مردمی که 30 سال در جنگ بوده اند، با افزودن بر قوای مسلح امریکا و رساندن قوای نظامی و انتظامی افغانستان به 400 هزار تن و با این استراتژی که باید جنگ را افغانی کرد، از جنگ بیرون نمی آیند. روند جنگ را با روند صلح می باید جانشین کرد. به خصوص مبارزه با مرامهای مبلغ انتحار - که گزارش می شود جوانهای زیادی در افغانستان و پاکستان هم اکنون در لیست انتظار برای اقدام به عمل انتحاری به سر می برند - با افزایش سرباز راه به جایی نمی برد.

پاره‌ای قرائن بر این دلالت دارند و نشانه‌هایی وجود دارد که پرونده‌ی هسته‌ای ایران می‌تواند از مرحله‌ی بحرانی خارج شود. علت این است که پیشنهادی که الان روی میز گروه ۵+۱ در مذاکراتشان با ایران وجود دارد، مسئله‌ی تامین سوخت راکتورهای پژوهشی ایران است. این موضوعی است که می‌تواند راه را برای توافق‌های آینده باز کند. چرا این را می‌گویم؟ از این نقطه نظر که ایران پنج راکتور پژوهشی دارد و این پنج راکتور تا حالا مشکل تهیه‌ی سوخت نداشته یعنی به این ترتیب بوده که ایران تا به حال از طریق چین یا آرژانتین سوخت این راکتورها را تامین کرده است.

آن چه این روزها شاهد هستیم تاکیدی است بر همین حرمت نظارت بین المللی بر انتخابات، که در قیاس با آن چه در تهران رخ داد و اعتراض میلیونی مردم به تقلب انتخاباتی ــ که تنها با سرکوب و کشتار و نادیده گیری روبرو شد ــ تن دادن حامد کرزای، که برنده ظاهری این انتخابات بود، به این واقعیت نشان از آن دارد که اگر انتخابات افغانستان با آن همه تمهید و نظارت همه جانبه ی بین المللی می تواند به چنین سرنوشتی دچار شود، آن هم پس از اعلان پیروزی کرزای و تبریک نابهنگام احمدی نژاد به او به عنوان رئیس جمهوری منتخب افغانستان که از نمونه های پیش دستی کردن های بلیهانه ی احمدی نژاد به حساب می آید، اگر نظارتی حتی در حد ملی هم بر انتخابات ایران می بود، احمدی نژاد به طور واقعی حدود 5 میلیون رای را صاحب می شد

ایران در مناطق و مرزهای شرقی خود نیازمند همکاری نزدیک با دولت‌های افغانستان و پاکستان و تقویت دو دولت یاد شده در جهت مقابله با تروریسم و قاچاقچیان است. کمک به اتحاد تروریسم و قاچاقچیان در منطقه، به بهانه متوقف کردن قدرت‌های غیرمحلی، و تضعیف دولت‌های محلی، و همکاری با گروه‌های خارج از دولت در میان مدت برای امنیت ملی پایدار ایران زیانبار است. ایران نیازمند تجدید نظر اساسی در طرح‌های حفظ امنیت ملی و مقابله با تهدیدهای آینده است.

در سال های اخیر جمهوری لائیک ترکیه که از سوی حزب اسلامگرای توسعه و عدالت اداره می شود، دیپلوماسی فعالی را آغاز کرده است. از یک سو در تلاش نزدیک شدن به اتحادیه اروپا و اجرای کریتر های آن است و از سوی دیگر به آسیای میانه نزدیک شده، با جمع آوری کشور های ترک زبان زیر یک چتر در تلاش باز سازی گذشته های تاریخی و کهن خویش است. با انزوای روز افزون جمهوری اسلامی ایران از سوی مجامع جهانی و طرد آن از سوی کشور های همجوار و آسیای میانه که گذشته فرهنگی مشترکی با آن کشور ها داشت، زمینه نقوذ جمهوری ترکیه را در منطقه آسان تر و دامنه آن را گسترده تر کرده است. پیشروی دیپلوماسی ترکیه در گستره جهان و منطفه ادامه دارد.

