سهیل پارسا بنیانگذار و کارگردان هنری گروه Modern Times (عصر جدید) فارغ التحصیل رشته هنرهای نمایشی از “دانشکده هنرهای زیبا”ی دانشگاه تهران است. بعد از انقلاب، سهیل ایران را ترک کرده و همراه با خانواده اش در سال 1984 به کانادا مهاجرت می کند. او تحصیلاتش را در رشته هنرهای نمایشی در دانشگاه یورک تورنتو ادامه داده و در سال 1989 با همکار کانادایی اش، پیتر فاربریج، کمپانی تئاتری “مدرن تایمز” را تاسیس می کند. “مدرن تایمز” در شیوه اجرایی نمایش هایش متاثر از فرهنگ شرق بخصوص فرهنگ ایرانی ست.

داستان غم‌انگیز بینظیر و بوتوها انگار با داستان همانقدر غم‌انگیز همسایه‌ی شرقی ما، پاکستان، پیوند خورده است، کشوری که جدالش با امپریالیسم آمریکا از یک سو و اسلام‌گرایی ساخته‌ی دست همان‌ها از سوی دیگر تا به حال داستان غم‌انگیزی برای میلیون‌ها پاکستانی داشته است.
اما صدای شجاع بوتو که هیچ هراسی از دشمنانش ندارد، حتی وقتی او خود نیز به دست این دشمنان به قتل رسیده، ناخودآگاه نوعی خوشبینی نسبت به آینده‌ی پاکستان و مردمش، همان مردمی که سه میلیون نفر از آن‌ها در آخرین بازگشت بوتو به پاکستان در سال ۲۰۰۷ به استقبالش آمدند، در ما ایجاد می‌کند.

بعد از خواندن سینما و دیدن دوره های تئاتری، در نمایش انگلیسی “شب های عربی” نقش قصه گو را بازی کردم. در چند فیلم کوتاه انگلیسی، نقش زن های ایرانی را بازی کردم. بعد در نمایش “رستمی دیگر، اسفندیاری دیگر” و نمایش «پروانه ای در مشت» که هر دو نوشته و کار “ایرج جنتی عطائی” بود. از سال 2000 گروه تئاتر نینا را تشکیل دادم که حاصلش نمایش های زیر است: یک زن تنها (برداشتی آزاد از داریو فو)، شبنم های آتشین (بر اساس خاطرات زندانیان سیاسی بعد از انقلاب)، شبان نیکو، فروغ در باغ خاطره ها (زندگی فروغ فرخزاد)، که همه این کارها نوشته و کارگردانی و بازیگری خودم بود. دو نمایش لیلا و پروای جدائی را فقط روخوانی کردیم.

هجده سال پس از کشتار اعضای حزب دموکرات کردستان ایران در رستوران میکونوس برلین نمایش فیلم مستندی از این ماجرا در هشتمین جشنواره سینمای ایران در تبعید که از هشتم تا یازدهم آوریل در پاریس برگزار شد باردیگر چگونگی این ماجرای دردناک را در یادها زنده کرد.

«كلويى» اولين فيلمى است كه اگويان بر اساس‏ فيلمنامه‌اى كه خودش‏ آن را ننوشته مى‌سازد. فيلم، بازسازى فيلم فرانسوى ديگرى به‌نام «ناتالى» (Nathalie) است كه ان فونتن در سال 2003 با بازى امانوئل بئار و ژرار دوپارديو ساخت. «كلويى» داستان يك رابطه سه‌گانه است. كاترين پزشك متخصص‏ زنان است كه به شوهرش‏ ديويد، (استاد دانشگاه در رشته تاريخ موسيقى)، شك مى‌كند كه با دانشجويانش‏ سكس‏ دارد. او كلويى، يك دختر تلفنى، را استخدام مى‌كند تا به ديويد نزديك شود و او را از اين بابت مطمئن كند. اما اين رابطه در حد يك قرارداد كارى محدود نمى‌ماند و با علاقه‌اى كه بين كاترين و كلويى پيش‏ مى‌آيد شكل پيچيده‌ترى به خود مى‌گيرد.

کی دو ماه پیش گالری کوئین تورنتو جشن نوروزی بر پا کرده بود. سالن از جمعیت موج می زد و ایرانیان بسیاری که آن‌را پر کرده بودند علاوه بر بازدید از کارها به دید و بازدید و عیددیدنی از همدیگر هم می‌پرداختند. معمولا عادت داریم که این جشن‌ها پر سر و صدا باشد و صدای کسی به کسی نرسد، اما دیدیم که سالن ناگهان ساکت شد و همه سراپا گوش شدند.
این صدای ویولن‌سل مهسا مداحیان بود که همه را سراپا گوش کرده بود. اجرای زیبای او از ترانه‌های بهاری باخ، کاری کرده بود که موسیقی کلاسیک غربی وسیله‌ی یادآوری نوروز شود.

نخستین بار در سال 2000 ( بهار سینما ) توسط فدراسیون ملی سینمای فرانسه و با کمک بانک ملی پاریس پایه ریزی و قرارشد در آغاز بهار هرسال در سه روز یکشنبه دوشنبه و سه شنبه آغاز هر بهار بلیت های سینماها با تخفیف فروخته شود. امسال بهار سینما در یازدهمین دوره اش از 21 تا 23 مارس برگزار شد.

من نمیتوانم بگویم چگونه و از چه زمان به نقاشی علاقه مند شدم. گویی این مسئله ریشه در جایی از ناخودآگاه آدمی داردکه کشف و بیان آن بسیار دشوار است، اما اولین اتفاق مهم وقتی افتاد که یک جعبه آبرنگ کوچک هدیه گرفتم و پس از آن ماجرا آغاز شد. کپی کردن از عکسها و نقاشیهای دم دست، مهار نشدن آبرنگ و سماجت من و اولین نتیجه رضایت بخش کپی از منظره ای بود شامل جنگل و دریاچه و دو قوی سفید در برابر هم.