ديگر واژه غارت و جنايت بيانگر واقعيت مناسبات موجود نيست. واژه اي كه بر واقعيت ها انطباق دارد، نسل كشي است. زيرا با نئوليبراليسم و تعديل ساختاري و خصوصي سازي دولت ها نمي توانند بر مناسبات اقتصادي هيچ گونه دخالتي داشته باشند. قانون كار براي سرمايه گذاري خارجي و يا داخلي به كلي حذف شده (كار مزد منعطف پيشنهاد جديد دولت) و براي دفاع از صنايع و كشاورزي داخلي هيچ عوارض يا ماليات و گمركي نمي توان از وارد كنندگان اخذ نمود.

كارگران جبرانی هر روز ساعت 7 صبح جلوی انبار قطعه مربوطه جمع می شوند و توسط سر کارگر با وسایل مورد نیاز از جمله بیل ، کلنگ ، موتور پیچ بند ، گاز ، ریل گیر ، دیلم و کپسول های هوا و گاز، با یک کامیون فرسوده و قدیمی برای رفع عیب خطوط اعزام می شوند . این کامیون ها در جاده های خاکی و خطرناک از کنار ریل های راه آهن عبور می کنند و کارگران را در سرما و گرما، بارندگی و برف برای رفع عیوب منتقل می کنند. کارگران جبرانی موظف هستند تراورس های فرسوده را تعویض كنند. وزن هر كدام از تراورس ها حدود 350 کیلوگرم است.

این ها همه نشان میدهد که کل اپوزیسیون خیلی خوب میداند که نیروی اجتماعیِ تعیینکننده و عنصر اصلیِ تغییر در صحنۀ سیاست ایران طبقۀ کارگر است و هیچ شخصیت و هیچ حزبی بدون تکیه بر این نیروی اجتماعیِ عظیم نمیتواند به قدرت سیاسی دست پیدا کند. اما آیا خودِ کارگران نیز دربارۀ خود این گونه فکر میکنند؟ ابداً ! طنز ماجرا، و طنز کاملاً تلخ، این است که بیشتر کارگران نه تنها چنین تصوری دربارۀ خود ندارند بلکه انتظار میکشند قدرتهای خارجی آنها را نجات دهند و اقلیتی هم جریانهای سیاسیِ اپوزیسیون را منجی خود میدانند، و به هرحال به ندرت به رهایی از چنگ سرمایه داری با اتکا به نیروی سازمانیافته و خودآگاه خویش باور دارند! فتأمل!

در چند هفته ي اخير هم زمان با بالا گرفتن فشارهاي اقتصادي و بحران بيكاري ها، تهاجم به كارگران افغان و ايجاد محدوديت براي آنان افزايش يافته است. در خبري شنيده مي شود كه مسوولان استان مازندران از ورود افغان ها به اين استان جلوگيري كرده
و در خبر ديگر كارگران اهل افغانستان كه براي شهرداري مشغول به كار بودند، توسط پليس تهران دستگيرشده اند تا اوراق آنها را بررسي شود و احيانا اگر عده اي از آنان " غيرقانوني"!؟اند، اخراج شوند.

جنگ جهاني اول ميان قدرت هاي بزرگ سرمايه داري در اوايل قرن بيستم، تجربه ي بسيار بزرگي را به جامعه بشري شناساند. اين جنگ پايان نيافت بلكه قدرت هايي كه در آن مشاركت داشتند آن چنان از نفس افتادند كه ادامه ي جنگ را به دو دهه ي بعد موكول كردند.

نوع مناسبات اجتماعي و اقتصادي موجود، جامعه را متجاوز، خشن و ناامن كرده است و تا زماني كه فقر، تبعيض جنسيتي، نابرابري اجتماعي- اقتصادي و رويكرد انتقام‌جويانه در قبال جرم كاهش نيابد هر نوع عملكردي بي‌فايده و نافرجام است.
سال‌هاست اعدام يا مجازات شديد جز دامن زدن به مسئله، كاهش قبح خشونت و رشد روزافزون جرم‌ چيزي ديگري به همراه نداشته است. از اين‌رو براي نجات جامعه از خشونت مرسوم به راهي غير از آنچه پيموده شده ، نيازمنديم.

در آخرين اجلاس (ILo) ، سازمان جهاني كارفرمايان ، كه يك طرفِ مذاكرات براي اجراي استانداردهاي كار است از شركت در اجلاس سه جانبه ي كميته ي كارشناسان و بحث در باره ي بدتر شدن حقوق كارگران در كنفرانس سالانه ژنو سرباز زد.
از سال 1926 اين كنفرانس هر ساله بحث در باره ي جدي ترين مسايل مربوط به كار را دنبال مي كرده و در گزارش نهايي(ILo) كه توسط كميته اي متشكل از 17 قاضي از قضات بين المللي و مستقل تهيه مي شد، به آگاهي عموم مي رسانده است

در حالي كه شرايط زندگي صاحبان کار و سرمايه داران، حتی در شديدترين بحران ها ، مرفه تر و مجلل تر می شود؛ بيكاري هاي فزاينده، عدم دريافت حقوق، كاهش دستمزد دریافتی نیروی کار و...شرايط زندگي را روز به روز براي مزدبگيران و كارگران در
سراسر جهان سخت تر مي كند.