تصمیم کمیته‌ی صلح نوبل در اسلوی نروژ بسیاری را در جا خشک کرد: جایزه به باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا که تنها هشت ماه است سمت جدید خود را عهده‌دار شده "به خاطر تلاش‌های فوق‌العاده برای تقویت دیپلماسی بین‌المللی و همکاری بین مردم مختلف" تعلق گرفت.
حتی خود اوباما هم نتوانست غافلگیری‌اش را پنهان کند. او در نطقی که بلافاصله انجام داد از این گفت که وقتی دخترش صبح او را بیدار کرده و خبر را به او داده است، حسابی غافلگیر شده است

امضای پیمان تجدید روابط سیاسی مابین آنکارا و ایروان نه تنها در دو کشور یاد شده، که نزد سه کشور همسایه آذربایجان، ایران و روسیه نیز واکنش‌های قابل ملاحظه‌ای را بر انگیخت.
حمایت آمریکا و جامعه اروپا از این اقدام جسورانه دیپلماتیک نشان داد که ناتو کاهش خصومت و بهبود تدریجی مناسبات مابین ترکیه و ارمنستان را همسو با مصالح راهبردی غرب تشخیص داده و در راه دست یافتن به توافق ۱۰ اکتبر در زوریخ تلاش کرده است.
هموار شدن مسیر توسعه مناسبات ارمنستان با جامعه اروپا بعد از عادی‌سازی تدریجی مناسبات آنکارا – ایروان و در ادامه اقدامات سال‌های اخیر غرب در جهت نزدیکی ناتو با گرجستان و همچنین گسترش سریع مناسبات کشورهای عضو ناتو با آذربایجان، منطقه جنوب قفقاز را بیش از پیش در ارتباط با غرب قرار خواهد داده و بمعنی عقب راندن آرام نفوذ روسیه از این مناطق تعبیر خواهد شد.

در بهار سال گذشته به دعوت همکاران جدید اروپا به بخارست سفر کردم و در اولین روز اقامت در هتل لوبین به اتفاق یک عکاس و خبرنگار، نگهبان لاغر اندامی بطرف ما آمد و از ما سند اقامت خواست و سپس تصمیم گرفت تا دوربین عکاس را ضبط کند. او گفت: در اینجا هیچ کسی حق عکسبرداری ندارد. در روز دوم تصمیم گرفتم تا شام را بیرون از هتل صرف کنم.

می تواند از بد بینی پیری باشد ویا از روشن بینی ئیکه انسان در طول زمان کسب می کند، بهر حال هنگامیکه روزنامه ایتالیائی لسپرسو از من پرسید که آیا مایلم مقاله ئی در دفاع از آزادی مطبوعات در ایتالیا بنویسم، برخوردم تردید آمیز بود.
وقتی که آزادی مطبوعات به حامی نیاز داشته باشد، معنای خوبی برای جامعه و مطبوعات آن ندارد. در یک جامعه سالم نیازی به دفاع از آزادی مطبوعات نیست، چرا که هیچ کس در رویا هم بفکر محدود کردن آن نیست.

کنفرانس سران چهار کشور ساحلی خزر در اکتائو قزاقستان، که روز ۲۲ شهریور در غیاب ایران برگزار شد، تهران را نسبت به تغییرات سریع امنیتی در خزر هشیارتر ساخت. پاسخ تازه ایران به آرایش های امنیتی یاد شده، حاکی از آمادگی برای «استفاده از قدرت» در دفاع از حدود و حقوق ملی در این دریاچه خانگی است.
برگزاری سریع کنفرانس امنیتی خزر در بندر انزلی، کمتر از دو هفته پس از کنفرانس اوکتائو، با حضور بیش از ۸۰ تن از مسئولان وزارت خارجه، شورای امنیت ملی، نمایندگان عضو کمیسیون‌های روابط خارجی و امنیت ملی مجلس و وزارت نفت، نشان داد که ایران نگران و در عین در تدارک ایجاد آمادگی سریع برای مقابله با حرکاتی است که ممکن است منافع ملی آن کشور را با تهدیدهای تازه‌ای روبه‌رو سازد.

مقایسه آمارها نشان می دهد که بودجه نظامی جهان، در سال 2008 نسبت به یک سال پیش از آن نیز 4 درصد افزایش یافته است. افزایش هزینه های نظامی جهان، از دهه نود میلادی پس از نخستین جنگ آمریکا علیه عراق روند تصاعدی را آغاز کرد. این روند، ظرف 20 سال اخیر بدون وقفه ادامه داشته است. اکنون، کارشناسان بنیاد سیپری ابراز امیدواری می کنند که بحران مالی جهانی سبب شود که در سال 2009 و چند سال متعاقب آن، کشورها از بودجه نظامی خود بکاهند. اما این تنها یک گمانه زنی است. دست کم روند اوضاع افغانستان و عراق و پول هنگفتی که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس از ترس جمهوری اسلامی صرف تجهیز نظامی خود می کنند، خلاف این امر را نشان می دهد.

