم آن چندین دهه زیریوغ سهمگین استبداد جزم گرا بسربرده بودند بگستراند. دریغ که این امیدها آنگونه که انتظار می رفت برآورده نشدند.

با اینکه آمریکا از نظر اقتصادی بویژه داد و ستد با چین عمدتا از طریق شرکت های فراملی و تجارت و تبادل پول رابطه ای فراگیر و تنگاتنگ دارد ولی افزایش و تعمیق رقابت های ژئوپولیتیکی در سطح جهان بویژه عملکرد های آمریکا در افغانستان و پاکستان ، که کشورهای همجوار شمال غربی چین محسوب می شوند ، شرایط را برای رشد " تلاقی های انفجاری " بین چین و آمریکا آماده می سازد . درماه های آینده ادامه صدور جنگ های ساخت آمریکا از عراق و افغانستان به پاکستان احتمال وقوع این تلاقی ها را بیشتر ساخته و بر پیش بینی بعضی از تحلیلگران مبنی بر تبدیل پاکستان به " ویتنام اوباما " مهر تائید خواهد زد .

فروریختن دیوار و بهم خوردن معادله‌ی قدرت در اروپا زمینه‌ی «مناسبی» فراهم آورد که چالش‌های نهان قومی و ملی در شرق اروپا در تلفیق با تضاد منافع قدرت‌های بزرگ به جنگ‌های منطقه‌ای و خونین منتهی شوند، بی‌ آن که بسان گذشته، از تبدیل این درگیری‌ها به جنگ میان دو بلوک نگرانی و دغدغه‌ای در میان باشد. به این ترتیب کل اروپا در ۲۰ سال گذشته، متاثر از سقوط دیوار برلین، هم به سوی دمکراسی، دولت حقوقی و آزادی‌های فردی و مدنی گام برداشته است و هم شاهد جنگ‌هایی خونین و کم‌سابقه بوده است، از جنگ‌های مختلف بالکان در دهه‌ی گذشته تا جنگ سال ۲۰۰۸ میان گرجستان و روسیه.

از دیدگاه تاریخی ، پاکستان در شصت سال گذشته نقش اساسی در پیشبرد " هدف نهائی " آمریکا ایفاء کرده است . در واقع پاکستان به خاطر موقعیت ژئوپلیتیکی خود به عنوان کشوری که مناطق خاورمیانه ، آسیای مرکزی و آسیای جنوبی را بهم متصل می سازد ، در محاسبات معماران پروژه جهانی نظام نقش کلیدی محسوب شده و نمایانگر قطب فعالیت های جهان سیاست است . بدون تردید ، هیئت حاکمه آمریکا بدون تسلط کامل بر پاکستان نمی تواند در پیشبرد هدف نهائی خود یعنی " تحدید چین " و نتیجتا استقرار هژمونی بر کره خاکی کامیاب گردد . پاکستان با افغانستان ، ایران ، هندوستان و چین دارای مرزهای طولانی است .

اگر شما می خواهيد با طبيعت نامتعارف اين جنبش آشنا شويد و آنچه که مردم بی باک را به خيابان ها کشيده است بشناسيد، به موسوی و کروبی و خاتمی گوش ندهيد.
زيرا نمايندگان واقعی رفرم بدهکاری چندانی به آنها ندارند و به احتمال زياد جنبش سبز در صورت کسب موفقيت از آنها خواهد گذشت.
به اين خاطر است که نه فقط رژيم تهران، بلکه هم چنين "رهبران" رفرميست که به رهبری اين جنبش تظاهر می کنند از پيروزی جنبش سبز هراسانند. دموکراسی در ايران تنها از طريق گسستن از ايده های آيت الله خمينی و ايدئولوژی اسلامی برخواهد آمد، همان مفاهيمی که رهبران تصادفی اين جنبش هنوز به آن پايبندند.

من طرفدار بمب اتم نيستم، ولی معتقدم که اگر بسازد هم طوری نمی شود. اسراييل ساخت طوری شد؟ پاکستان ساخت، طوری شد؟ پاکستان خيلی کشور با ثباتی است؟ خيلی دموکراتيک است؟ اسراييل با ثبات است؟ شصت سال است با تمام همسايه هايش می جنگد. پس اين بحث ها در باره ايران منصفانه نيست. بيخود می گويند. چرا آنها اين پيمان را امضا نکرده اند؟ خب ايران هم بايد برود هر کار دلش می خواهد بکند.
در مورد قضيه قم هم دروغگويی آنها معلوم شد. ايران خودش آن را اعلام کرد. اين حق ايران است که هرکجا که خواست کارخانه غنی سازی بسازد.

هرچند که سرنوشت مذاکرات جاری دولت‌های (۱+۵) با جمهوری اسلامی، در حال حاضر بیش از همه عوامل به عامل منازعات جناح‌های درون حکومتی و نتیجه بلاواسطه این کشمکش‌ها در مورد چگونگی پیشبرد این مذاکرات، پیوند خورده است، اما دولت‌های غربی نیز، علاوه بر اهرم تشدید مجازات‌های بین‌المللی، «گزینه نظامی» را از نظر دور نداشته‌اند. حتی دولت آمریکا نیز که هم اکنون در افغانستان، پاکستان، عراق و ... با معضلات شدیدی دست در گریبان است و از همین رو و با انگیزه‌های دیگر نیز راه حل دیپلماتیک در برخورد با ایران را در اولویت قرار داده، هیچگاه گزینه نظامی را از مجموعه راه‌های پیش روی خود حذف نکرده است. در صورت شکست مذاکرات، احتمال روی آوردن به این گزینه نیز افزایش خواهد یافت.