پروانه

لبخندت پروانه ای بال گشا
از چهره ات برای پرواز.
خنده ات آبشار شادی و شوق
جاری بر تن داغ شب.

گيسوان مشگی بر شانه
افشان براست، افشان بچپ.
در گوشم زمزمه تو
در شرجی شب.

پنجره، باز؛ افشاری تار،
عطر دريا و شب، رقص نسيم و پرده؛
چراغهای ارتباط ساحلی،
اخبار ناگوار دور،
صورت سفيد گرد ماه،
ناخن آبی ناهيد،
به باختر نشان می داد
راهی که در پيش بود.
۰۷۱۷۰۸