دوران جدید را میتوان ازیک سو با تغیرات اقتصادی و سیاسی غرب در اوائل دهه هشتاد و از سوی دیگر با سقوط بلوک شوروی در دهه نود تاریخ بندی کرد. این دو مقطع در تدام خود شاهد تغیرات ساختاری عمیقی در حوزه های اقتصادی و امور بین المللی میباشند. این که این تغیرات چه هستند و چه اثراتی بر جهان خواهند داشت قابل بحث و گفتگوست. جواب به این سئوالات نمیتواند با نگاه کردن به یک جام جهان نما داده شود.
تحلیلی که بر اساس وقایع تاریخی بوده و خود را به مسائل تاریخی بعد از سال 2000 محدود کند خصوصا اگر هم از مختصر گوئی اهتراز کند کمتر ما را دچار اشکال خواهد کرد. امیدوارم که مطالب زیرانقدر طولانی نباشند که حوصله خواننده را سر ببرند.

طرفداران طرح دمکراتیک بر این باورند که یگانه راه برون رفت از بحران کنونی ایجاد زمینه های همکاری، صلح و گسترش دمکراسی در کشور است. در این راستا حزب دمکراتیک مردم خواهان عفو عمومی و گسترش آزادی عمل استان ها و پیشبرد عدم مرکزیت است. با تقویت عدم مرکزیت استان های پیرامونی که فرهنگ و زبان متفاوتی دارند، می توانند با هم تباران خود در آنسوی مرز ها رابطه تجاری و فرهنگی بر قرار کنند و به اقتصاد بسته خود جان تازه ای بخشند. حزب توسعه و عدالت که در تهیه و تنظیم طرح نقش مهمی داشته از آن دفاع می کند.

بازهم اسرار وحشتناک اتمی که ایران از ما پنهان کرده بود. از قرار معلوم، جمهوری اسلامی صاحب سهام یک کارحانه غنی سازی اورانیوم واقع در ... فرانسه است! سرویس های اطلاعاتی سارکوزی به وی خیانت کرده و این اطلاعات را ازوی مخفی نگهداشته بودند. و در نتیجه در پیتسبورگ (ایالات متحده)، سارکو بی اطلاع از این مسئله، به هارت و پورت علیه ایران پرداخت. چرا که جمهوری اسلامی متهم بود که ساختمان یک کارخانه تولید هسته ای را و این بار در ایران پنهان کرده است.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، یک روز پس از احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد. من در اینجا قصد دارم مهمترین نکات این نطق را مورد یک بررسی انتقادی قرار بدهم. اما در این رابطه یک مشکل دارم و به ناچار باید قبل از اینکه حرفهای اثباتیم را در باره محتوای سخنرانی نتایاهو بنویسم، با برخی پیشداوریها، برخی از احکام ردیه و برخی مواضع که به هر انتقاد از دولت اسرائیل الصاق میشود، مرزبندی کنم و خود را از بعضی اتهامات کلیشه ای و از پیش حاضر و آماده، تبرئه کنم.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد هم جای جالبی است. تصورش را بکنید نمایندگانی از تمام دولت‌های دنیا همه در نیویورک جمع می‌شوند، زیر یک سقف می‌نشینند، در یک سالن برای جهانیان سخنرانی می‌کنند و خلاصه همه برای یکی دو روز هم که شده در نزدیکی هم هستند. این‌جا فرصتی است که نمایندگان کشورهای دنیا اگر خواستند سلامی به همدیگر بدهند، و اگر میانه‌‌شان خوب باشد، چه بسا که چای دارچینی هم با هم بخورند. در ضمن اگر کسی بخواهد خبرسازی کند یا پیامش را به گوش دنیا برساند چه جایی بهتر از سازمان ملل؟

اظهار خوشبينی و «نگاه مثبت» سعيد جليلی، در آستانه عزيمت به ژنو، نسبت به نتايج محتمل مذاکراتی که قرار است دبير شورای امنيت ملی و مذاکره کننده ارشد ديپلماسی هسته ای ايران طی گفتگوهای روز اول اکتبر با نمايندگان گروه ۱+۵ بعمل آورد، لزوما نشانه تغيير خاص در سياست های اتمی ايران نيست.
ايران طی چهار سال گذشته نيز همواره از انجام ملاقات با نمايندگان گروه ۱+۵ و همچنين خاویر سولانا، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در هر نقطه از جهان استقبال بعمل آورده است.
سفر های علی لاريجانی دبير سابق شورای امنيت ملی ايران و همچنين سعيد جليلی، به ژنو، مادريد، برلين، ليسبون و استانبول حاکی وجود اين آمادگی بدون تغيير برای گفتگو است.