مبارزه برای زندگی ادامه دارد

یاران! بیداران! یاران!
صبوری کردم تا شاید واژه‏هایم عاقل شوند. عاقل شوند تا بتوانم چیزکی بنویسم که یعنی قدردانی مثلن. باید نوشته باشم کلمه به کلمه‏ی آنچه نوشتید، جمله به جمله‏ی آنچه از پشت فیبرهای نوری توی گوشم زمزمه کردید و لحظه به لحظه‏ی دست‏هایتان که کنار دست‏هایم ماند، دیوار شد تا دست بر شانه‏اش گذاشته باشم. تا ایستاده نموده باشم.

رنج این روزها می‏گذرد. عادت می‏کنیم. مهم این است که اگر بسیار نیستیم اما تنها نمانده‏ییم و تن‏ها مانده‏ییم. مهم این است که زندگی و مبارزه، مبارزه برای زندگی ادامه دارد. دست‏هایتان را می‏فشارم و گونه‏هایتان را می‏بوسم.

هژیر پلاسچی